هشـت اشتباه عمده در پــرواز پاراگلایدر

[devil-man]

حـــل جمــع شــدگيهــــا

هشـت اشتباه عمده در پــرواز

خلبان ما تجربه دويست ساعت پرواز را در طول چهار سال كسب كرده و با يك بال كلاس دو كه سال پيش خريده پرواز ميكند . بهترين ركوردش ده كيلومتر است كه سال پيش انجام شده است . فقط آخر هفته و در تعطيلات پرواز ميكند . در شرايط ترمال تقريباً راحت بنظر ميرسد مگر اينكه شرايط خيلي سخت باشد كه آنموقع كمي عصبي ميشود .

خلبان ما آنروز دير از خواب بيدار شد و براي اينكه هر چه زودتر به سايت برسد صبحانه اش را سريع خورد . 1- به خودش زحمت نداد وضعيت هوا را ببيند . به نظر وي يك روز صاف بهاري شبيه اين روزهاي پرواز بياد ماندني بود . وقتي خلبان ما سر ظهر بلند شد به زحمت باد ضعيفي از ديواره بالا ميامد .

ولي پس از يكساعت پرواز ، ترمالها قويتر شدند و بالطبع توربولانسها هم بيشتر شدند . 2- با اينكه لذت زيادي نميبرد ولي تصميم گرفت به پروازش ادامه دهد چون خيلي دلش ميخواست ركورد ده كيلومتري خود را بشكند .3- بعلاوه به هيچ وجه نمي خواست كه همپروازيش كه چند صدمتر جلوتر از وي پرواز ميكرد ركورد خود را اضافه كند . هنگاميكه كه ارتفاع زيادي روي ديواره داشت مشكلاتش شروع شد . بنظر ميرسيد كه باد زياد شده و ترمالها شديد ، شكسته و مغشوش شده اند .4- دستش شروع به عرق كردن ميكند . قلبش سريع ميزند و حالتي را كه اصلاً دوست ندارد احساس ميكند .

عكس العمل او كه معمولاً نرم است اكنون وقتي به توربولانس وارد ميشود به اشاره هاي شديد و سخت تبديل ميشود .5- شروع به جا انداختن خود در صندلي كرده و بطرف جلو خم ميشود .

دليلش را نميداند ولي هر وقت كه اوضاع بد است ، باد زياد ميشود يا ميترسد اين حالت را بخودش ميگيرد . در همين اثنا توربولانس وي را به شدت تكان داده و يك جمع شدگي غير متقارن ، 60% لبه حمله را جمع ميكند .

خلبان ما به شدت ترسيده است . 6- " كاري ، عملي " اين تنها چيزيست كه به فكرش ميرسد . بدين ترتيب با قدرت ، ترمز سمت چپ را براي جبران جمع شدگي طرف راست ميكشد . عكس العملش بسيار شديد بوده و بيش از حد ترمز ميزند . به همين دليل بال چرخيده و وارد واماندگي ميشود . اينك بال در يك حالت غير قابل شناخت بين اسپيرال و واماندگي است . با درماندگي ترمزها را رها ميكند . در نتيجه بال با چنان شدتي جلو ميزند كه فكر ميكند هر لحظه درون بال سقوط خواهد كرد .

براي كنترل بال كه بنظر از افق هم پائين تر است هر دو ترمز را همزمان و تا انتها ميكشد و بال كاملاً از عقب ميافتد . خلبان ما ديگر يك عروسك خيمه شب بازي بيش نيست كه دستها و پاهايش به اينطرف و آنطرف پرت ميشود . 7- او اين زمان و ارتفاع با ارزش را در حاليكه سقوط ميكند از دست ميدهد و تلاش وي در فهميدن حركات بالش كه به عقب ، جلو و طرفين ميرود بيهوده است . گرمپ !!! اين صدايي است كه خلبان ما را به زمين باز ميگرداند . ديگر ركورد ده كيلومتري او هميشگي خواهد بود .


معاينــه

اشتباه اين خلبان در چه بود ؟
برگرديد و نگاهي به صحنه بياندازيد و به شماره هاي بين متن توجه كنيد . بلافاصله متوجه ميشويد كه :

1 ـ خلبان ما هوا را چك نكرد . اگر اينكار را ميكرد متوجه ميشد اينورژني وجود دارد كه اوايل بعدازظهر ميشكند . عاملي كه باعث شديد شدن ترمالها به آن صورت شده بود . هم چنين متوجه ميشد كه بايد منتظر ورود يك جبهه سرد در اواخر بعدازظهر و پيش بيني افزايش باد در عصر باشد . هيچگاه باد را دست كم نگيريد . باد يك متغير خيلي پيچيده و مهم براي ما بعنوان خلبانان پاراگلايدر است . بايد سعي در درك عميق آن داشته باشيم چراكه حاشيه اي كه ميتوانيم پرواز كنيم بدليل سرعت كم و جمع شدگيهايمان بسيار باريك است .

فهميدن هوا اولين كليد براي امنيت است . كتاب بخوانيد و در تلويزيون و اينترنت مطالعه كنيد . بايد قادر به ترجمه نقشه هاي ايزوبار ، نقطه شبنم ، گرادينت دما و خيلي مسائل ديگر باشيد .

2 ـ غرور و خواسته هاي شما دشمنان شما هستند . هنگام پرواز تنها هدفتان بايد پرواز با امنيت و لذت بردن باشد . براي شكستن ركورد خود بقيه عمر را فرصت داريد . هرگز از حد و مرز خودتان عبور نكنيد . اين مرز را بدنتان به شما گوشزد ميكند و وقتي اين اتفاق افتاد به نداي آن گوش فرا دهيد . ندايي كه ميگويد به منطقه نا امني وارد ميشويد . اگر آمادگي داريد و از خود مطمئن هستيد وارد شويد .

3 ـ بازهم غرور و اينبار ديگران را هم وارد بازي ميكنيم . نبايد هيچ وقت به خودتان بخاطر ديگران فشار بياوريد . همپروازي خلبان ما يكسابقه هفت ساله و هزار ساعت پرواز دارد و در تمام دنيا پرواز كرده و حتي در بعضي از مكانها نيز درخشيده است . ما همگي با هم فرق ميكنيم و بايد متناسب با سطح خودمان پرواز كنيم و هيچگاه خود را با ديگران مقايسه نكنيم . ممكن است آنها هم خود را بيش از حد ارزيابي كرده باشند .

4 ـ تمامي زنگهاي خطر به صدا در آمده است ، ولي خلبان ما ادامه ميدهد . اين بزرگترين اشتباه اوست . وقتيكه از پرواز لذت نميبرديد پائين رفته و فرود بيايد . معمولاً در اين مواقع مشكلات از شما پيشي گرفته و شروع به اشتباه ميكنيد . ترس ، استدلال و قضاوت شما را تحت تاُثير قرار ميدهد و باعث عكس العملهاي نادرست و اغلب غلط ميشود . سعي كنيد منظم تنفس كنيد ، آرام باشيد و خونسردي خود را حفظ كنيد . مستقيم بطرف يك محل فرود امن برويد ، درست مثل كاريكه در شرايط عادي انجام ميدهيد . مانورهاي كم كردن ارتفاع بطور صحيح بهترين روش براي جلوگيري از حوادث در اين مواقع است .

5 ـ نشستن در جلوي صندلي هيچ كمكي به شما نميكند . در حقيقت شما براي حل يك موقعيت غير طبيعي در يك وضعيت غير طبيعي قرار ميگيريد . كنترل بال در حاليكه در لبه صندلي نشسته ايد بسيار مشكل است . بهمين دليل در صندلي بطرف عقب بنشينيد . سعي كنيد حالت هميشگي را داشته باشيد چراكه اين وضعيتي است كه براي كنترل بال به آن عادت داريد . متغير ها را كاهش و از افزايش آن خودداري كنيد .

6 ـ تنها پس از درك موقعيت عكس العمل نشان دهيد . يعني از عملي كه انجام ميدهيد مطمئن باشيد . توصيه ميشود ترمز را به مقدار كم در جهت مخالف جمع شدگي بكشيد . اينكار نه براي جلوگيري از چرخش بلكه براي آهسته كردن آن است . در اكثر مواقع بال در يك نيم چرخ خود به خود باز ميشود . اگر اينطور نشد ، يك ترمز كشيده و نرم در قسمت جمع شده بايد كارساز باشد .

با عدم انداختن وزن بطرف مخالف جمع شدگي اجازه ميدهيم كه بال به هر سمتي كه ميخواهد برود . اين انرژي به ثبات بال كمك ميكند . بنظر ميرسد اينكار خيلي بهتر از اينست كه خطر تصحيح بيش از حد را بخريم و بال را در موقعيتي بدتر از قبل مثلاً واماندگي قرار دهيم . اغلب تكنيك جبران را هنگاميكه در نزديكي ديواره و يا خطر برخورد با كسي وجود دارد استفاده ميكنند . در اكثر موارد اجازه ميدهند تا بال كار خودش را انجام داده و در حالتي از پرواز كه قابل شناسائي است ثبات پيدا كند ، مثلاً اسپيرال و بعد از آن به روشي كه هميشه عمل ميشود از آن خارج ميشويم .

7 ـ در اين مواقع ارتفاع و زمان بسرعت از دست ميرود . مغز خلبان چنان گنگ است كه ممكن است فراموش كند كجاست . تمام مدت را به نگاه كردن بال نگذرانيد و مواظب ارتفاع باشيد چون در اين لحظه تنها مسئله مهم همين است .

8 ـ خلبان ما كمكي خود را نكشيد ! و بقيه عمر بايد افسوس نكشيدن چتر نجات را بخورد . يكي از عواملي كه ما را از مرگ نجات ميدهد اينست كه هيچوقت از كشيدن كمكي نترسيم . اگر با ارتفاعي بيش از صد متر سقوط كرديد و كمكي شما در جاي خود بود ، پولتان را دور ريخته ايد . استفاده از كمكي خجالت آور نيست و خوب هم كار ميكند . پس لطفاً اگر كنترل را از دست داديد و يا براي حل مسئله خيلي پائين بوديد از آن استفاده كنيد . بهمين دليل است كه با چتر كمكي پرواز ميكنيم .


نتيجـــه

اين نظريه من تئوري نيست . بلكه نتيجه سالها تست بال و همينطور تجربه سالها پرواز و جمع شدگيهاي فراوان است . در يك چنين موقعيتي هنوز هم قلبم شديد ميزند ولي به اندازه كافي بالم و عكس العملهاي آنرا ميشناسم ، براي اينكه راحت باشم و حتي لذت ببرم . البته اگر جمع شدگي زياد شديد نباشد . در چندين سال تست بال بمن ثابت شده كه در چنين مواقعي بهترين كار مداخله نكردن و يا دخالت خيلي كم است . تنها نگاه كردن و منتظر شدن براي ديدن حالتي كه آنرا بشناسم . بياد داشته باشيد كه بالهاي تست شده در دي.اچ.وي تا كلاس دو براي در آمدن نياز به دخالت خلبان ندارد . معني آن اينست كه بال به تنهايي باز ميشود .

هميشه به دوستانم كه خلبانان حرفه اي نيستند ميگويم كه در موقعيتها و جمع شدگيهاي پيچيده هيچ كاري نكنند و سعي در بدست آوردن كنترل نداشته باشند ، تا وقتيكه بال در حالتي قرار گيرد كه آنرا بشناسند (البته با در نظر گرفتن اينكه ارتفاع كافي دارند ) . ميدانم كه بنظر عجيب ميرسد ولي باور كنيد كه از فوق كنترل خيلي بهتر است . بيشترين خطري كه تهديدتان ميكند عكس العمل بيش از حد است كه تبديل به يكسري حوادث پشت سرهم ميشود كه همه چيز را از حالت عادي خارج ميكند و شايد آمادگي و تجربه لازم را براي آن نداشته باشيد . شايد يك دوره امنيت هم گذرانده ايد و اميدوارم در پرواز بشما خوش گذشته و از آن لذت برده باشيد . ولي معني آن اين نيست كه آمادگي لازم را خواهيد داشت .

اين دوره ها يك جنگ واقعي را شبيه سازي نميكنند . جائيكه دشمن نامرئي با چهارصد متر ارتفاع روي ديواره صخره اي به حمله غافلگيرانه دست ميزند . دوره امنيت به شما نشان ميدهد كه چه اتفاقي ميتواند بيافتد . آنهم بر روي آب و شخصي كه با راديو به شما ميگويد چكار كنيد و چه موقعي آنرا انجام دهيد . براي كنترل و درك اين موقعيتها بايد هر ماه يك دوره امنيت گذراند . بعلاوه يك جمع شدگي واقعي عكس العملهاي بسيار متفاوتي با يك جمع شدگي تحريك شده دارد . بخاطر بسپاريد كه اگر شك داريد بهتر است در زمين بمانيد . هميشه روز بعد را براي اين پرواز بزرگ كه آرزويش را داريد خواهيد داشت . اگر هم دير شده و در هوا هستيد سعي كنيد آرام باشيد و زياده كنترل نكنيد . ببينيد واقعاً چه اتفاقي افتاده است . ولي در ارتفاع كم با مشكلي بزرگ حتماً كمكي را پرتاب كنيد . مطمئنم كه اين توصيه بحثهاي زيادي را بدنبال دارد . بهتر ، حتي اگر موافق هم نباشيد باعث ميشود كه فكر كنيد و با فكر كردن به فهميدن ميرسيم .