یوی و ذانشین

[bahar]

يوی

غالباً‎ْ در مسابقات كاراته ملاحظه می‌‌کنید كه حريفانی كه دارای قابلیت تكنيكی بالایی هستند، هميشه كسانی نيستند كه در مسابقات برنده می‌‌شوند. حريفی كه در مسابقه يك جراحت كوچك دريافت می‌‌كند، برای اجرای حمله دچار ترديد می‌‌شود و عليرغم داشتن قدرت تكنيكی بالا، ممكن است در مسابقه بازنده شود حتی اگر اثر فيزيكی جراحت وارده قابل اغماض باشد. به همين شكل يك مبارز با پشتكار و دارای روحیه بسیار بالا می‌‌تواند فقط به دليل متكی بودن به اين ويژگی، در مسابقه برنده شود.

اين مسأله نشان می‌‌دهد كه برد و باخت در يك مسابقه می‌‌تواند حتی قبل از ورود حريفان به صحنه مسابقه، تعيين شود. همه ما از اهميّت تمرين داشتن سخت و مداوم و تكرار و تمرين تكنيك‌ها قبل از مسابقات آگاهی داريم، ولی گاهی يك جنبه بسيار حساس در آمادگی قبل از مسابقات را فراموش می‌كنيم، و آن عبارت است از انگيزه يا قصد برنده شدن.

اهميّت داشتن انگيزه برای انجام هر فعاليتی به وسيله كلمه ژاپنی "يوی" بيان می‌‌شود. معنی اين كلمه عبارت است از آماده بودن. "يو" به معنای استفاده كردن يا بكاربردن و"ی" به معنای قصد يا انگيزه است. آماده بودن يعنی دارای انگيزه بودن.

موضوع شناخته شده‌ای در تمرينات كاراته وجود دارد كه در آن آماده‌سازی صحيح انگيزه شخص، نقش اساسی در موفقيت وی دارد. به عنوان مثال می‌توان از شكستن تخته يا آجر با دست صحبت كرد، اين كار در حقيقت بسيار سخت نيست، حتی يك بچه هم می‌تواند با كم كمك و راهنمايی، يك تخته را با ضربه مشت از وسط نصف كند. موفقیت، هنگامی بدست می‌آيد كه باور كنيد كه موضوع يا هدف انتخاب شده، شكستنی است. ذرّه‌ای شك، شما را از موفقیت دور می‌سازد، و حتی می‌تواند جراحات اساسی به وجود آورد ولی اگر باور تزلزل‌ناپذير داشته باشيد كه می‌توانيد اين كار را انجام دهيد، متوجه می‌شويد كه تخته يا حتی آجر، بسيار شكستنی هستند. بنابراين، بخش اساسی و حياتی آمادگی، در ذهن شما وجود دارد.

"ی" در كلمه "يوی" تصور یا چیزی است که برای مفهوم داشتن انگيزه در قلب يا ذهن بکار می‌رود و در اين مورد خاص مفهوم آن عبارت است از "وارد كردن چیزی با زور به قلب یا ذهن خود". يعنی انگيزه، تصویری است كه ما به زور وارد ذهن خود می‌كنيم، اين مطلب می‌‌تواند شما را در كاراته بسيار كمك كند. به طور مثال وقتی قرار است در يك مسابقه كاراته شركت كنيد، بايد مجسم كنيد كه اين انگيزه در قلبتان متبلور شده است و آن را با تمام انرژی بدنتان رها می‌سازید و آماده می‌شوید فقط برای پیروز شدن.

در كاراته، كلمه "يوی" را قبل از شروع مسابقه، قبل از اجرای كاتا و حتی در هنگام تمرين و گرم كردن برای اجرای تکنیک‌های پایه می‌شنويد. از اين طريق مربی يا داور به شما اعلام می‌كند كه خودتان را برای انجام كار بعدی آماده كنيد. هر بار كه اين كلمه را می‌شنويد، به خاطر بياوريد كه معنای آماده بودن در زبان ژاپنی عبارات است از: دارای انگيزه بودن يا يوی.

ذانشين

در پايان يك كاتا، مرسوم است كه برای مدت چند ثانيه به سوی مسیرآخرين حمله وارده نگاه كنيد. حتی وقتی كه می‌چرخيد و در حالت طبيعی ايستادن قرار می‌گيريد، بايد تمركز خود را در همان جهت برای چند ثانيه بيشتر، حفظ كنيد. در صورتی كه به كاتا به عنوان يكسری حركات و تكنيك‌ها كه بر عليه دشمن خيالی انجام می‌شود نگاه كنيد، تمركز و نگاه به جهت آخرين حمله برای مدت چند ثانيه، معقول به نظر می‌رسد. چرا كه بايد مطمئن شويد كه در خاتمه كاتا، آخرين حمله كننده نيز ناتوان شده و قادر به حمله مجدد نيست. به اين عمل ذانشين گفته می‌شود.

"ذان" يعنی ترك كردن و "شين" يعنی هوشياری و آگاهی. بنابراين ذانشين عبارت است از در كنار قرار دادن بخشی از ذهن يا هوشياری در هنگام خاتمه كاتا، به اين منظور كه مطمئن شويد كه كاتا به طور صحيح و كامل پايان يافته است.

مشخص است كه اگر حالت فيزيكی و گارد خود را از آغاز تا پايان به طور صحيح حفظ نكنيد، عواقب بدی در بر خواهد داشت. حتی حريفی كه به نظر شكست خورده می‌آيد، می‌تواند به دنبال فرصت مناسب برای حملات بيشتر باشد.

حريف می‌تواند از يك لحظه غفلت شما استفاده كرده و اسلحه‌ای بيرون بكشد. ذانشين شما را عادت می‌دهد كه در حالت گارد باقی بمانيد تا اينكه به طور مطلق مطمئن شويد كه همه چيز امن است.

درسی كه ذانشين به ما می‌دهد، مانند ساير دروس كاراته، می‌تواند در جنبه‌های ديگر زندگی نيز مورد استفاده قرار گيرد. بسياری از افراد، هنگامی كه قرار است كاری را انجام دهند و قصد تكامل بخشيدن به آن كار را دارند، دچار شتابزدگی شده و از بعضی ريزه‌كاری‌‌ها و جزئيات كه در پايان كار نقش مهم دارند غافل شوند. در چنين حالتی، هنگام تميز كردن يك اتاق، ممكن است مقداری از كثيفی در گوشه‌ای از اتاق باقی بماند و يا اشتباهی در هنگام نوشتن يك نامه يا مقاله به وجود آيد. غفلت از جزئيات می‌تواند تمام تلاشی را كه برای انجام كاری بكار برده‌ايم، از بنياد ويران كند.

در فرهنگ آسيا و هم غرب، انجام كاری هنگامی ارزش دارد كه به خوبی و به درستی انجام شود. متأسفانه، طبيعت بشر طوری است كه هنگامی كه تمايل زياد به انجام و تكمیل كاری دارد، گرايش پيدا می‌كند به غفلت كردن جزئيات. كاراته، ذانشين را به عنوان تمرينی عالی مطرح می‌كند كه اين عادت را در شخص به وجود می‌آورد كه هيچگاه حواس خود را با هدفی كه می‌خواهد به آن برسد پرت نكند، به جزئيات توجه كافی داشته باشد.