سیستم درجه بندی در ورزش وینگ چون

bahar · 24-11-2010, 05:09 PM

سیستم درجه بندی

یکی از ویژگی‌های وینگ چون سیستم آموزش سازمان یافته اش می‌باشد. در حالیکه بسیاری از سبک‌های رزمی با روش غیر یکنواختی آموزش می‌دهند، ساختار سیستم مانند دوره‌های تحصیلی در مدارس است. بگونه‌ای که هر سطح روی سطح قبلی بنا می‌شود.

بر خلاف مدل آموزش سنتی استاد-شاگردی که یک شاگرد سالها یا حتی تا اخر عمر به دنبال استادش بود، متد آموزشی IWTA به همه هنرجویان تضمین می‌دهد که در هر درجه تحصیلات کامل را دریافت کند. یک فرد پر مشغله که در هفته تنها دو بار فرصت ورزش کردن دارد، هرگز ایده‌های مهمی که همکلاسی‌های تمام وقت، که ظاهراً همیشه در کلاس هستند (که یک امتیاز ناعادلانه‌است)، دریافت می‌کنند را از دست نمی‌دهد.

درجات شاگردی

دوره آموزش وینگ چون شامل دوازده درجه شاگردی است که دو فرم ابتدایی سیو نیم تائو و چام کیو بعلاوهٔ تمرینات و کاربردهای چی سائو را پوشش می‌دهد. در کنار ترکیبات مختلف دست در سیو نیم تائو، مجموعه استانداردی از فرم‌های پا نیز در این دوره یاد گرفته می‌شود.

درجات شاگردی بر مبنای عناوینی که در هر دوره آموزش داده می‌شود، به سه بخش تقسیم می‌شود:

درجات ۱ تا ۴، یادگیری مهارتهای پایه‌ای در سه فاصله مبارزاتی

* درجه یک – مبانی اصولی سبک و مهارتهای حرکتیف درگیر شدن در فاصله دور، شروع سیو نیم تائو

* درجه دوم – مبارزه در فاصله دور به همراه پل زدنها، کل «سیو نیم تائو»

* درجه سوم – گذار از فاصله حملاتی دور به فاصله میانی

* درجه چهارم – گذار از از فاصله حملاتی میانی به فاصله نزدیکو شروع فرم «چام کیو»

درجات ۵ تا ۸،

* درجه پنجم – حملات در فاصله کوتاه و مبارزه هم‌زمان بل هر دو دست

* درجه ششم -

* درجه هفتم -

* درجه هشتم -

درجات ۹ تا ۱۲، کاربردها

* درجه نهم – در مقابل تک مهاجم

* درجه ده – در مقابل دو مهاجم

* درجه یازدهم – در مقابل تک مهاجم مسلح به سلاح سرد

* درجه دوازدهم – در مقابل دو مهاجم مسلح به سلاح سرد

در درجه ۹ شاگردی هنرجو نه تنها باید سبک را به خوبی بشناسد (همچنین در درجه ۸) بلکه باید به خوبی از کاربردهای آن استفاده کند.مهارت تنها تفاوت مهم بین این دو درجه‌است، که بسته به مدرسه‌ای که هنرجو تحت تعلیم است، درجه ۸ و ۹ می‌تواند با عنوان کمربند مشکی برابری کند. البته هیچ اجماعی روی این مسئله وجود ندارد چون هیچ مقایسه قراردی وریمی در این بین وجود ندارد.

در بعضی مدارس درجات مختلف با تی شرت‌های مختلف مشخص می‌شوند، مثل لباس با رنگ سفید تا درجه پنجم، خاکستری برای درجه ۵ تا ۸ و مشکی برای درجه ۹ تا ۱۲.

درجات مربیگری

در ادامه درجات شاگردی ۱۲ درجه استادی نیز وجود دارد. در سطوح مربیگری، هنرجو تمرینات را در غالب برنامه‌های پیشرفته ئینگ چون WT آغاز می‌کند.

* بیو جی

* مئک یان جونگ (آدمک چوبی)

* لوک دیم بون کوآن فا («نیزه شش و نیم نقطه ای» یا چوب بلند)

* بارت چام دائو (قداره برنده هشتی شکل یا شمشیر پروانه‌ای شکل)

سطوح مربیگری به خودی خود سه بخش تقسیم می‌شود:

۱. ۱ تا ۴ تکنسینی

۲. ۵ تا ۸ پراکتسینی

۳. ۹ تا ۱۲ فیلسوفی

هر یک از اسم‌های سه قسمت ایده و کانونی مرکزی در ورای چگونگی مبارزه دارد که در نسبت به همان سطح انتظار می‌رود. از یک تکنسین انتظار می‌رود که با تکنیک‌هایش مبارزه کند. از یک پراکتسین انتظار می‌رود که یک مبارز تجربی کامل باشد و یک فیلسوف باید عناصر عقلی و معنوی به خوبی درک کرده باشد.

24-11-2010, 05:09 PM	#1
bahar (کاربر طلایی) تاریخ عضویت: Oct 2010 نوشته ها: 1,078	سیستم درجه بندی در ورزش وینگ چون سیستم درجه بندی یکی از ویژگی‌های وینگ چون سیستم آموزش سازمان یافته اش می‌باشد. در حالیکه بسیاری از سبک‌های رزمی با روش غیر یکنواختی آموزش می‌دهند، ساختار سیستم مانند دوره‌های تحصیلی در مدارس است. بگونه‌ای که هر سطح روی سطح قبلی بنا می‌شود. بر خلاف مدل آموزش سنتی استاد-شاگردی که یک شاگرد سالها یا حتی تا اخر عمر به دنبال استادش بود، متد آموزشی IWTA به همه هنرجویان تضمین می‌دهد که در هر درجه تحصیلات کامل را دریافت کند. یک فرد پر مشغله که در هفته تنها دو بار فرصت ورزش کردن دارد، هرگز ایده‌های مهمی که همکلاسی‌های تمام وقت، که ظاهراً همیشه در کلاس هستند (که یک امتیاز ناعادلانه‌است)، دریافت می‌کنند را از دست نمی‌دهد. درجات شاگردی دوره آموزش وینگ چون شامل دوازده درجه شاگردی است که دو فرم ابتدایی سیو نیم تائو و چام کیو بعلاوهٔ تمرینات و کاربردهای چی سائو را پوشش می‌دهد. در کنار ترکیبات مختلف دست در سیو نیم تائو، مجموعه استانداردی از فرم‌های پا نیز در این دوره یاد گرفته می‌شود. درجات شاگردی بر مبنای عناوینی که در هر دوره آموزش داده می‌شود، به سه بخش تقسیم می‌شود: درجات ۱ تا ۴، یادگیری مهارتهای پایه‌ای در سه فاصله مبارزاتی * درجه یک – مبانی اصولی سبک و مهارتهای حرکتیف درگیر شدن در فاصله دور، شروع سیو نیم تائو * درجه دوم – مبارزه در فاصله دور به همراه پل زدنها، کل «سیو نیم تائو» * درجه سوم – گذار از فاصله حملاتی دور به فاصله میانی * درجه چهارم – گذار از از فاصله حملاتی میانی به فاصله نزدیکو شروع فرم «چام کیو» درجات ۵ تا ۸، * درجه پنجم – حملات در فاصله کوتاه و مبارزه هم‌زمان بل هر دو دست * درجه ششم - * درجه هفتم - * درجه هشتم - درجات ۹ تا ۱۲، کاربردها * درجه نهم – در مقابل تک مهاجم * درجه ده – در مقابل دو مهاجم * درجه یازدهم – در مقابل تک مهاجم مسلح به سلاح سرد * درجه دوازدهم – در مقابل دو مهاجم مسلح به سلاح سرد در درجه ۹ شاگردی هنرجو نه تنها باید سبک را به خوبی بشناسد (همچنین در درجه ۸) بلکه باید به خوبی از کاربردهای آن استفاده کند.مهارت تنها تفاوت مهم بین این دو درجه‌است، که بسته به مدرسه‌ای که هنرجو تحت تعلیم است، درجه ۸ و ۹ می‌تواند با عنوان کمربند مشکی برابری کند. البته هیچ اجماعی روی این مسئله وجود ندارد چون هیچ مقایسه قراردی وریمی در این بین وجود ندارد. در بعضی مدارس درجات مختلف با تی شرت‌های مختلف مشخص می‌شوند، مثل لباس با رنگ سفید تا درجه پنجم، خاکستری برای درجه ۵ تا ۸ و مشکی برای درجه ۹ تا ۱۲. درجات مربیگری در ادامه درجات شاگردی ۱۲ درجه استادی نیز وجود دارد. در سطوح مربیگری، هنرجو تمرینات را در غالب برنامه‌های پیشرفته ئینگ چون WT آغاز می‌کند. * بیو جی * مئک یان جونگ (آدمک چوبی) * لوک دیم بون کوآن فا («نیزه شش و نیم نقطه ای» یا چوب بلند) * بارت چام دائو (قداره برنده هشتی شکل یا شمشیر پروانه‌ای شکل) سطوح مربیگری به خودی خود سه بخش تقسیم می‌شود: ۱. ۱ تا ۴ تکنسینی ۲. ۵ تا ۸ پراکتسینی ۳. ۹ تا ۱۲ فیلسوفی هر یک از اسم‌های سه قسمت ایده و کانونی مرکزی در ورای چگونگی مبارزه دارد که در نسبت به همان سطح انتظار می‌رود. از یک تکنسین انتظار می‌رود که با تکنیک‌هایش مبارزه کند. از یک پراکتسین انتظار می‌رود که یک مبارز تجربی کامل باشد و یک فیلسوف باید عناصر عقلی و معنوی به خوبی درک کرده باشد.

کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان)