Christian Maurer قهرمان پرواز در پاراگلایدر

devil-man · 27-12-2010, 02:49 PM

Christian Maurer

سؤال: لطفاً اسم خودتان را بفرمائید.

جواب: من Christian Maurer و 23 سال دارم و متولد سوئیس و از سال 1997 پرواز می کنم.

سؤال: و مهمترین مقامهایی که تابحال کسب کرده اید؟

جواب: قهرمانی اروپا 2004– قهرمانی سوئیس 2004– قهرمانی 2005 PWC Overall.

سؤال: سایت پروازی مورد علاقه شما کجاست؟ و طولانی ترین مسافتی که پرواز کرده اید چقدر است؟

جواب: من پرواز در Alp را دوست دارم، مخصوصاً ارتفاعات Alp در سوئیس.

طولانی ترین مسافت من همان رکورد مسافت اروپا است که در سال 2004 ،323 کیلومتر در کوههای آلپ پرواز کردم، این پرواز 15 ساعت و 30 دقیقه طول کشید.

سؤال: بهترین پروازی که خاطره خوبی برایتان داشته کدام بوده است؟

جواب: بهترین پرواز من همان پرواز رکورد اروپاست که گفتم و پرواز دیروز هم واقعاً لذت بخش بود چون بعد از آخرین turn point مسافت 7 کیلومتر را بدون هیچگونه چرخش یا Lift مستقیم به طرف هدف رفتم و با فقط 2 متر ارتفاع به هدف رسیدم خیلی جالب بود.

سؤال: اگر قرار باشد یک محل پرواز برای خودتان طراحی کنید چه جور جایی می شود؟

جواب: دوست دارم کوه داشته باشد تا بتوانم جای ترمال ها را پیدا کنم و باد مناسبی در دره ها داشته باشد ( vally wind ) تا بازهم بهتر بشود محل ترمال ها را پیدا کرد، به طور کلی مثل Alp .

سؤال: از چه سالی وارد رقابت حرفه ای پرواز شدید و مسیر پیشرفت شما تا سطح قهرمانی چطور بوده است؟

جواب: از سال 2000 وارد رقابت پرواز شدم و در سال 2001 اولین بار در PWC شرکت کردم. قبل از آن در سال 2000 در رقابت های PWC Pre ، سوم شدم و البته قبل از ورود به PWC قهرمان سوئیس هم شده بودم که باعث شد در PWC پذیرفته بشوم.

یکی از دوستانم با 10 متر ارتفاع به گل رسید و بعد از آن هم تا یک ساعت بعد 50 خلبان دیگر آن هم در شرایطی که باد پشت 20 کیلومتر در ساعت به سرعت و سرش آنها کمک می کرد به هدف رسیدند و فقط به خاطر 50 متر فاصله ( و یا حدود 6 متر ارتفاع ) آنقدر امتیاز از دست دادم که بجای اول شدن در Overall پنجم شدم. خاطره خوبی نبود اما واقعیت رقابت همین است باید همیشه درست حساب کرد و به موقع ریسک کرد، اگر بخواهی زیاد برای ارتفاع گرفتن وقت تلف کنی فرصت را از دست می دهی وعقب می مانی و اگر خیلی زود از ترمال جدا شوی هم در میانه راه جا می مانی.

سؤال: نظر شما راجع به این دوره PWC چیست؟

جواب: اینجا پرواز به روش Flat land است. سال گذشته در Valadares برزیل هم که بودیم همینطور بود البته اینجا کوههای بیشتری دارد ولی روش پرواز همان است بنابراین تمام روز سعی می کردم Safe پرواز کنم و ارتفاع را حفظ کنم البته این شرایط برای همه خلبانها بطور یکسان وجود دارد و خیلی مهم است که با توجه به این شرایط ترمال ضعیف، حوصله و Mental training و تسلط کافی بر روی اعصاب داشته باشی.

سؤال: مثل پرواز دیروز که هیچکس فکر نمی کرد کسی به هدف برسد ولی شما و چند نفر دیگر به هدف رسیدید؟

جواب: بله، دیروز در 20 کیلومتر اول بزرگترین ترمالها حدود نیم متر بر ثانیه بود که کار را مشکل می کرد ولی از کیلومتر 20 به بعد منطقه آفتابی بود و ترمالها بهتر شد البته باز هم بزرگترینش حدود 5/1 تا 2 متر بر ثانیه بود ولی 52 کیلومتر را آمدیم.

سؤال: بزرگترین ترمالی که گرفته اید چقدر بوده است؟

جواب: 12 متر بر ثانیه. [توضیح: فکر می کنم فقط خلبانان با تجربه معنی این عدد را حس می کنند.]

پدرم از سال 1986 با پاراگلایدر پرواز می کرد و من تماشا می کردم و همیشه به خودم می گفتم در آینده حتماً این کار را می کنم بعد در پروازهای اولیه سعی می کردم با استفاده از ترمال ارتفاع بگیرم بعد یکی از دوستانم گفت اگر می خواهی بهتر پیشرفت کنی بهتر است وارد مسابقات بشوی و برای اولین بار در یک رقابت کوچک در سوئیس شرکت کردم، البته برنده نشدم.

در ابتدا سعی می کردم فقط خودم را به هدف برسانم بعد سعی کردم زودتر از بقیه به هدف برسم و کلاً بصورت پله پله پیشرفت کردم.

سؤال: تا بحال سانحه یا موقعیت خطرناکی داشته اید؟

جواب: سانحه نداشتم و خوشبختانه تا بحال از چتر کمکی هم استفاده نکرده ام. اما تقریباً 10 بار نزدیک بوده که از چتر کمکی استفاده کنم.

سؤال: تفاوت سبک پرواز شما با بقیه خلبان ها در چیست؟

جواب: من test pilot کارخانه Advance هستم و تقریباً هر روز پرواز می کنم، این باعث می شود روی بال تسلط کامل داشته باشم و در استفاده از Speed System هم روش خاص خودم را دارم و حتی در مسابقه هم از پرواز لذت می برم، نه مثل بعضی از خلبانها که در رقابت خیلی عصبی و مضطرب هستند.

سؤال: یعنی اصلاً ناراحت نمی شوید اگر عقب بمانید؟

جواب: خوب البته دوست ندارم عقب بمانم. در مسابقات PWC سال 2003 در مکزیکو امتیاز خلبانها خیلی به هم نزدیک بود و در آخرین روز و آخرین Task که برای تعیین نتیجه کلی خیلی مهم بود در مسیر آخر به طرف هدف، من 2 کیلومتر از همه جلوتر بودم ولی با بدشانسی روبرو شدم و یک باد روبروی ملایم باعث شد زاویه سرش من کم بشود و ارتفاع از دست بدهم و درست 50 متر مانده به گل فرود بیایم و چند دقیقه بعد از من 50 خلبان حدود یک ساعت بعد از من با باد پشت حدود 20 کیلومتر به هدف رسیدند، من بجای اول شدن در Overall پنجم شدم.

سؤال: برای یک خلبان معمولی که قصد دارد وارد رقابت حرفه ای بشود چه توصیه ای دارید؟

جواب: من فکر می کنم اگر رقابت را بصورت یک خواسته شخصی که از آن لذت می بری و به شما حس خوبی می دهد در ذهن خودت داشته باشی می توانی وارد عرصه رقابت بشوی اما اگر فقط به قصد رقابت کردن و برنده شدن باشد ممکن است خطرناک باشد چون در مسابقه با بال Competition پرواز می کنی و ممکن است بخاطر رقابت ریسک اضافه ای را قبول

کنی و این خطرناک است.

سؤال: در مورد ایران چه می دانید؟

جواب: فقط می دانم که نفت دارید.

27-12-2010, 02:49 PM	#1
devil-man (کاربر باتجربه) تاریخ عضویت: Nov 2010 نوشته ها: 133	Christian Maurer قهرمان پرواز در پاراگلایدر Christian Maurer سؤال: لطفاً اسم خودتان را بفرمائید. جواب: من Christian Maurer و 23 سال دارم و متولد سوئیس و از سال 1997 پرواز می کنم. سؤال: و مهمترین مقامهایی که تابحال کسب کرده اید؟ جواب: قهرمانی اروپا 2004– قهرمانی سوئیس 2004– قهرمانی 2005 PWC Overall. سؤال: سایت پروازی مورد علاقه شما کجاست؟ و طولانی ترین مسافتی که پرواز کرده اید چقدر است؟ جواب: من پرواز در Alp را دوست دارم، مخصوصاً ارتفاعات Alp در سوئیس. طولانی ترین مسافت من همان رکورد مسافت اروپا است که در سال 2004 ،323 کیلومتر در کوههای آلپ پرواز کردم، این پرواز 15 ساعت و 30 دقیقه طول کشید. سؤال: بهترین پروازی که خاطره خوبی برایتان داشته کدام بوده است؟ جواب: بهترین پرواز من همان پرواز رکورد اروپاست که گفتم و پرواز دیروز هم واقعاً لذت بخش بود چون بعد از آخرین turn point مسافت 7 کیلومتر را بدون هیچگونه چرخش یا Lift مستقیم به طرف هدف رفتم و با فقط 2 متر ارتفاع به هدف رسیدم خیلی جالب بود. سؤال: اگر قرار باشد یک محل پرواز برای خودتان طراحی کنید چه جور جایی می شود؟ جواب: دوست دارم کوه داشته باشد تا بتوانم جای ترمال ها را پیدا کنم و باد مناسبی در دره ها داشته باشد ( vally wind ) تا بازهم بهتر بشود محل ترمال ها را پیدا کرد، به طور کلی مثل Alp . سؤال: از چه سالی وارد رقابت حرفه ای پرواز شدید و مسیر پیشرفت شما تا سطح قهرمانی چطور بوده است؟ جواب: از سال 2000 وارد رقابت پرواز شدم و در سال 2001 اولین بار در PWC شرکت کردم. قبل از آن در سال 2000 در رقابت های PWC Pre ، سوم شدم و البته قبل از ورود به PWC قهرمان سوئیس هم شده بودم که باعث شد در PWC پذیرفته بشوم. یکی از دوستانم با 10 متر ارتفاع به گل رسید و بعد از آن هم تا یک ساعت بعد 50 خلبان دیگر آن هم در شرایطی که باد پشت 20 کیلومتر در ساعت به سرعت و سرش آنها کمک می کرد به هدف رسیدند و فقط به خاطر 50 متر فاصله ( و یا حدود 6 متر ارتفاع ) آنقدر امتیاز از دست دادم که بجای اول شدن در Overall پنجم شدم. خاطره خوبی نبود اما واقعیت رقابت همین است باید همیشه درست حساب کرد و به موقع ریسک کرد، اگر بخواهی زیاد برای ارتفاع گرفتن وقت تلف کنی فرصت را از دست می دهی وعقب می مانی و اگر خیلی زود از ترمال جدا شوی هم در میانه راه جا می مانی. سؤال: نظر شما راجع به این دوره PWC چیست؟ جواب: اینجا پرواز به روش Flat land است. سال گذشته در Valadares برزیل هم که بودیم همینطور بود البته اینجا کوههای بیشتری دارد ولی روش پرواز همان است بنابراین تمام روز سعی می کردم Safe پرواز کنم و ارتفاع را حفظ کنم البته این شرایط برای همه خلبانها بطور یکسان وجود دارد و خیلی مهم است که با توجه به این شرایط ترمال ضعیف، حوصله و Mental training و تسلط کافی بر روی اعصاب داشته باشی. سؤال: مثل پرواز دیروز که هیچکس فکر نمی کرد کسی به هدف برسد ولی شما و چند نفر دیگر به هدف رسیدید؟ جواب: بله، دیروز در 20 کیلومتر اول بزرگترین ترمالها حدود نیم متر بر ثانیه بود که کار را مشکل می کرد ولی از کیلومتر 20 به بعد منطقه آفتابی بود و ترمالها بهتر شد البته باز هم بزرگترینش حدود 5/1 تا 2 متر بر ثانیه بود ولی 52 کیلومتر را آمدیم. سؤال: بزرگترین ترمالی که گرفته اید چقدر بوده است؟ جواب: 12 متر بر ثانیه. [توضیح: فکر می کنم فقط خلبانان با تجربه معنی این عدد را حس می کنند.] پدرم از سال 1986 با پاراگلایدر پرواز می کرد و من تماشا می کردم و همیشه به خودم می گفتم در آینده حتماً این کار را می کنم بعد در پروازهای اولیه سعی می کردم با استفاده از ترمال ارتفاع بگیرم بعد یکی از دوستانم گفت اگر می خواهی بهتر پیشرفت کنی بهتر است وارد مسابقات بشوی و برای اولین بار در یک رقابت کوچک در سوئیس شرکت کردم، البته برنده نشدم. در ابتدا سعی می کردم فقط خودم را به هدف برسانم بعد سعی کردم زودتر از بقیه به هدف برسم و کلاً بصورت پله پله پیشرفت کردم. سؤال: تا بحال سانحه یا موقعیت خطرناکی داشته اید؟ جواب: سانحه نداشتم و خوشبختانه تا بحال از چتر کمکی هم استفاده نکرده ام. اما تقریباً 10 بار نزدیک بوده که از چتر کمکی استفاده کنم. سؤال: تفاوت سبک پرواز شما با بقیه خلبان ها در چیست؟ جواب: من test pilot کارخانه Advance هستم و تقریباً هر روز پرواز می کنم، این باعث می شود روی بال تسلط کامل داشته باشم و در استفاده از Speed System هم روش خاص خودم را دارم و حتی در مسابقه هم از پرواز لذت می برم، نه مثل بعضی از خلبانها که در رقابت خیلی عصبی و مضطرب هستند. سؤال: یعنی اصلاً ناراحت نمی شوید اگر عقب بمانید؟ جواب: خوب البته دوست ندارم عقب بمانم. در مسابقات PWC سال 2003 در مکزیکو امتیاز خلبانها خیلی به هم نزدیک بود و در آخرین روز و آخرین Task که برای تعیین نتیجه کلی خیلی مهم بود در مسیر آخر به طرف هدف، من 2 کیلومتر از همه جلوتر بودم ولی با بدشانسی روبرو شدم و یک باد روبروی ملایم باعث شد زاویه سرش من کم بشود و ارتفاع از دست بدهم و درست 50 متر مانده به گل فرود بیایم و چند دقیقه بعد از من 50 خلبان حدود یک ساعت بعد از من با باد پشت حدود 20 کیلومتر به هدف رسیدند، من بجای اول شدن در Overall پنجم شدم. سؤال: برای یک خلبان معمولی که قصد دارد وارد رقابت حرفه ای بشود چه توصیه ای دارید؟ جواب: من فکر می کنم اگر رقابت را بصورت یک خواسته شخصی که از آن لذت می بری و به شما حس خوبی می دهد در ذهن خودت داشته باشی می توانی وارد عرصه رقابت بشوی اما اگر فقط به قصد رقابت کردن و برنده شدن باشد ممکن است خطرناک باشد چون در مسابقه با بال Competition پرواز می کنی و ممکن است بخاطر رقابت ریسک اضافه ای را قبول کنی و این خطرناک است. سؤال: در مورد ایران چه می دانید؟ جواب: فقط می دانم که نفت دارید. ویرایش توسط bahar : 29-12-2010 در ساعت 01:27 PM

کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان)