کوکائین در ورزش

[bahar]

کوکائین در ورزش

بسكتبالیست‌های معروف گذشته‌ای چون تری فرلو، لن بایاس، هرنل جكسون، و فوتبالیست‌های بزرگی چون دان راجرز، لاری گوردون و ریكو مارشال از جمله ورزشكاران معروف و برجسته‌ای بودند كه از سال 1980 به بعد به دلیل مصرف كوكائین جان سپرده‌اند. در سال 1914 قانونی به نام هریسون وضع شد كه به موجب آن مصرف كوكائین ممنوع اعلام شد. اما طولی نكشید كه سوداگران مرگ از آمریكای جنوبی دست به كار شده و مجدداً كوكائین را در بین ورزشكاران توزیع كردند. در اواسط دهه 1970، اثرات كوكائین سبب شد كه به جای آمفتامین به مصرف رسیده و به عنوان محرك مهم در بین ورزشكاران حرفه‌ای شناخته شود. در این میان مشخص شد افرادی چون ادی جانسون، كلیف برنچ، ویلی آیكنز، استیوهاو، مارك هیس لیپ، استیودوربانز، تیرل بیگز، دیه‌گو مارادونا و صدها تن از ورزشكاران سرشناس با كوكائین ارتباط دارند و چندی بعد حیثیت ورزشی آنها در معرض خطر قرار گرفت.

انستیتوی ملی بررسی استفاده از مواد مخدر تخمین می‌زند كه سی میلیون نفر از مردم آمریكا از كوكائین استفاده كرده‌اند و بیش از ششصد هزار نفر حداقل هفته‌ای یك مرتبه كوكائین مصرف می‌كنند طبق گزارشهای ارسالی 47000 مورد اورژانس ثبت شده است كه علتی جز مصرف كوكائین ندارد.


بیشترین اعتیاد

برای اینكه بدانید چرا كوكائین در بین ورزشكاران امروزی جهان مصرف می‌شود حتما باید با تاریخچه و تركیبات شیمیایی آن آشنا شوید. همانطور كه می‌دانید كشت كوكائین از پرو شروع شد؛ به طوری كه خانواده‌های پرویی نسل اندر نسل اقدام به كشت این ماده مرگبار می‌كردند. در گذشته تصور می‌شد كه كوكائین با علایم فیزیكی بازدارنده‌ای همراه نیست و به همین دلیل نمی‌تواند اعتیاد ایجاد كند اما اعتیاد روانی به كوكائین بیشتر و مهم‌تر از اعتیاد به هروئین است. اگر به مقداری موش آزمایشگاهی مقدار زیادی هروئین بدهید دیگر از غذا استفاده نمی‌كنند و سایر فعالیت‌ها را نیز انجام نمی‌دهند تا عاقبت از پا در می‌آیند. اگر امكاناتی فراهم كنید كه به موجب آن چند موش آزمایشگاهی به كوكائین دسترسی پیدا كنند 90% آنها در مصرف كوكائین سوپر استفاده می‌كنند تا عاقبت از پا در می‌آیند بنابراین متوجه شدید كه اثرات مخرب كوكائین بیشتر از هروئین است.


كوكائین یك ماده مرگبار است كه مصرف كنندگان را به كام مرگ می‌كشاند. این ماده همواره مورد علاقه سلاطین بوده است. حال اگر شخص بنا به علل پزشكی مجبور شود كوكائین را تحت كنترل و نظارت دقیق مصرف كند، با اختلالات فیزیكی و روانی مواجه نمی‌شود. انجمن پزشكان اعلام كرده است كه كوكائین خطرناك‌ترین و رعب‌انگیزترین دشمن مردم تلقی می‌شود. كوكائین از برگهای یكی از گیاهان بومی كشور پرو به نام «اریتروكسیلون كوكا» به دست می‌آید.



بومیان این منطقه از زمان‌های قدیم، برگ كوكائین را می‌جویدند تا نوعی حالت خلسه در فرد به وجود آورده، از شهامت بیشتری برخوردار شده و هر نوع درد و خستگی را پنهان كنند. قبل از این دوره اینكاها و نجبا نیز از كوكائین استفاده می‌كردند اما با حكومت اینكاها مصرف این ماده كاهش یافت و اینكاها در بین سایر قبایل سرخپوست كه به علت مصرف زیاد كوكائین نابود شده بودند درخشیده و از قدرت بیشتری برخوردار شدند.


اینكاها طی قرون متمادی كنترل كوكائین را در دست گرفتند تا عاقبت افراد قبیله‌شان از كوكائین استفاده كردند و متحمل تلفات و خسارات زیادی شدند. به همین دلیل زمانی كه اسپانیایی‌ها كشور پرو را مورد تاخت و تاز خود قرار دادند دیگر افراد زیادی باقی نمانده بودند تا در برابر ظلم آنها دفاع كنند به این ترتیب كوكائین فرهنگ یك ملت را به نابودی كشاند. طولی نكشید كه تجارت برگهای كوكائین در بین اسپانیایی‌ها رواج یافت و به سایر نقاط جهان منتقل شد. در سال 1895، یك شیمی‌دان آلمانی به نام «فردریش گوش» آلكالوئید كوكائین را جدا كرد و یكی از دانشجویان رشته پزشكی به نام «آلبرت نیومن» در تز دكترای خود فرمول شیمیایی كوكائین را برای نابودی و انهدام مردم فراهم كردند.


طولی نكشید كه كوكائین در همه جا ظاهر شد. شیمی‌دان پلیدی به نام «آنجلو ماریانی» این آلكالوئید جدی را به ماده دیگری افزود و در اختیار مردم اروپا قرار داد. این اكتشافات جدید سبب شد صدها هزار نفر و از جمله «ژول ورن» و «الكساندر دوما» به مرگ فرو بروند. «جان پمبرتون» آمریكایی نیز برگ كوكائین را به سودا افزود تا نوشابه جدیدی به نام كوكاكولا را به جهانیان عرضه كند. یكی از جراحان معروف آمریكایی به نام «هالس قید» متوجه شد كه كوكائین سبب بیهوشی و تنگی عروق خونی می‌شود. در نتیجه طولی نكشید كه كوكائین در جراحی‌های گوش، بینی و گلو به كار رفت.


دانشمندان در اویل دهه 1900 متوجه شدند كوكائین كه در هزاران لوسیون، دارو و روغن مار به كار رفته با اثرات اعتیادآور همراه است و این كشف بزرگ بسیار دردناك بود. در سال 1906 كوكائین تحت قانون جدیدی به نام قانون غذا و مواد مخدر قرار گرفت و تولیدكنندگان كوكاكولا كه با اعتراض شدی مردم مواجه شده بودند، مجبور شدند كوكائین را از نوشابه‌های خود حذف كنند. در سال 1914 كه قانون هریسون وضع شد حتی پزشكان و جراحان نیز مجاز نبودند در اعمال جراحی خود از كوكائین استفاده كنند (مگر تحت شرایطی كه چاره دیگری نبود).


اما در حال حاضر شاهد هستیم كه جراحان آمریكایی هر ساله از كوكائین استفاده كرده و آن را در جراحی‌های گوش، بینی و گلو به كار می‌برند. در ضمن شیمی‌دان‌ها نیز با استفاده از این ماده موفق شدند به پیشرفت‌های جدید و خارق‌العاده‌ای دست یابند. متأسفانه امروزه مشاهده می‌كنیم كه ورزشكارن جهان از هیدروكلرید كوكائین استفاده می‌كنند. جذب این ماده از طریق غشای مخاطی بینی یا زبان صورت می‌گیرد. به هر حال اثرات این ماده مرگبار ظرف مدت یك یا دو دقیقه ظاهر شده و یك ساعت به طول می‌انجامد.
تزریق این ماده مخدر سبب می‌شود كه به سرعت وارد مغز شده (حدود 30 ثانیه بعد از تزریق) و در نتیجه با اثرات شدیدتری همراه است. زمانی كه دود كوكائین وارد شش‌ها شده و عروق خونی متعددی را فرا می‌گیرد مسلماً سرعت جذب آن افزایش می‌یابد. اما زمانی كه هیدرو كلرید كوكائین گرم شود دودی ندارد. زیرا بر اثر حرارت دود آن از بین می‌رود. عده‌ای از سوداگران مرگ، آلكالوئید خالص حاصل از هیدروكلرید كوكائین را با آب آمونیاك مخلوط كرده و اثرات مهلك آن را باز هم افزایش داده‌اند. در نتیجه این نوع كوكائین مرگ سریع را به همراه دارد.


كوكائین مستقیماً روی منطقه‌ای از مغز كه پشت گوش قرار دارد و تحت عنوان هیپوتالاموس جانبی شناخته می‌شود، اثر می‌كند. این بخش از جمله مهم‌ترین بخش‌های مغز است كه مسوول انتقال حسی آرامش، لذت و انگیزه جنسی است. زمانی كه یكی از اعصاب این منطقه تحت تأثیر كوكائین قرار گیرد، یك ناقل عصبی به نام «دوپامین» را ترشح می‌كند. در نتیجه بین این عصب و سایر اعصاب ارتباط برقرار شده و احساس لذت و خوشی به فرد معتاد دست می‌دهد. بنابراین چند ثانیه پس از مصرف این ماده مرگبار فرد معتاد با احساس لذت زیاد مواجه می‌شود. سپس دوپامین جذب عصب شده و این احساس از بین می‌رود. كوكائین می‌تواند دوپامین را خود حفظ كرده و مدت زمان این احساس كاذب و فریبنده را افزایش دهد. در همین جا به جوانان توصیه می‌كنیم كه هرگز به سراغ مواد مخدر نروند.


آیا كوكائین اثر می‌كند؟

در دهه 1880 زیگموند فروید تحقیقات جالبی در این زمینه انجام داده و از خودش به عنوان سوژه مورد تحقیق استفاده كرد. وی در یكی از مقاله‌های معروف خود اعلام كرد كه می‌توان از كوكائین به عنوان دارویی جهت درمان افسردگی محرك ذهنی و وسیله‌ای جهت افزایش قدرت انرژی و شهامت استفاده كرد. وی در یكی از آزمایشاتش نشان داد كه كوكائین می‌تواند قدرت دست را به میزان 12- 20% سرعت و واكنش‌ها را تا حدود 40% و انرژی را 5- 10% افزایش دهد.


اگر تحقیقات فروید صحیح باشد به خوبی می‌توان شرح داد كه چرا عده زیادی از ورزشكاران حرفه‌ای معتقدند كه با استفاده از كوكائین می‌توانند در اجرای حركات خاص ورزشی خود پیشرفت حاصل كنند.
حتی اگر قدرت و سرعت عمل افزایش نیابد بی شك می‌توان متوجه شد كه اگر آرامش و اعتماد به نفس افزایش یابد كارآیی ورزشی نیز بهبود می‌یابد. زیرا كوكائین روی خستگی و درد سرپوش می‌گذارد. در این صورت متوجه می‌شویم كه كوكائین یك وسیله مؤثر كمك ارگوژنیك به شمار می‌رود.


از سوی دیگر باید متوجه عواقب خطرناك كوكائین باشیم. بدن به سرعت كوكائین را تحمل می‌كند، به طوری كه اگر كسی از كوكائین استفاده كند مجبور می‌شود مقدار مصرف امروز را به سطحی بیشتر از هفته قبل برساند. ورزشكاران حرفه‌ای نیز به همین دلیل بر مقدار مصرف می‌افزایند و بنابراین سریع‌تر از گذشته نابود می‌شوند. در واقع زمانی كه از كوكائین استفاده نمی‌كنند قادر به انجام هیچ كاری نیستند و طولی نمی‌كشد كه بداخلاق و افسرده می‌شوند.


عده‌ای از ورزشكاران جهان مرتكب اشتباه بزرگ‌تری نیز می‌شوند؛ به طوری كه كوكائین را با الكل مخلوط می‌‌كنند و در نتیجه ماده‌ای به نام كوكااتیلن در بدنشان تولید می‌شود. كوكااتیلن نیز همچون كوكائین ضربان قلب را افزایش داده و مقدار خون عروق را كاهش می‌دهد كه این مسئله احتمال ابتلا به حمله قلبی را بالا می‌برد. كوكااتیلن ظرف مدت 24 ساعت یا بیشتر عمل می‌كند و دانشمندان با تحقیقات فراوانی كه راجع به این ماده انجام داده‌اند متوجه شده‌اند كه می‌توان آن را مسؤول بسیاری از موارد مرگ و میر ناشی از حملات قلبی در بین ورزشكاران سالم دانست كه تا قبل از آن هیچ توجیه معقولی نداشتند. بنابراین یافته‌های امروزی، خطرات كوكائین و كوكااتیلن را بیشتر از گذشته نشان می‌دهد.