شرافت اژدها، فیلم جدید تونی جا

[mehran1360]

شرافت اژدها

شرافت اژدها، فیلم جدید تونی جا در سالن های اروپا اکران شد. قبل از اکران عمومی، به همراه قهرمانان سرشناس هنرهای رزمی این فیلم را دیدیم، که با دیدگاه آن ها راجع به این فیلم آشنا می شوید.

قهرمان موی تای تایلند، در سال ۱۹۸۰ و یک افسانه موای تای می باشد. او بزرگ ترین ها، سامسونگ، آتاپونگ یا راب کامان را شکست داد و دو سال ۱۹۹۵ در حالی که در اروپا شکست ناپذیر بود از رینگ کناره گرفت.

تیتر: «تونی جا خیلی خیلی خوب بازی می کند»

متن:«من قبلاً Ong Bak را دیده بودم. خیلی از ان خوشم آمده بود. موای تای در آن زیاد بود. در این جا، فقط موای تای نیست. همه هنرهای رزمی هستند و این شرایط را خیلی تغییر داده است. تونی جا همچنین بسیاری از تکنیک های آی کی دو یاکرابی کرابونگ را اجراء می کند. به نظر من داستان خوبی دارد، علاوه بر آنکه من فیلم ها را خیلی دوست دارم. حتی اگر یک فیلم فقط فیلم باشد و واقعیت نداشته باشد، می بینیم که تونی جا خیلی خیلی خوب ظاهر شده است. او خیلی نرم و خیلی سریع است.

ضربه زانوی پرشی که او اجراء می کند یک تکنیک دیمی موای تای می باشد که تقریباً از بین رفته است. در زبان تایلندی به آن «کراوکو» می گویند، یعنی یک جفت ضربه زانوی پرشی هیجان آور است. خیلی از تکنیک های قدیمی موی بوران در فیلم یافت می شوند (جدی موی تای مدرن)، که برخی از آنها در موای تای ممنوع شده اند. می بینیم که تونی جا نه فقط موی تای، بلکه هنرهای رزمی و ژیمناستیک خیلی کار کرده است. بدین ترتیب او لگدهای برگردان پرشی اجرا می کند. ما از آن ها زیاد نداریم. تونی جا خیلی عالی است و این را در این فیلم بیشتر از «OngBak» که حرکات موای تای و ژیمناستیک داشت، نشان می دهد.

با وجود این، من «Ong Bak» را بیشتر دوست داشتم زیرا به موای تای نزدیک تر بود و چهره واقعی این بوکس را به مردم نشان می داد، چیزی که کسی تا آن زمان نشان نداده بود حتی ژان کلود ون دام در «کیک بوکسور». این مرا علاقمند می کند که بینم تونی جا در آینده چه می کند. این فیلم تکنیک هایی را به یاد من آورد که از استادم آموخته بودم، چیزهائی که از آن زمان به بعد فراموش کرده ام مثل گرفتن پاها. این فیلم تکنیک های قشنگی را ارائه می دهد که روی رینگ نمی بینیم زیرا در آنجا فقط به پیروزی فکر می کنیم، نه به اجراء نمایش. من وقتی مبارزه می کردم دنبال تکنیک های قدیمی بودم.

بالاخره، این فیلم ۱۰۰٪ هنرهای رزمی است. حتی در پایان فیلم، من به جای تونی جا خسته شده بودم.

● برونوان تپ

نایب قهرمان جهان و قهرمان اروپا در تکواندو، او در ۲۵ سالگی یکی از نوک حمله های تیم فرانسه است.

● من تحت تأثیر قرار گرفتم

باورنکردنی است! باشکوه است! در تمام فیلم، آدم بادقت نگاه می کند، زمان فوت شده وجود ندارد. آدم در داستان گم نمی شود، ساده است و همه چیز خوب به یکدیگر ربط داده شده است. من آسیا را خیلی دوست دارم. من این شانس را داشتم که به تایلند بروم (در سال ۲۰۰۴ زمان آماده سازی تیم تکواندوی فرانسه در J.O و در آنجا هنگام خارج شدن از یک کمپ، به یک قبل برخوردم.

من بیشتر فیلم را حس کردم، زیرا مناظر بانکوک و اطرافیانش را دیده ام. و خاطراتم با دیدن این فیلم زنده شدند.

فیلم خیلی سریع گذشت. نمی دانم چقدر طول کشید تو در اکشن سهیم می شوی. می بینیم که تونی جا هنرهای رزمی و ژیمناستیک انجام می دهد، اما ویژگی های یک هنرپیشه دراماتیک را هم دارد. وقتی ناراحت است بیننده با او همدردی می کند. او بازی خوب یک هنرپیشه را دارد. من سکانس پلان طولانی زد و خورد داخل پله ها را خیلی دوست داشتم. فیلم خوب کارگردانی شده و زوایای دید خوبی دارد.

اینجا کمی از اخلاق رزمی فاصله می گیریم. بیشتر در یک کار ورزشی همراه با زد و خورد، خشونت و خون هستیم. آبشارهای بی نظیر وجود دارد و آدم واقعاً احساس می کند که ضربات وارد شده اند. حتی اگر تونی جا از پایه، در موای تای تربیت شده باشد، در فیلم می بینیم که او چند رشته رزمی را بلد است. او قدرتمند و چابک است؛ ورزشکار خوبی است. من تحت تأثیر قرار گرفتم. من می دانم بلند کردن پاها یعنی چه، و در سینما کات می کنی و دوباره شروع می کنی. تونی جا می بایست بسیار تمرین کرده باشد. او ابتکار به خرج می دهد. او به عنوان بروس لی یا جکی چان جدید معرفی می شود، اما او تونی جا است با سبک خاص خودش، فیلم آمیزه ای از هنرهای رزمی است به اضافه نگاهی به چکی جان، در ان کاپویرا، کونگ فو، کشتی آزاد دیده می شود. هر کس هر آنچه را که بخواهد در آن می یابد، و همیشه موای تای است که در پایان پیروز می شود.

● گیوم کرنر

گیوم کرنر، قهرمان قدیمی جهان در موای تای، یکی از تایلندی ترین فرانسوی ها است، زیرا او در کشور تایلند زندگی و در آنجا تمرین کرد.

● ضربه ها زده شدند

من از همان ابتدا خیلی مجذوب تصاویر زیبای تایلند شدم؛ تصاویری بدیع از زندگی روستائی و اداب سنتی، من سریع مجذوب فیلم شدم.

به محض آنکه مشکلات شروع شدند، من از چابکی تونی جا که در هر صحنه مبارزه کار چشمگیری را انجام می داد، متحیر شدم. برای من که موی تای را می دانم خیلی مورد پسند بود. زیرا یک سبک خیلی بصری را در عین حال با نکاتی چند از موای تای، در این فیلم می بینیم.

من متوجه شدم که عملاً حقه سینمائی وجود ندارد. وقتی تونی جا می پرد و از ارتفاع ضربه می زند، خیلی بالا می رود. من ارزش نهادن به یک جنبه خاص فرهنگ تایلندی جنبه مقدس فیل را بسیار دوست داشتم. بعضی یوکسورهای تایلندی اسمی دارند که فیل را به یاد می آورد. فیل در فرهنگ تایلندی، جایگاه مهمی دارد. یکی از شاگردان من مونیر بوتی، یک رام م ای انجام داد که مجسم کننده فیلم است، او این کار رزمی را در تایلند یاد گرفت. در آغاز اولین صحنه مبارزه، ضربه زانوی پرشی تونی جا که چهار نفر را به زمین می زند، عالی است. او با ضربه کار می کند، و آدم فکر می کند که ضربه ها به هدف خورده اند. بدلکارها باید ز یر لباسشان، زردهای سینه بپوشند. بعضی صحنه های اکشن بدون کات، و در پلان ـ سکان فیلمبرداری شده اند. اینجور کار کردن باید خیلی سخت باشد.

احساس می شود که در فیلم، هنر رقص هم کار شده است. برخی تکه های این فیلم، فیلم های بروس لی را به یاد می آورند. مبارزه با کاپویراکار مرا به یاد «بازی مرگ» و دوئل در برابر شمشیر به یاد «جنون پیروز شدن» انداخت.