مو آی تای ورزش ملی تایلند

[bahar]

موی تای

مو آی تای ورزش ملی تایلند :

برای دانستن نتیجه به ریشه ها باید نگاه کرد .

گذشته را مطالعه کنید تا آینده را بشناسید .

هر که در هر کجای مشرق زمین و در میان آموزشگاه های رزمی مختلف بگردد هیچگاه نمی تواند گروهی را پیدا کند که روش مبارزه او از { کیک بوکسهای } تایلندی مرگبار تر باشد .

بسیاری از اساتید رشته های رزمی اذعان دارند که کیک بوکس تایندی یک فرد حرفه ای است .

که فقط برای زنده ماندن می جنگد .

{ مو آی تای } میراثی است که حدود 2000 سال در قلب مردم تایلند جای دارد .

کسانی که از این کشور دیدن کرده اند این موضوع را تائید میکنند .

در بسیاری از خیابانها و کوچه های تایلند جوانان را می بینید که در حال اصول مقدماتی این ورزش باستانی هستند .

سرچشمه { مو آی تای }

پادشاهی { سیام } که زمانی به جای تایلند نامیده میشد از دیر باز مورد حمله همسایگان خود بود .

این سرزمین واقع در جنوب شرق آسیا است .

و کشورهای { برمه در غرب } و { لائوس در شمال شرق } و { کامبوج در جنوب شرق } و خلیج { سیام } و مالزی در جنوب آن قرار دارند .

ورزش { مو آی تای } قسمتی از برنامه های ارتش بوده است و در آغاز ورزشهای چینی بیشتر نفوذ را بر { مو آی تای } داشته اند .

ولی تغییر زیادی کرده و قسمتهایی که مربوط به فنون مشت زنی سنتی بوده حذف گردیده است .

این مسئله همیشه به عنوان یک معما باقی ماند .

که چرا و چگونه این فنون چینی حذف شد .

و به چه علت بسیاری از فنون رزمی { مو آی تای } در هیچ کشوری یافت نمیشود مو آی تای به ورزش مرگبار شهرت دارد .

در ژاپن تای بوکسینگ به طور فوق العاده ای جای خود را در بین ورزشهای دیگر باز کرده است .

امروزه به جز تایلند ضربه های مرگبار آرنج ممنوع شده است .

به محض اینکه پسر بچه ای در تایلند شروع به راه رفتن کند مو آی تای را به او تعلیم میدهند .

معمولا 98 درصد جوانان تایلندی قبل از فراگیری خواندن و نوشتن تای بوکسینگ را یاد می گیرند .

در تمرین ها تاکید زیادی بر { استامینا } نیرو و بنیه شخص میشود .

در { پارا کونگ } اردوی تعلیماتی هنرجو باید روزی 10 مایل را بدود و بعد از استراحتی کوتاه در داخل رودخانه شنا کند .

و بعد از دویدن و شنا تمرین با کیسه بوکس است .

آنها ساعتها به کیسه ضربه می زنند و ضربه های متعدد لگد را هم تمرین میکنند و تمرین بعدی حرکات کششی است .

هنرجویان این تمرینات سخت را باید تا آخر عمر خود انجام دهند .

جنگجویان مو آی تای اعتقادی به طلسم دارند .

ایمان آنها به این مسائل ترکیبی از اعتقادات مذهبی و خرافی دارد .

یکی از این اعتقادات آن ها این است که هنگام مبارزه برگی به نام { نان } که

{ وان } تلفظ میشود را زیر زبان خود می گذارند .

و ایمان دارند که این برگ باعث محافظت آنها در برابر ضربه های پا و دست میشود .

مبارز یک پارچه یا ریسمانی به نام { کروانگ وانگ } به دور بازوی خود می بندند .

در بعضی از مسابقات از ورود زنان جلوگیری میشود .

آنها بدون دلیل منطقی عقیده دارند که زنها از خود امواجی متصاعد میکنند که بد شگون است .

ولی بعد از تشکیل لیگ بانوان در این رشته این عقیده صرفا شامل خانمهایی میشود که مبارز نیستند .

قبل از اینکه جنگجو شروع به مبارزه کند رقصی مذهبی به نام

{ رام مو آی تای } را انجام می دهد که هر محلی رقص مذهبی مخصوص به خود را دارد .

و به همین جهت تماشاگران بدون آنکه مبارز را بشناسند از رقص آنها متوجه میشوند که برای کدام محله است