Andre Hediger قهرمان پرواز در پاراگلایدر

devil-man · 27-12-2010, 02:37 PM

Andre Hediger

سؤال: لطفاً خودتان را معرفی کنید:

جواب: اسم من Andre Hediger ، 40 سال دارم و متولد سوئیس ولی درحال حاضر در آرژانتین زندگی می کنم.

سؤال: پرواز را از چه زمانی شروع کردید؟

جواب: از سال 1984 شروع کردم، گواهینامه Multi Engine – PPL دارم و تقریباً با هر وسیله پرنده ای پرواز می کنم. من قبلاً طراح بالهای PARATECH بودم و ازسال 1995 بعنوان Test pilot با Advance کار می کنم و ازهمان ابتدا در بخش حرفه ای پرواز فعالیت می کردم و به نوعی خودم را یک هنرمند هوایی می دانم.

سؤال: مهمترین مقامهایی که کسب کرده اید وبیشترین مسافتی که با پاراگلایدر پروازکرده اید؟

جواب: مهمترین ها: مقام اول PWC ( Overall ) در سال 2000 و نفر دومRigidWing World Champ در سال 1996 اسپانیا و نفردوم 1991PWC , در فرانسه و چند بار هم قهرمانی سوئیس.

بهترین مسافتی هم که پرواز کرده ام 210 کیلومتر است ولی تمرکز اصلی من در پرواز مسافت نیست، چون بیشتر علاقه من به پرواز کردن با بالهای مختلف و آزمایش کردن آنها و طراحی بال است.

سؤال: بهترین مکان مورد علاقه شما برای پرواز کجاست؟

جواب: هرجایی ممکن است باشد، هرجایی از کره زمین حتی ایران شما یا افغانستان و تا جایی که من می دانم با توجه به نوع منطقه باید جای خوبی باشد.

سؤال: بهترین پروازتان که خاطره آن همیشه در ذهن شما باشد کدام بوده است؟

جواب: تعدادشان زیاد است، اما آخرین آنها درست قبل از آمدن اینجا پروازی داشتم که یک «کندور» (نوعی پرنده وحشی شبیه به کرکس که بالهای بزرگی دارد) درست کنار صندلی من روی هوا پرواز می کرد و این خیلی جالب بود چون در آرژانتین «کندور» زیاد داریم و معمولاً پیش می آید که در اطراف و نزدیکی بال پرواز کنند ولی اینبار درست کنار خود من و در فاصله نیم متری صندلی پرواز می کرد، واقعاً لذت بردم. آرژانتین محل مورد علاقه من برای پرواز است چون یک کشور چهارفصل است. البته بدلیل برعکس بودن فصل ها گاهی وقتها هم در اروپا پرواز می کنم.

سؤال: اگر قرار بود یک محل پرواز برای خودتان طراحی کنید آنرا چگونه ترسیم می کردید؟

جواب: اتفاقاً این کار را کرده ام، همانطور که گفتم من خودم را یک «هنرمند هوایی» ( Air Artist ) می دانم و در مرکز آرژانتین و در ارتفاع 1100 متری از سطح دریا آتلیه هوایی خودم را ساخته ام ( Air Atelier ). در این محل کارهای مختلفی انجام می دهم، بال تعمیر می کنم، چک می کنم و حتی بال طراحی می کنم و همچنین Test pilot روی بالهای Advance کار می کنم و گزارش آنرا به کارخانه می فرستم. در این آتلیه هوایی این امکان را دارم که به روش خودم کار کنم چون باند و فرودگاه خودم را دارم و به فاصله 500 کیلومتر اطراف من هیچ شهر، ده و یا حتی مزرعه ای وجود ندارد و مجبور نیستم به هیچ قاعده و قانون خاصی پایبند باشم، هروقت دلم بخواهد، شب، روز، با دوستان، بعد از مهمانی در خانه و در حالتی که دلم بخواهد با هروسیله ای بخواهم پرواز کنم.

سؤال: شما که در آرژانتین زندگی می کنید تانگو بلدید؟

جواب: [می خندد] نه من روی زمین رقاص خوبی نیستم بیشتر روی هوا خوب می رقصم و روی زمین آدم کسل کننده ای هستم.

سؤال: مسیر زندگی و پیشرفت شما د پرواز چگونه بود؟ سانحه ای هم داشتید؟

جواب: در دنیای پرواز همه چیز بالا و پایین دارد و تبدیل به ماجراجویی می شود و همیشه باید آماده اتفاقات عجیب در زندگی باشید. در سال 1997 که زنم مرد، دو ماه بعد از آن یک سانحه داشتم، روحیه ام خیلی ضعیف بود و انگار خدا مرا تنبیه کرد و به من تذکر و فرصت دوباره داد. از همان موقع به آرژانتین آمدم تا از اول شروع کنم، ازدواج کردم و الان 2 تا بچه دارم، اما دوباره ماجرای دیگری پیش آمد و زنم مرا ترک کرد. اما اینبار دیگر ضعیف و مست نمی شوم و اگر باشم سراغ پرواز وموتورسواری نمی روم، الان من یک پسر5/2ساله به نام تیاگو و یک دختر5/5 ساله به نام لوآ دارم که وقتهایی که باهم هستیم گاهی پروازهم میکنیم و باهم به پیاده روی، موتورسواری و اسب سواری هم می رویم، رابطه من با بچه هایم خیلی خوب است.

مخصوصاً دخترم همیشه ترجیح می دهد با من باشد. من در خانه تلویزیون ندارم و اگرحوصله بچه ها سربرود برایشان گیتار می زنم و شعر و داستان می خوانم و باهم بازی می کنیم تا سرگرم شوند. مثلاً دختر من یک پاراگلایدر کوچک هم دارد که با آن روی زمین بازی می کند. من سعی می کنم به بچه هایم استقلال و زندگی در طبیعت را یاد بدهم، مثلاً درکارهای خانه به همدیگر کمک می کنیم، دخترم حتی می تواند تخم مرغ و یا کمی ماکارونی بپزد. [عکس بچه هایش را نشانم داد و با علاقه خاصی همه جزئیات زندگیشان را برایم توضیح داد که برای من خیلی جالب بود. درهمین لحظه پدر فرانکی براون* جلو آمد و چند لحظه ای را سلام و احوالپرسی کردیم، وقتی رفت از اندی پرسیدم چنین آینده ای را دوست داری؟]

* توضیح: فرانکی براون ( Franki Brawn ) قهرمان برزیل است، پدر او هم خلبان Hang Glider و اولین کسی بوده که در منطقه کاستلو با پاراگلایدر پرواز می کرده و سایت پروازی مسابقه را راه اندازی کرده است. شخصیتی که بسیار مورد احترام خلبانها ست و علیرقم سن زیاد همیشه همسری جوان او را همراهی می کند.

پاسخ داد: نه من دوست دارم در سنین بالا با مادر بچه هایم زندگی کنم و تا آخرعمر هم پرواز

کنم چون بقول معروف: « خلبان خوب وجود ندارد، فقط خلبان پیر داریم. » و بعنوان یک Air Artist دوست دارم تمام زندگی ام صرف طراحی بال و تست کردن و پرواز و ماجراجویی و برنده شدن در مسابقات با جایزه های گران قیمت بشود.

سؤال: چه چیزی در مورد سبک پرواز شما وجود دارد که باعث تفاوت آن با سبک پرواز بقیه خلبانها می شود؟

جواب: من خودم را یکی از پیشتازان آکروباسی می دانم که در زمان تست کردن بالها بعضی از مانورها را طراحی کرده ام، البته این کار در بعضی جاها ممنوع بود چون آن وقت ها فکر می کردند این کار خطرناک است و باعث ترسیدن مردم از این ورزش می شود ولی بعدها بعنوان یک رشته از پرواز مورد قبول واقع شد. بنابراین من سبک خودم را در پرواز دارم و در تصمیم گیری ها مستقل عمل می کنم، و به جریان مسابقه و مسیری که همه می روند اهمیت نمی دهم. البته این روش همیشه هم مفید نیست مثل امروز.

[همین موقع معلوم شد امروزعلیرضا هم به دنبال اندی پرواز کرده و هردوتایی در نیمه راه مجبور به فرود شده اند.] در زمان مسابقه هم باید انعطاف پذیر باشی تا با توجه به وضعیت هوا ضمن مسابقه برنامه پروازت را تنظیم کنی و هم باید وقتی تصمیم می گیری تکلیف خودت را مشخص کرده باشی و بدون شک و تردید و طبق برنامه مشخص پرواز کنی و ضمناً من همیشه از پرواز لذت می برم حتی در مسابقه هم همیشه در حال لذت بردن از طبیعت هستم، امروز کم مانده بود بگویم گور پدر مسابقه، من می روم به طرف دریا.

سؤال: نظرتان راجع به این دوره مسابقات چیست؟

جواب: واقعاً زیباست، جای قشنگی است، مردم خوبی هم دارد، هیچ ریسکی نداریم و هرجایی فرود بیایی امن است و نباید نگران طرز برخورد مردم و وسائلت باشی. در ابتدای مسابقه، هوا خیلی بد شروع شد ولی بعد از آن 6 Task بخوبی برگزارشده و هوا هم خیلی خوب است. می توانی شبها بیرون بخوابی، من سرما را دوست ندارم، مفصل های آدم درد می گیرد البته قبلاً وقتی جوانتر بودم همیشه اسکی می کردم و به سرما عادت داشتم اما الان که در آرژانتین زندگی می کنم این نوع هوا و مسابقه و پرواز بطور کلی واقعاً سبک زندگی مورد علاقه من است.

سؤال: برای خلبانی که بخواهد از سطح پرواز معمولی وارد سطح پرواز مسابقه ای بشود چه توصیه ای دارید؟

جواب: کسی که بخواهد وارد مسابقات شود، اولاً باید هواشناسی را کاملاً بداند، ثانیاً باید یک گلایدر امن و متناسب با قابلیت های خودش انتخاب کند. هیچ فایده ای ندارد اگر قبــل از آنکه

قابلیت پرواز با بال مسابقه را داشته باشی سراغ بال مسابقه ای بروی.

سؤال: یعنی می شود با بال غیر مسابقه ای هم در مسابقه شرکت کرد؟

جواب: منظور من ان است که اگر به فرض من با یک بال کلاس 2 می توانم به راحتی پرواز کنم و روی هوا ترمال بگیرم و کار کنم و مسافت بروم در مسابقه نسبت به کسی که با یک بال سوپر امگا شصت پروتو تیپ فلان پرواز می کند ولی روی هوا مدام در حال ترسیدن است و تمام بدنش می لرزد شانس بیشتری خواهم داشت.

سؤال: بسیارخوب دیگر چه نکاتی را باید رعایت کند؟

جواب: باید دوره کاملی را در مورد مانورها و امنیت پرواز طی کند یعنی روی هوا و در جای مناسب و در شرایط ایمن مثلاً توزدگی 70 % را تمرین کند و حتی اجازه بدهد که بال بعد از توزدگی داخل چرخش هم بیافته و بعد ریکاوری کند و یک نکته بسیار مهم Brifieng و Debriefing قبل و بعد از پرواز و تجزیه و تحلیل پرواز انجام شده است که در پیشرفت خلبان خیلی مهم است، من همیشه با شاگردان خودم اینکار را می کنم. و خلبان باید بداند دقیقاً کی و چطور از کمکی استفاده کند، باید بتواند استال را بصورت کنترل شده اجرا کند.

نکته بسیار مهم این است که همیشه درهوای مناسب و با بال مناسب پرواز کند، من همیشه این مثال را می زنم که پرواز مثل موج سواری می ماند، همیشه باید قابلیت خودت را بدانی مثلاً با موج به ارتفاع 1 متر خوب است. با ارتفاع 3 متر ممکن است دچار مشکل شوی و اگر موج 5 متر ارتفاع داشت باید دیوانه باشی تا وارد دریا بشوی.

سؤال: فکر می کنید برای تمرین کردن خلبان بهتر است همراه گروه باشد یا به صورت انفرادی تمرین کند بهتر است؟

جواب: مشکل این است که هزینه انجام این کار به تنهایی خیلی زیاد است و باید بهای زیادی را از وقت و انرژی صرف کند. در عین حال پاراگلایدر یک ورزش کاملاً انفرادی است و پیشرفت هر خلبان بصورت شخصی برای خود او اتفاق می افتد اما بطور همزمان باید دانست که نظرات مختلف همیشه باعث پیشرفت می شوند مثلاً اگر 3 خلبان باهم پرواز کنند شانس بیشتری دارند که در مسافت طولانی تر پرواز کنند تا یک خلبان به تنهایی.

27-12-2010, 02:37 PM	#1
devil-man (کاربر باتجربه) تاریخ عضویت: Nov 2010 نوشته ها: 133	Andre Hediger قهرمان پرواز در پاراگلایدر Andre Hediger سؤال: لطفاً خودتان را معرفی کنید: جواب: اسم من Andre Hediger ، 40 سال دارم و متولد سوئیس ولی درحال حاضر در آرژانتین زندگی می کنم. سؤال: پرواز را از چه زمانی شروع کردید؟ جواب: از سال 1984 شروع کردم، گواهینامه Multi Engine – PPL دارم و تقریباً با هر وسیله پرنده ای پرواز می کنم. من قبلاً طراح بالهای PARATECH بودم و ازسال 1995 بعنوان Test pilot با Advance کار می کنم و ازهمان ابتدا در بخش حرفه ای پرواز فعالیت می کردم و به نوعی خودم را یک هنرمند هوایی می دانم. سؤال: مهمترین مقامهایی که کسب کرده اید وبیشترین مسافتی که با پاراگلایدر پروازکرده اید؟ جواب: مهمترین ها: مقام اول PWC ( Overall ) در سال 2000 و نفر دومRigidWing World Champ در سال 1996 اسپانیا و نفردوم 1991PWC , در فرانسه و چند بار هم قهرمانی سوئیس. بهترین مسافتی هم که پرواز کرده ام 210 کیلومتر است ولی تمرکز اصلی من در پرواز مسافت نیست، چون بیشتر علاقه من به پرواز کردن با بالهای مختلف و آزمایش کردن آنها و طراحی بال است. سؤال: بهترین مکان مورد علاقه شما برای پرواز کجاست؟ جواب: هرجایی ممکن است باشد، هرجایی از کره زمین حتی ایران شما یا افغانستان و تا جایی که من می دانم با توجه به نوع منطقه باید جای خوبی باشد. سؤال: بهترین پروازتان که خاطره آن همیشه در ذهن شما باشد کدام بوده است؟ جواب: تعدادشان زیاد است، اما آخرین آنها درست قبل از آمدن اینجا پروازی داشتم که یک «کندور» (نوعی پرنده وحشی شبیه به کرکس که بالهای بزرگی دارد) درست کنار صندلی من روی هوا پرواز می کرد و این خیلی جالب بود چون در آرژانتین «کندور» زیاد داریم و معمولاً پیش می آید که در اطراف و نزدیکی بال پرواز کنند ولی اینبار درست کنار خود من و در فاصله نیم متری صندلی پرواز می کرد، واقعاً لذت بردم. آرژانتین محل مورد علاقه من برای پرواز است چون یک کشور چهارفصل است. البته بدلیل برعکس بودن فصل ها گاهی وقتها هم در اروپا پرواز می کنم. سؤال: اگر قرار بود یک محل پرواز برای خودتان طراحی کنید آنرا چگونه ترسیم می کردید؟ جواب: اتفاقاً این کار را کرده ام، همانطور که گفتم من خودم را یک «هنرمند هوایی» ( Air Artist ) می دانم و در مرکز آرژانتین و در ارتفاع 1100 متری از سطح دریا آتلیه هوایی خودم را ساخته ام ( Air Atelier ). در این محل کارهای مختلفی انجام می دهم، بال تعمیر می کنم، چک می کنم و حتی بال طراحی می کنم و همچنین Test pilot روی بالهای Advance کار می کنم و گزارش آنرا به کارخانه می فرستم. در این آتلیه هوایی این امکان را دارم که به روش خودم کار کنم چون باند و فرودگاه خودم را دارم و به فاصله 500 کیلومتر اطراف من هیچ شهر، ده و یا حتی مزرعه ای وجود ندارد و مجبور نیستم به هیچ قاعده و قانون خاصی پایبند باشم، هروقت دلم بخواهد، شب، روز، با دوستان، بعد از مهمانی در خانه و در حالتی که دلم بخواهد با هروسیله ای بخواهم پرواز کنم. سؤال: شما که در آرژانتین زندگی می کنید تانگو بلدید؟ جواب: [می خندد] نه من روی زمین رقاص خوبی نیستم بیشتر روی هوا خوب می رقصم و روی زمین آدم کسل کننده ای هستم. سؤال: مسیر زندگی و پیشرفت شما د پرواز چگونه بود؟ سانحه ای هم داشتید؟ جواب: در دنیای پرواز همه چیز بالا و پایین دارد و تبدیل به ماجراجویی می شود و همیشه باید آماده اتفاقات عجیب در زندگی باشید. در سال 1997 که زنم مرد، دو ماه بعد از آن یک سانحه داشتم، روحیه ام خیلی ضعیف بود و انگار خدا مرا تنبیه کرد و به من تذکر و فرصت دوباره داد. از همان موقع به آرژانتین آمدم تا از اول شروع کنم، ازدواج کردم و الان 2 تا بچه دارم، اما دوباره ماجرای دیگری پیش آمد و زنم مرا ترک کرد. اما اینبار دیگر ضعیف و مست نمی شوم و اگر باشم سراغ پرواز وموتورسواری نمی روم، الان من یک پسر5/2ساله به نام تیاگو و یک دختر5/5 ساله به نام لوآ دارم که وقتهایی که باهم هستیم گاهی پروازهم میکنیم و باهم به پیاده روی، موتورسواری و اسب سواری هم می رویم، رابطه من با بچه هایم خیلی خوب است. مخصوصاً دخترم همیشه ترجیح می دهد با من باشد. من در خانه تلویزیون ندارم و اگرحوصله بچه ها سربرود برایشان گیتار می زنم و شعر و داستان می خوانم و باهم بازی می کنیم تا سرگرم شوند. مثلاً دختر من یک پاراگلایدر کوچک هم دارد که با آن روی زمین بازی می کند. من سعی می کنم به بچه هایم استقلال و زندگی در طبیعت را یاد بدهم، مثلاً درکارهای خانه به همدیگر کمک می کنیم، دخترم حتی می تواند تخم مرغ و یا کمی ماکارونی بپزد. [عکس بچه هایش را نشانم داد و با علاقه خاصی همه جزئیات زندگیشان را برایم توضیح داد که برای من خیلی جالب بود. درهمین لحظه پدر فرانکی براون* جلو آمد و چند لحظه ای را سلام و احوالپرسی کردیم، وقتی رفت از اندی پرسیدم چنین آینده ای را دوست داری؟] * توضیح: فرانکی براون ( Franki Brawn ) قهرمان برزیل است، پدر او هم خلبان Hang Glider و اولین کسی بوده که در منطقه کاستلو با پاراگلایدر پرواز می کرده و سایت پروازی مسابقه را راه اندازی کرده است. شخصیتی که بسیار مورد احترام خلبانها ست و علیرقم سن زیاد همیشه همسری جوان او را همراهی می کند. پاسخ داد: نه من دوست دارم در سنین بالا با مادر بچه هایم زندگی کنم و تا آخرعمر هم پرواز کنم چون بقول معروف: « خلبان خوب وجود ندارد، فقط خلبان پیر داریم. » و بعنوان یک Air Artist دوست دارم تمام زندگی ام صرف طراحی بال و تست کردن و پرواز و ماجراجویی و برنده شدن در مسابقات با جایزه های گران قیمت بشود. سؤال: چه چیزی در مورد سبک پرواز شما وجود دارد که باعث تفاوت آن با سبک پرواز بقیه خلبانها می شود؟ جواب: من خودم را یکی از پیشتازان آکروباسی می دانم که در زمان تست کردن بالها بعضی از مانورها را طراحی کرده ام، البته این کار در بعضی جاها ممنوع بود چون آن وقت ها فکر می کردند این کار خطرناک است و باعث ترسیدن مردم از این ورزش می شود ولی بعدها بعنوان یک رشته از پرواز مورد قبول واقع شد. بنابراین من سبک خودم را در پرواز دارم و در تصمیم گیری ها مستقل عمل می کنم، و به جریان مسابقه و مسیری که همه می روند اهمیت نمی دهم. البته این روش همیشه هم مفید نیست مثل امروز. [همین موقع معلوم شد امروزعلیرضا هم به دنبال اندی پرواز کرده و هردوتایی در نیمه راه مجبور به فرود شده اند.] در زمان مسابقه هم باید انعطاف پذیر باشی تا با توجه به وضعیت هوا ضمن مسابقه برنامه پروازت را تنظیم کنی و هم باید وقتی تصمیم می گیری تکلیف خودت را مشخص کرده باشی و بدون شک و تردید و طبق برنامه مشخص پرواز کنی و ضمناً من همیشه از پرواز لذت می برم حتی در مسابقه هم همیشه در حال لذت بردن از طبیعت هستم، امروز کم مانده بود بگویم گور پدر مسابقه، من می روم به طرف دریا. سؤال: نظرتان راجع به این دوره مسابقات چیست؟ جواب: واقعاً زیباست، جای قشنگی است، مردم خوبی هم دارد، هیچ ریسکی نداریم و هرجایی فرود بیایی امن است و نباید نگران طرز برخورد مردم و وسائلت باشی. در ابتدای مسابقه، هوا خیلی بد شروع شد ولی بعد از آن 6 Task بخوبی برگزارشده و هوا هم خیلی خوب است. می توانی شبها بیرون بخوابی، من سرما را دوست ندارم، مفصل های آدم درد می گیرد البته قبلاً وقتی جوانتر بودم همیشه اسکی می کردم و به سرما عادت داشتم اما الان که در آرژانتین زندگی می کنم این نوع هوا و مسابقه و پرواز بطور کلی واقعاً سبک زندگی مورد علاقه من است. سؤال: برای خلبانی که بخواهد از سطح پرواز معمولی وارد سطح پرواز مسابقه ای بشود چه توصیه ای دارید؟ جواب: کسی که بخواهد وارد مسابقات شود، اولاً باید هواشناسی را کاملاً بداند، ثانیاً باید یک گلایدر امن و متناسب با قابلیت های خودش انتخاب کند. هیچ فایده ای ندارد اگر قبــل از آنکه قابلیت پرواز با بال مسابقه را داشته باشی سراغ بال مسابقه ای بروی. سؤال: یعنی می شود با بال غیر مسابقه ای هم در مسابقه شرکت کرد؟ جواب: منظور من ان است که اگر به فرض من با یک بال کلاس 2 می توانم به راحتی پرواز کنم و روی هوا ترمال بگیرم و کار کنم و مسافت بروم در مسابقه نسبت به کسی که با یک بال سوپر امگا شصت پروتو تیپ فلان پرواز می کند ولی روی هوا مدام در حال ترسیدن است و تمام بدنش می لرزد شانس بیشتری خواهم داشت. سؤال: بسیارخوب دیگر چه نکاتی را باید رعایت کند؟ جواب: باید دوره کاملی را در مورد مانورها و امنیت پرواز طی کند یعنی روی هوا و در جای مناسب و در شرایط ایمن مثلاً توزدگی 70 % را تمرین کند و حتی اجازه بدهد که بال بعد از توزدگی داخل چرخش هم بیافته و بعد ریکاوری کند و یک نکته بسیار مهم Brifieng و Debriefing قبل و بعد از پرواز و تجزیه و تحلیل پرواز انجام شده است که در پیشرفت خلبان خیلی مهم است، من همیشه با شاگردان خودم اینکار را می کنم. و خلبان باید بداند دقیقاً کی و چطور از کمکی استفاده کند، باید بتواند استال را بصورت کنترل شده اجرا کند. نکته بسیار مهم این است که همیشه درهوای مناسب و با بال مناسب پرواز کند، من همیشه این مثال را می زنم که پرواز مثل موج سواری می ماند، همیشه باید قابلیت خودت را بدانی مثلاً با موج به ارتفاع 1 متر خوب است. با ارتفاع 3 متر ممکن است دچار مشکل شوی و اگر موج 5 متر ارتفاع داشت باید دیوانه باشی تا وارد دریا بشوی. سؤال: فکر می کنید برای تمرین کردن خلبان بهتر است همراه گروه باشد یا به صورت انفرادی تمرین کند بهتر است؟ جواب: مشکل این است که هزینه انجام این کار به تنهایی خیلی زیاد است و باید بهای زیادی را از وقت و انرژی صرف کند. در عین حال پاراگلایدر یک ورزش کاملاً انفرادی است و پیشرفت هر خلبان بصورت شخصی برای خود او اتفاق می افتد اما بطور همزمان باید دانست که نظرات مختلف همیشه باعث پیشرفت می شوند مثلاً اگر 3 خلبان باهم پرواز کنند شانس بیشتری دارند که در مسافت طولانی تر پرواز کنند تا یک خلبان به تنهایی. ویرایش توسط bahar : 29-12-2010 در ساعت 01:27 PM

کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان)