شمشیربازی در اسلام

bahar · 09-11-2010, 12:43 PM

شمشيربازي

. بدون ترديد اگر شمشيرهاي نيرومند و خداجوي رزمندگاني همچون اميرالمومنين علي عليه السلام و حمزه سيد الشهدا عليه السلام نبود، اسلام به خوبي پا نمي گرفت.

پيامبر گرامي اسلام، جملات زيبايي در وصف شمشير دارند. ايشان بهشت و همه خوبي ها را در سايه شمشير مي بينند و مي فرمايند:

الجنّه تحت ظلال السّيوف؛

بهشت زير سايه شمشيرهاست.

الخير کلّه في السّيف و تحت ظلّ السّيف؛

همه خوبي ها در شمشير و زير سايه شمشير است.

امام باقرعليه السلام نيز در پاسخ حکم که مي پرسد: آيا صاحب شمشير [که در روايات آمده] تويي؟ مي فرمايد:

يا حکم!... کلّنا صاحب السّيف و وارث السّيف؛

اي حکم!... همه ما صاحب شمشير و وارث شمشيريم.

امام صادق عليه السلام شمشير را يکي از مصاديق قوه در تفسير آيه

واعدّوا لهم ما استطعتم من قوّه مي داند:

عن ابي عبدالله عليه السلام في قول الله تعالي و اعدوا الهم مااستطعتم من قوّه قال: سيف و ترس؛

حضرت اباعبدالله، امام صادق عليه السلام در باره تفسير فرموده خداوند متعال: آن چه قوّه و توان داريد، براي [مقابله با] آن ها مهيا سازيد. فرمودند: [منظور] شمشير و سپر است.

بهترين شمشيرزن تاريخ

بدون ترديد، حضرت علي عليه السلام اولين پيشواي شيعيان جهان، بهترين، نيرومندترين و متخصص ترين شمشيرزن تاريخ بوده است؛ به عنوان نمونه، در جنگ بدر که اولين جنگ بين مسلمين و مشرکان بود، و تعداد مسلمانان 313 نفر و تعداد و امکانات مشرکان، بيش از سه برابر مسلمانان بود، و اين جنگ به نفع مسلمانان پايان پذيرفت. نيمي از مقتولان دشمن، يعني 35 يا 36 نفراز آنان، تنها با شمشير شيرخدا، حضرت علي عليه السلام از پاي در آمدند، که اسامي يکايک آنان به تفصيل در کتب تاريخي و روايي آمده است.

کم ترين عددي که براي کشته شدگان به دست آن حضرت در اين جنگ بيان شده، 27 نفر است. جالب اين که در جنگ هاي قديم، جنگجوترين، نيرومندترين و شجاع ترين افراد، به عنوان پرچمدار، برگزيده مي شدند، زيرا چنان چه پرچمدار کشته شده و يا فرار کند، لشکر شکست خواهد خورد. دشمنان اسلام نه نفر از ورزيده ترين و شجاع ترين جنگجويان خود را به عنوان پرچمدار انتخاب کرده بودند، که اگر يکي از آن ها کشته شد، ديگري پرچم را به دست گرفته و جنگ را اداره نمايد. همه اين نه پرچمدار با ضربت شمشير حضرت علي عليه السلام از پاي در آمدند.

خود آن حضرت عليه السلام در برنامه هايي که به معاويه مي نويسد، قدرت شمشيرزني خويش را اين چنين به رخ معاويه مي کشد:

فانا ابوحسن قاتل جدّک و خالک و اخيک شدثاً يوم بدر، و ذلک السّيف معي؛

من ابوالحسن هستم، کشنده جدّ تو [پدر مادرت هند جگر خوار که عتيه بن ربيعه باشد] و دايي تو [وليدبن عتبه] و برادرت [حنظله بن ابي سفيان]، که آن هارا در جنگ بدر تباه ساختم، و [اکنون هم] آن شمشير با من است.

وعندي السّيف الّذي اعضضته بجدّک و خالک و اخيک في مقام واحد؛

و شمشيري که با آن به جدّ [مادري] تو [عتبه بن ربيعه] و به دايي ات [وليدبن عتبه] و برادرت [حنظله بن ابي سفيان] در يک جا (جنگ بدر) زدم، نزد من است.

آن حضرت همچنين در باره مهارت، شجاعت و سرعت عمل خويش در شمشيرزني مي فرمايد:

فامّا انا فوالله دون ان اعطي ذلک ضرب بالمشرفيه تطير منه فراش الهام، و تطيح السّواعد و الاقدام؛

و اما من به خدا سوگند، پيش از آن که به دشمن فرصت و توانايي دهم، با شمشيرهاي مشرفي چنان به ام خواهم زد که ريزه استخوان هاي سر او بپرد و بازوها و قدم هاي او قطع شود.

جالب اين که ضربات شمشير حضرت علي عليه السلام، از ضربات شمشير همه شمشير زنان ديگر متمايز بود. در حديث مي خوانيم:

کانت ضربات علي بن ابيطالب عليه السلام ابکاراً ، کان اذا اعتلي قدّ، و اذا اعترض قط؛

ضربه هاي علي بن ابي طالب عليه السلام در نوع خود بي سابقه بود. هنگامي که از بالا ضربه مي زد، تا پايين مي شکافت و هنگامي که از عرض، ضربه مي زد، دو نيم مي کرد.

آموزش شمشيربازي

حضرت علي عليه السلام، گاه فنون و تکنيک هاي شمشيرزني و نحوه غلبه بر حريف را، به نيروها و يا فرزندان خويش آموزش مي داد. ما در اين جا به برخي از آموزش هاي آن حضرت اشاره مي نماييم:

1- عضّوا علي النّواجذ، فانّه انبي للسيوف عن الهام؛

دندان هايتان را بر هم بفشاريد، زيرا اين طرز رفتار، شمشيرها را از سرها بيش تر دور مي کند.

2- واکملو الّلامه؛

و زره را کامل بپوشيد [زره خودار و آستين دار بپوشيد، تا جايي از تن شما نمايان نباشد].

3- و قلقلوا السيوف في اغمادها قبل سلّها؛

و شمشيرها را در غلاف، پيش از بيرون کشيدن بجنبانيد [تا در وقت حاجت، بيرون کشيدن آن آسان باشد و يا اين که صداي آلات جنگ را به گوش دشمن رسانيده، خود را آماده نشان دهيد، تا نگران گشته، بترسد و باعث مغلوب شدن او شود].

4- والخظوا الخزر؛

و با گوشه چشم [به دشمن] بنگريد [زيرا به تمام چشم نگاه کردن، علامت ترس است که بر اثر آن دشمن جرات يافته، ممکن است غلبه نمايد].

5- و نا فحوا بالظبي؛

و با نوک و دم شمشيرها زد و خورد نماييد [و مانع جلو آمدن دشمن شويد].

6- و صلوا لسّيوف بالخطي؛

و شمشيرها را [اگر کوتاه است] به پيش نهادن گام ها [به دشمن] برسانيد.

7- واميتوا الاصوات، فانّه اطرد للفشل،

و صداها را خاموش کنيد [غوغا وهياهو بر پا ننماييد]، زيرا متانت و آرامي [از هر چيز] خوف و ترس را زودتر دور مي کند.

8- و اعطوا السيوف حقوقها؛

[و به طور خلاصه] حقوق شمشيرها را بپردازيد ( و با دلاوري، شمشير بر دشمن فرود آوريد).

09-11-2010, 12:43 PM	#1
bahar (کاربر طلایی) تاریخ عضویت: Oct 2010 نوشته ها: 1,078	شمشیربازی در اسلام شمشيربازي . بدون ترديد اگر شمشيرهاي نيرومند و خداجوي رزمندگاني همچون اميرالمومنين علي عليه السلام و حمزه سيد الشهدا عليه السلام نبود، اسلام به خوبي پا نمي گرفت. پيامبر گرامي اسلام، جملات زيبايي در وصف شمشير دارند. ايشان بهشت و همه خوبي ها را در سايه شمشير مي بينند و مي فرمايند: الجنّه تحت ظلال السّيوف؛ بهشت زير سايه شمشيرهاست. الخير کلّه في السّيف و تحت ظلّ السّيف؛ همه خوبي ها در شمشير و زير سايه شمشير است. امام باقرعليه السلام نيز در پاسخ حکم که مي پرسد: آيا صاحب شمشير [که در روايات آمده] تويي؟ مي فرمايد: يا حکم!... کلّنا صاحب السّيف و وارث السّيف؛ اي حکم!... همه ما صاحب شمشير و وارث شمشيريم. امام صادق عليه السلام شمشير را يکي از مصاديق قوه در تفسير آيه واعدّوا لهم ما استطعتم من قوّه مي داند: عن ابي عبدالله عليه السلام في قول الله تعالي و اعدوا الهم مااستطعتم من قوّه قال: سيف و ترس؛ حضرت اباعبدالله، امام صادق عليه السلام در باره تفسير فرموده خداوند متعال: آن چه قوّه و توان داريد، براي [مقابله با] آن ها مهيا سازيد. فرمودند: [منظور] شمشير و سپر است. بهترين شمشيرزن تاريخ بدون ترديد، حضرت علي عليه السلام اولين پيشواي شيعيان جهان، بهترين، نيرومندترين و متخصص ترين شمشيرزن تاريخ بوده است؛ به عنوان نمونه، در جنگ بدر که اولين جنگ بين مسلمين و مشرکان بود، و تعداد مسلمانان 313 نفر و تعداد و امکانات مشرکان، بيش از سه برابر مسلمانان بود، و اين جنگ به نفع مسلمانان پايان پذيرفت. نيمي از مقتولان دشمن، يعني 35 يا 36 نفراز آنان، تنها با شمشير شيرخدا، حضرت علي عليه السلام از پاي در آمدند، که اسامي يکايک آنان به تفصيل در کتب تاريخي و روايي آمده است. کم ترين عددي که براي کشته شدگان به دست آن حضرت در اين جنگ بيان شده، 27 نفر است. جالب اين که در جنگ هاي قديم، جنگجوترين، نيرومندترين و شجاع ترين افراد، به عنوان پرچمدار، برگزيده مي شدند، زيرا چنان چه پرچمدار کشته شده و يا فرار کند، لشکر شکست خواهد خورد. دشمنان اسلام نه نفر از ورزيده ترين و شجاع ترين جنگجويان خود را به عنوان پرچمدار انتخاب کرده بودند، که اگر يکي از آن ها کشته شد، ديگري پرچم را به دست گرفته و جنگ را اداره نمايد. همه اين نه پرچمدار با ضربت شمشير حضرت علي عليه السلام از پاي در آمدند. خود آن حضرت عليه السلام در برنامه هايي که به معاويه مي نويسد، قدرت شمشيرزني خويش را اين چنين به رخ معاويه مي کشد: فانا ابوحسن قاتل جدّک و خالک و اخيک شدثاً يوم بدر، و ذلک السّيف معي؛ من ابوالحسن هستم، کشنده جدّ تو [پدر مادرت هند جگر خوار که عتيه بن ربيعه باشد] و دايي تو [وليدبن عتبه] و برادرت [حنظله بن ابي سفيان]، که آن هارا در جنگ بدر تباه ساختم، و [اکنون هم] آن شمشير با من است. وعندي السّيف الّذي اعضضته بجدّک و خالک و اخيک في مقام واحد؛ و شمشيري که با آن به جدّ [مادري] تو [عتبه بن ربيعه] و به دايي ات [وليدبن عتبه] و برادرت [حنظله بن ابي سفيان] در يک جا (جنگ بدر) زدم، نزد من است. آن حضرت همچنين در باره مهارت، شجاعت و سرعت عمل خويش در شمشيرزني مي فرمايد: فامّا انا فوالله دون ان اعطي ذلک ضرب بالمشرفيه تطير منه فراش الهام، و تطيح السّواعد و الاقدام؛ و اما من به خدا سوگند، پيش از آن که به دشمن فرصت و توانايي دهم، با شمشيرهاي مشرفي چنان به ام خواهم زد که ريزه استخوان هاي سر او بپرد و بازوها و قدم هاي او قطع شود. جالب اين که ضربات شمشير حضرت علي عليه السلام، از ضربات شمشير همه شمشير زنان ديگر متمايز بود. در حديث مي خوانيم: کانت ضربات علي بن ابيطالب عليه السلام ابکاراً ، کان اذا اعتلي قدّ، و اذا اعترض قط؛ ضربه هاي علي بن ابي طالب عليه السلام در نوع خود بي سابقه بود. هنگامي که از بالا ضربه مي زد، تا پايين مي شکافت و هنگامي که از عرض، ضربه مي زد، دو نيم مي کرد. آموزش شمشيربازي حضرت علي عليه السلام، گاه فنون و تکنيک هاي شمشيرزني و نحوه غلبه بر حريف را، به نيروها و يا فرزندان خويش آموزش مي داد. ما در اين جا به برخي از آموزش هاي آن حضرت اشاره مي نماييم: 1- عضّوا علي النّواجذ، فانّه انبي للسيوف عن الهام؛ دندان هايتان را بر هم بفشاريد، زيرا اين طرز رفتار، شمشيرها را از سرها بيش تر دور مي کند. 2- واکملو الّلامه؛ و زره را کامل بپوشيد [زره خودار و آستين دار بپوشيد، تا جايي از تن شما نمايان نباشد]. 3- و قلقلوا السيوف في اغمادها قبل سلّها؛ و شمشيرها را در غلاف، پيش از بيرون کشيدن بجنبانيد [تا در وقت حاجت، بيرون کشيدن آن آسان باشد و يا اين که صداي آلات جنگ را به گوش دشمن رسانيده، خود را آماده نشان دهيد، تا نگران گشته، بترسد و باعث مغلوب شدن او شود]. 4- والخظوا الخزر؛ و با گوشه چشم [به دشمن] بنگريد [زيرا به تمام چشم نگاه کردن، علامت ترس است که بر اثر آن دشمن جرات يافته، ممکن است غلبه نمايد]. 5- و نا فحوا بالظبي؛ و با نوک و دم شمشيرها زد و خورد نماييد [و مانع جلو آمدن دشمن شويد]. 6- و صلوا لسّيوف بالخطي؛ و شمشيرها را [اگر کوتاه است] به پيش نهادن گام ها [به دشمن] برسانيد. 7- واميتوا الاصوات، فانّه اطرد للفشل، و صداها را خاموش کنيد [غوغا وهياهو بر پا ننماييد]، زيرا متانت و آرامي [از هر چيز] خوف و ترس را زودتر دور مي کند. 8- و اعطوا السيوف حقوقها؛ [و به طور خلاصه] حقوق شمشيرها را بپردازيد ( و با دلاوري، شمشير بر دشمن فرود آوريد).

کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان)