آموزش تکنیک آبشار در والیبال

[bahar]

آموزش تکنیک آبشار

اين تکنيک همواره مورد توجه فراگيران، بازيکنان و علاقمندان به اين ورزش است. اصولاً بازيکنان در هنگام بازى از اجراء صحيح و موفقيت‌آميز اين تکنيک لذت بيشترى مى‌برند. شايد دليل عمدهٔ چنين احساسي، خارج شدن توپ از جريان بازى باشد، که در اثر اين فن غالباً به وقوع مى‌پيوندد. مشابه اين مهارت در بازى بسکتبال و فوتبال و... نيز وجود دارد و آن هنگامى است که توپ وارد سبد و دروازه مى‌شود، در اين لحظه است که هيجان تماشاگران به اوج خود مى‌رسد. از اين صحنه‌هاى شورانگيز در رقابت‌هاى واليبال فراوان مشاهده مى‌شود. خصوصاً در شرايط حساس که اجراء مثبت اين فن، نقش تعيين کننده دارد.

نکتهٔ مهم ديگر، پوشش دفاعى در مقابل چنين حمله‌اى است. در واقع مى‌توان گفت که فن آبشار و دفاع روى تور، لازم و ملزوم يکديگر هستند و براى ارزشيابى هر يک از اين فنون، وجود ديگرى الزامى است. هر جا آبشارى به‌ اجراء گذشته مى‌شود، در مقابل آن يک سدّ دفاعى به‌وجود مى‌آيد و برعکس. بنابراين موقعى مى‌توان توانائى و مهارت فراگيران را در اجراء اين فنون به محک آزمايش سپرد که هر دو تکنيک در مقابل يکديگر به نمايش گذاشته شوند.

تکنيک آبشار روى پاس‌هاى بلند به لحاظ داشتن زمان بيشتر موجب افزايش کنترل و نهايتاً هماهنگى لازم در اهرم‌هاى فراگيران مى‌شود. بنابراين لازم است در آموزش مقدماتى در اين فن، از اجراء آبشار روى پاس‌هاى کوتاه که به سرعت و عکس‌العمل بيشترى نياز مى‌باشد خوددارى شود.
مراحل تکنيک


حرکت

حرکت يا جابه‌جائى يکى از موارد عمده در واليبال است. در انجام فن آبشار براى اينکه فراگير بتواند به توپ ضربه وارد کند، بايد به سمت توپ ارسال شده (پاس) حرکت کند. در اين حالت تنظيم گام‌ها در ايجاد هماهنگى بين فراگير و توپ نقش اساسى دارد. لذا در آموزش مقدماتى لازم است فراگيران حرکت سه گام را تجربه کنند و در انجام صحيح آن کوشش نمايند. مى‌توان مبدأ حرکت را از پشت خط يک‌سوم (فاصله سه مترى از تور) به سمت تور در نظر گرفت. حال از فراگيران انتظار مى‌رود تا هنگام حرکت به اين موارد توجه کنند:

* در هنگام حرکت به سمت تور فاصله گام‌ها رفته رفته زيادتر مى‌شود.
* آخرين گام به‌صورت جفت انجام مى‌شود و در پاها در اين وضعيت به اندازهٔ عرض شانه‌ها از يکديگر در حالت موازى فاصله دارند.
* در آخرين گام که به‌صورت جفت انجام مى‌شود پاها از ناحيه مفصل زانو خميدگى بيشترى پيدا مى‌کنند تا فراگير بتواند پرش (عمودي) قابل توجهى را انجام دهد (تصوير زير).

پرش

فراگيران براى اينکه بتوانند پس از انجام آخرين گام پرش (عمودي) موفقى داشته باشند، از حرکت دست‌ها به‌طرف جلو و خم کردن زانوها کمک مى‌گيرند. وضعيت بدن در هنگام پرش در تصوير زير نشان داده شده است. از اين‌رو اين موارد را مى‌توان در تصوير مذکور مشاهده کرد:

* بدن فراگير در هوا نسبت به تور حالت قوس (محدب) دارد.
* دست ضربه (دستى که توپ را لمس مى‌کند) براى کسب نيروى بيشتر به سمت عقب کشيده مى‌شود.
* دست غيرضربه براى حفظ تعادل فراگير در بالا قرار داده مى‌شود و... .

ضربه به توپ

در هنگام زدن ضربه (آبشار) لازم است به اين نکات توجه شود: (تصوير زير)

* در لحظه ضربه زدن به توپ بايد دست کاملاً کشيده باشد و ضربه روى سر توپ فرود آيد.
* زدن ضربه با تمام دست (مچ، کف و انگشتان) که در حالت طبيعى قرار دارد انجام شود.
* وضعيت بدن از حالت قوس (محدب) به قوس (مقعر) نسبت به تور تغيير شکل دهد.
* دست ضربه پس از اجراء فن بايد ادامه حرکت داشته باشد.


فرود به زمين

در هنگام فرود به زمين لازم است به اين نکات توجه شود:

* فاصله‌ پاها نسبت به هم تقريباً به اندازهٔ فاصله‌اى باشد که در هنگام جهش ايجاد شده است.
* هنگام فرود ابتدا پنجه‌ها، سپس کف پا و در پايان پاشنه‌ها با زمين تماس پيدا مى‌کنند.
* فرود فراگير بايد حتى‌المقدور در جهت تور باشد تا حرکات بازيکنان مقابل همواره در مسير ديد او باشد.
* حال فراگيران مى‌توانند با توجه به هر يک از مراحل تکنيک آبشار براى فراگيرى بهتر، کليه مراحل اين فن را به‌صورت ترکيب شده در تصاوير زير مشاهده نمايند.