مختصری از تاریخچه کاراته

[bahar]

مختصری از تاریخچه کاراته

عموماً بر اين باورند که هنر کاراته‌دو به شش قرن پيش در چين باز می‌گردد، آنجا در استان " ام تی " سانگ هُنان، داروما تایشی، بنيانگذار ذن"يک فرقه بودائی"، يک حکم شرعی يا مجموعه‌ای از احکام را برای ترقی دادن و پيشرفت حرکات فيزيکی راهبان و مبلغان مذهبی ابداع کرد تا آنان به کمک آن در برابر راهزنان و جنايتکاران از خود محافظت کنند.

به اين حکم که به وسيله داروما گسترش داده شد، " اِکين کيو " گفته می‌شود، برخی بر اين باورند که اين حکم به معبد شائولين راه پيدا کرد، متاسفانه در اين بُعد زمانی در تاريخ کاراته‌دو اطلاعات زيادی در دست نيست و از رابطه کاراته‌دو با شائولين کنپو نيز اطلاعات مبهمی باقی مانده است.

در گذشته قانونی مبتنی بر منع مسلح شدن اشخاص وجود نداشت. استفاده از اسلحه در هنگام نزاع و درگيری رايج و معمول بود و اکثر فرهنگ‌ها سيستم نزاع با شمشير مخصوص به خود را داشتند. ژاپن بخاطر فرهنگ سامورائی‌اش در طبقه فئودالها شهرت و آوازه داشت، قانون سامورائی‌ها در قرن هجدهم توسعه يافت. استفاده از شمشير برای يک جنگجو امری ضروری بود. سامورائی‌ها با شمشير تمرين می‌کردند و آن را به عنوان سمبل و نشانه طبقه خود در کار و زندگی روزمره با خود بهمراه داشتند.

در اواخر قرن چهاردهم، نفوذ تکنيک‌های چينی روی توسعه و گسترش کاراته آشکارتر گشت و تحت فرمانروائی پادشاه " چوزانِ اوکيناوا "، پادشاه هاسی، سياستی مبنی بر منع حمل اسلحه طرح شد.

در قرن شانزدهم، اکثر قبايل جنوبی ژاپن، به خصوص قبيله قدرتمند ساتسوما، اُکیناوا را مورد تاخت و تاز قرار دادند. آنها،راهبان در حال تمرین اُکیناوا را به منظور استفاده به عنوان يک موضع تجاری به استعمار خود در آوردند. همچنين آنها ماليات‌هايی را بر کالاها بستند. اين وقايع مردم اُکیناوا را بر آن داشت تا برای دفاع در برابر متجاوزان بطور مخفيانه سيستم به اصطلاح " ته " را گسترش دهند. علاوه بر شيوه های نزاع بدون اسلحه، اُکیناوایی‌ها از ابزار‌آلات کشاورزی برای دفاع و گسترش سيستم جنگی استفاده می‌کردند، از اين سيستم‌ها با عنوان " ته " ياد می‌شود به معنای دستها، تکنيک‌ها و شيوه‌ها، در ترکيب با نفوذ تکنيک‌های چينی آن را اغلب " کارا " می‌خواندند که به " تنگ دينستی " چين اشاره داشت.

در سال 1868 استقرار خاندان می‌جی به سيستم فئودالی ژاپن خاتمه داد. ژاپن تجارت آزاد را با کشورهای غربی آغاز کرد. فرهنگ غرب، شيوه‌های صنعتی و سيستم تحصيلی آنها در اواخر قرن هجدهم و اوايل قرن نوزدهم وارد ژاپن شد. استقرار خاندان می‌جی در ژاپن باعث نفوذ قوانين و ارزشهای غربی در ژاپن شد. اين اصلاحات عظيم با براندازی سيستم فئودالی سامورائی‌ها و تاسيس يک سيستم حکومتی متمرکز همراه بود. در مدت زمان کوتاهی قوانين و سنت‌های جديد در جهت براندازی سنت‌های قديمی خصوصا حمل شمشیر توسط ‌سامورائی‌ها مورد استفاده قرار گرفت. مدل موها نيز به مانند مدل‌های غربی تغيير يافت، ژاپنی‌ها ديگر گره‌های سامورائی‌ها "کاکل" را به سر خود نمی‌بستند و به پوشيدن لباسهای غربی هم تشويق شده بودند.

چوجون مياگی، شاگرد ارشد کانريو هيگااونـّا ابتدا بر چسبی با عنوان گوجوريو ( شيوه سخت و نرم ) بر شيوه خود زد. کنوا مابونی نيز شيوه خود را شيتوريو نام نهاد. اين دو، دوستان بسيار نزديکی بودند و اکثر پايه‌های تکنيکی کاراته امروز توسط اين دونفر گسترش یافته است.

شکل کوميته که در کاراته امروز تمرين می‌شود از ساير فنون رزمی ژاپن تاثير گرفته مثل جوجيتسو، جودو و کندو. تا اواخر دهه سوم قرن نوزدهم کاراته فقط با تاکيد بر روی کاتا تمرين می‌شد. کلمه کاراته‌دو نيز از مذهب بودائی ذن ژاپن تاثير گرفته و به صورت " کارا "( خالی ) و " ته " ( دست ) و " دو " ( راه و روش )، در آمده است. دکتر جيگورو کانو، بنيانگذار جودو در طول اين عصر سيستم رايج کمربند را ابداع کرد. جودو ترکيبی از دايتو ريو و جوجيتسو بود. دکتر کانو، جو ( نرم ) و دو ( راه و روش ) را از نام جوجيتسو گرفته و پايه گذاری کرد. آنها تنها شيوه‌هايی برای گسترش مهارتهای تکنيکی نبودند بلکه برای گسترش فرهنگ ژاپنی نيز بود.

گيچين فوناکوشی تصميم گرفت تنها به دانشجویان و کسانی که برای رهبری احزاب و گروه‌های سیاسی کانديد می‌شوند آموزش دهد. فوناکوشی دوست نداشت که شاگردانش در مسابقات قهرمانی شرکت کنند. همان گروه جوان ژاپنی و نه اساتید کاراته مقيم اُکیناوا، شيوه‌های مبارزه امروزی را گسترش دادند و بعدها پايه و اساس سيستم مسابقات قهرمانی را گسترش دادند. اساتيد اُکیناوایی هرگز تصور رقابت با يکديگر تحت قوانين ثبت شده را نمی‌کردند. آنها فکر می‌کردند که تکنيک‌های کاراته آنقدر فناپذير است که حتی امکان اجرای مسابقات وجود ندارد. اولين سری مسابقات کاراته در اواخر دهه پنجم قرن نوزدهم در ژاپن برگزار شد و مسابقات کاراته دانشگاه‌ها، اولين سری مسابقات قهرمانی بود که در ژاپن و اُکیناوا برگزار می‌شد و اين امر به منظور گسترش جهانی کاراته‌دو ادامه يافت.