28-12-2010, 08:49 AM | #1 |
(کاربر باتجربه)
تاریخ عضویت: Nov 2010
نوشته ها: 128
|
سوانح مرگبار پرواز با پاراگلایدر
خلبان خودآگاه چهار سانحه منجر به فوت در چهار ماه هنوز آنطور که باید و شاید فصل شروع نشده و پروازهای آنچنانی هم نکرده ایم ولی غم دوری چهار نفر از دوستان و همپروازیهایمان را به دوش میکشیم . دو حادثه در اراک مرحوم حمید جلالوند (24/4/87 ) و نوید . یک حادثه هم در تهران ، مرحوم مصطفی شفیعی ( 17/3/87 ) ، و اینک یک حادثه در استان گلستان مرحوم نصرت منوچهری ( 4/5/87 ) . از چگونگی سه حادثه قبلی حتماً مطلع هستید ، ولی در مورد چگونگی آخرین حادثه باید گفت که مشابه سانحه نوید مرحوم بوده است . حادثه در سایت آق قمیش که بعد از آزادشهر است و به عنوان تپه آموزشی و برای پروازهای کوتاه استفاده میشود ، اتفاق افتاده است . مرحوم منوچهری پس از تیک آف در حالیکه هنوز از دیواره فاصله زیادی نگرفته بود ، بطرف تپه برگشته و با سرعت با آن برخورد میکند . در اثر این حادثه پای وی شکسته و به بیمارستان منتقل میشود . به گفته شاهدان عینی وی در تمام مدت به هوش بوده است . پس از یک ساعت که پای وی را نیز گچ گرفته بودند ، مرحوم منوچهری به علت خونریزی داخلی جان به جان آفرین تسلیم میکند . روحشان شاد و قرین رحمت باد . حوادث در ایران به نسبت دیگر کشورهای جهان بالاست . ولی بدنبال مقصر نباشید بلکه علت را جستجو کنید . دلایل آنهم نه در قوانین FAI و نه در هیج کتاب مدون دیگری نیامده است . مشکل ما هستیم . ما که بخاطر جاه طلبی ، پول ، شهرت و ... دست به هر کاری زده و برای مطرح شدن از هیچ کاری ابا نداریم . ولی به چه علت شخصی بدون تجربه کافی در 35 کیلومتر باد بلند شده و بدون جمع شدگی و خراب شدن بالش رو به کوه شده و مستقیم با آن برخورد میکند ؟؟؟!!! شاید باد زیاد علت چرخش به سمت کوه بوده است . در هر صورت ماجرا حکایت از عدم تجربه خلبان دارد . واقعاً چرا میزان حوادث در ایران تا این حد بالاست ؟ جواب به این سئوال ساده نیست ولی میتوان به دلایلی که در بوجود آمدن این حوادث دخیل هستند اشاره کرد . اول از همه خود خلبان است که میبایست واقع بین بوده و نسبت به قابلیتهای خود آگاه باشد و از آنها پیشی نگیرد . خلبانی که اینچنین رفتار کند یک خلبان خودآگاه است . خلبان خودآگاه هیچگاه عوامل مخاطره آمیز را کنار هم نمیگذارد و صد البته هرگز مبادرت به انجام مانوری که در آن تجربه ندارد ، نمیکند . یک خلبان خودآگاه هرگز عوامل خطر همچون : سایت جدید ، اکیپ جدید و شرایط جدید را کنار هم قرار نمیدهد . خلبان خودآگاه بدنبال اطلاعات بیشتر برای بهبود پروازش میگردد ، آنهم از منابع معتبر. خلبان خودآگاه همیشه سه نکته اصلی یعنی : خلبان ، محیط و پرواز را در نظر گرقته و با توجه به عوامل یادشده پرواز میکند . خلبان خودآگاه نسبت به وسائل پروازی خود حساس و از آنها بخوبی مراقبت میکند ، زیرا میداند که پرواز ایمن وی با سالم بودن لوازمش رابطه مستقیم دارد . او میداند که هر شش ماه یکبار باید کمکی خود را برای 48 ساعت باز و سپس بسته بندی نماید . او بخوبی از محدودیتهایش مطلع است و بی گدار به آب نمیزند . هیچوقت به صرف اینکه همه کاری را انجام داده اند ، بدنبال آن نرفته و در مورد آن تفکر میکند . هر کاری را از راه درست آن دنبال میکند . با اینکه ممکن است عاشق آکرو باشد ولی تا شرایط آن مهیا نشود به آن اقدام نمیکند . هر چند اگر این انتظار طولانی به نظر برسد . خلبان خودآگاه با شناخت واقع بینانه از قابلیتهایش تحت تأثیر قرار نمیگیرد و از گفتن " من نمیتوانم " ابایی ندارد . شناخت خلبانان خودآگاه نیز دشوار نیست . معمولاً خلبانانی هستند که با حرف دیگران تحریک نمیشوند . از پروازهای بلند و دور لذت میبرند و در سایتهای پروازی بدنبال تماشاچی نمیگردند . نقطه مقابل خلبان خودنماست !!! خلبانی که از سایت خلوت لذت نمیبرد . در سایت به دنبال تماشاچی میگردد . با اینکه یک مسافت در کارنامه خود ندارد و پروازهای بلند انجام نداده ، هرگاه بیرون میرود به انجام مانور اقدام میکند . یک خلبان کامل خلبانیست که به خلبانی در تمام شرایط مسلط باشد . گذراندن و انجام مانورها بر روی آب نیز بدان معنا نیست که در هر پرواز به انجام آنها اقدام کنیم . دوره امنیت برای شناخت بال و عکس العملهای آن در مقابل جمع شدگیها و چرخش منفی و... است که اگر روزی در پرواز این اتفاق افتاد بتوانید آنرا جبران و بال را به حالت عادی بازگردانید . اگر هر کدام از ما قابلیتهای واقعی خود را بدانیم و بیش از آن عمل نکنیم ، آمار حوادث به مقدار قابل توجهی پائین خواهد آمد . این بدان معنی است که هر کس به نسبت تجربه اش پرواز کند و نه بیشتر . این بدان معنی نیست که از یادگیری خودداری و یا روند آن را کند سازیم . بلکه باید به آن زمان دهیم و زیر نظر مریبان با تجربه این یادگیری و پیشرفت را شکل دهیم . هستند ، بودند و خواهند بود خلبانانی که آنها را شاید یکبار و فقط هنگام سلویی دیده ایم و بدون اینکه نامشان را بدانیم به فراموشی سپرده شده اند . چراکه پس از آن بخاطر یک ضرب دیدگی ، شکستگی و ... پرواز را کنار گذاشته اند . هنرجو پس از سلویی به مراقبت بیشتری نیاز دارد . زیرا از نطر وی دیگر فن را فراگرفته است . در حالیکه تازه اول راه است و برای رسیدن به جائیکه مد نطر اوست پروازهای بسیاری لازم است . در اینجا کار مربی روشن ساختن ذهن این خلبان جدید است . مربی باید به وی تفهیم کند که این شروع است و نه پایان . هدف ما در اوج ایر دادن اطلاعات و اخبار جدید برای آشنایی بیشتر خلبانان با اطلاعات و فن آوری روز میباشد . امید است در این راه گام هر چند کوچک برداشته و مثمر ثمر واقع شویم . به امید روزی که به جای اخبار حوادث ، خبر رکورد و پروازهای بلند خلبانان ایرانی را برایتان بازگو کنیم . انشا ا... |
برچسب ها |
ورزش, پرواز با پاراگلایدر |
کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
|
|
War Dreams Super Perfect Body Scary Nature Lovers School Winner Trick Hi Psychology Lose Addiction Survival Acts The East Travel Near Future Tech How Cook Food Wonderful Search Discommend
Book Forever Electronic 1 Science Doors The Perfect Offers Trip Roads Travel Trip Time Best Games Of Shop Instrument Allowedly