اصول و مبانی آمادگی جسمانی

mehran1360 · 12-12-2010, 10:30 AM

اصول و مبانی تمرین و آمادگی جسمانی

● اصول و مبانی تمرین

آماده سازی صحیح بدنی علاوه بر اینکه باعث توانائی انجام بهتر فعالیت ورزشی و کسب نتایج مطلوب در رقابت ها می گردد. از صدمات و آسیب های جسمانی نیز جلوگیری می نماید. عدم تمرینات کافی و آماده سازی غلط بدنی که باعث عدم هماهنگی لازم عصبی عضلانی، کمی انعطاف پذیری، عدم وجود قدرت و مقاومت کافی در عضلات، تاندون ها و رباط ها و ... می گردد، باعث افزایش میزان آسیب های جسمانی خواهد شد. آمادگی بدنی یا ورزشی را می توان به طرق مختلف طبقه بندی نمود. در زیر عناصر آمادگی جسمانی، تعریف و کاربرد این عوامل در پیشگیری از آسیب دیدگی را ارائه می دهد.

● عناصر آمادگی جسمانی و اصول تمرینی مربوطه

▪ اجزاء تناسب بدنی/ ویژگی / اضافه بار فزاینده / شدت/ مدت/ تکرار

ـ استقامت قلبی تنفسی / دوچرخه سواری، دو آهسته، طناب زدن، شنا، پیاده روی/ افزایش سرعت تا میزان مجاز ضربان قلب، حفظ ضربان قلب در (EBZ*)/ افزایش تدریجی مدت تمرین، ۱۵ دقیقه حداثل زمان موردنیاز برای کسب اثرات تمرین/ حداقل یک روز در میان.

ـ ترکیب بدنی/ دوچرخه سواری، دو آهسته، شنا، پیاده روی/ افزایش سرعت تا میزان مجاز قلب، حفظ ضربان قلب در EBZ/ افزایش تدریجی مدت تمرین، ۳۰ دقیقه حداقل زمان موردنیاز برای کسب اثرات تمرین/ حداقل یک روز در میان، ۵ روز در هفته اگر صرف کاهش ذخایر چربی و یا وزن باشد.

ـ نیروی عضلانی/ تمرین با وزنه/ هالتر زدن در دوره های ۶ تکراری، افزایش وزنه پس از تکمیل دوره های ۱۰ تکراری/ افزایش به وسیله تکرار دوره های ۶ ۱۰ تکراری / حداقل یک روز در میان

ـ استقامت عضلانی/ ورزش های سوئدی تمرین با وزنه/ افزایش دشواری تمرینات، هالتر زدن در دوره های ۱۵ ۲۵ تکراری، افزایش وزنه بعد از تکمیل دوره های ۲۵ تکراری/ افزایش یا تکرار بیشتر هر دوره تمرین، افزایش تکرار دوره های ۱۵ ۲۵ مرتبه ای/ حداقل یک روز در میان حداقل یک روز در میان

ـ انعطاف پذیری / ورزش های سوئدی، یوگا/ استفاده از نیروی متوسط جهت کشیدن رباط ها و مفاصل/ افزایش مدت تمرین برای هر حرکت از ۱۰ ثانیه به ۶۰ ثانیه/ حداقل یک روز در میان

▪ Exercise Bene fit zone=Maximum Heart Rate.

● اصول ده گانه آمادگی جسمانی جهت پیشگیری از آسیب های ورزشی

اصول ده گانه ذیل را می توان در آماده سازی بدن در رشته های مختلف ورزشی جهت پیشگیری از آسیب دیدگی ها به کار برد.

۱) گرم کردن و سرد کردن

۲) افزایش تدریجی: روزانه مقدار کمی به فعالیت خود بیافزائید (رسیدن به بالاترین سطح آمادگی به شش تا هشت هفته وقت نیاز دارد).

۳) زمانبندی: از فعالیت بیش از اندازه پرهیز کنید. بسته به رشته ورزشی دوره های تمرین باید از یک ساعت تا یک ساعت و چهل و پنج دقیقه طول بکشد (فرد خسته مستعد پذیرش صدمات بدنی است).

۴) شدت عمل: به جای میزان فعالیت بر شدت آن تأکید کنید.

۵) میزان ظرفیت: از خود، آن مقدار فعالیت بدنی انتظار داشته باشید که محدودیت های فیزیولوژیک شما اجازه می دهد و یا حفظ ایمنی و سلامتیتان قابل انجام است.

۶) قدرت بدنی: باعث افزایش مقاومت عضو در مقابل نیروهای وارده به آن می گردد. افزایش قدرت به معنی ایجاد استقامت و سرعت بیشتر نیز می باشد.

۷) انگیزش: از عوامل اولیه در آماده سازی بدنی در رشته های مختلف ورزشی محسوب می گردد. برای ایجاد انگیزش بیشتر ورزشکار می توان از تمرینات دایره ای (تمرینات با وزنه یا بدون وزنه که در آنها از یک تمرین به تمرین دیگر می پردازند. بدون اینکه استراحت کنند) و ورزش های ایزومتریک استفاده نمود.

۸) اختصاصی بودن: برنامه های ورزشی باید تمرینات لازم برای ایجاد قدرت بدنی آرامش و نسل شدن عضلات و قابلیت انعطاف پذیری را دربرداشته باشد.

۹) آرام سازی و شل کردن عضلات: آموزش تمرینات ویژه که باعث آرامش و شل شدن عضلات شده و به رفع خستگی و فشارهای موجود کمک کند ضروری است.

۱۰) شیوه معمول: هم در فصل مسابقات و هم در فصل تعطیلی باید یک شیوهٔ معمول و مشخص ورزشی روزانه برقرار گردد.

● اصول و مبانی آمادگی جسمانی

این مبانی به طور کلی در اصل SAID مخفف و گرفته شده از حروف اول کلمات Specific Adaptation to Imposed Demands خلاصه شده است. اصل Said با سازگاری ویژه نسبت به نیازهای تحمیل شده بیان می کند که وقتی بدن تحت فشارهای مختلف قرار می گیرد سعی کند با نیازهای تحمیل شده سازگاری و انطباق پیدا کند. در اینجا دو اصل مهم اضافه بار که نشانگر تغییر میزان فشار و ویژگی که نشانگر نوع فشار و سیستم خاص تمرینی می باشد را مورد دقت قرار می دهیم.

● اصل اضافه بار

می گویند میلو بزرگترین قهرمان قرن ششم قبل از میلاد هر روز گوساله ای را به دوش می کشید و حمل می کرد تا به گاوپرواری تبدیل شد. وی با استفاده از این روش آنقدر قوی شد که در طول ۲۴ سال هرگز شکست نخورد و ۶ بار پیاپی مقام قهرمانی المپیک را کسب کرد. این داستان بیانگر اصل اضافه بار است. یعنی برای بهبود آمادگی جسمانی باید سیستم درگیر را به صورت فزاینده و تدریجی تحت فشار اضافه قرار داد. این فشار اضافه می تواند با افزایش عوامل ذیل ایجاد گردد.

۱) مقاومت

۲) تکرار تمرین

۳) شدت تمرین

۴) مدت تمرین

مثلاً جهت افزایش قدرت عضلانی باید تمرین یا مقاومت نزدیک به حداکثر (مثل کشیدن یا هل دادن یک نیروی مقام) که به تدریج افزایش داده می شود انجام شود.

به سازگاری بدن در مقابل فشار افزایش یافته، اثر تمرین گفته می شود. به طور مثال اثر تمرین در برنامهٔ توسعه ترکیب بدن ازدیاد قطر و وزن عضلات و کاهش میزان و چربی و .. می باشد.

افزایش فشار ایجاد شده باید به حدی باشد که بدن بتواند خود را با آن سازگار نماید. لذا باید اضافه بار به صورت آهسته و تدریجی اعمال گردد. افزایش سریع فشار باعث آسیب دیدگی و یا یأس و سرخوردگی خواهد شد. علایم ذیل نشانگر آن است که احتمالاً اضافه بار خیلی شدید است.

ضربان سریع قلب که هنگام فعالیت ایجاد می شود ۵ الی ۱۰ دقیقه پس از تمرینات همچنان ادامه یابد.

خستگی و سستی تا ۲۴ ساعت پس از توقف تمرینات ادامه یابد.

ایجاد گرفتگی و درد عضلانی

● اصل ویژگی تمرین

آماده سازی و تمرین دهی باید مطابق با نیازمندی های ویژهٔ رشته ورزشی جهت گیری شود. این نیازها شامل دستگاه یا دستگاه های انرژی درگیر در ورزش موردنظر، الگوهای حرکتی، رسته های عضلانی ای که بیشتر درگیر هستند و ... می باشد.

برنامهٔ تمرینی باید مطابق اهداف موردنیاز طراحی شود، چرا که فقط آن گروه از اندام های بدن که به طور مستقیم تحت تأثیر تمرین قرار می گیرند، از فواید تمرین برخوردار می شوند. مثلاً تمرینات لازم برای ازدیاد قدرت بازوها با تمرینات لازم برای افزایش کارآئی قلبی عروقی بسیار متفاوت است.

اگر طراحی تمرین جهت دستیابی به هدف موردنظر نامناسب باشد مزیتی نخواهد شد. مثلاً فرد چاقی با قد ۱۷۰ سانتی متر، دور کمری به اندازه ۱۰۰ سانتی متر داشت، جهت کاهش دور کمرش به پیشنهاد دوستش تمرین دراز و نشست را صبح و ظهر و شب برای مدت سه ماه انجام داد. با وجود آنکه روزی صد مرتبه حرکت را تمرین می کرد، اما پس از این مدت تغییری در اندازه های بدنش حاصل نشد و سرانجام تسیلم شد. یک ماه بعد در نشریه ای خواند که فعالیت هوازی مانند دویدن و دوچرخه سواری در جهت کاهش وزن بسیار مؤثر است.

به این ترتیب او دوچرخه سواری را با روزی یک ساعت و پنج روز در هفته آغاز نمود. همچنین رژیم غذائیش را تنظیم نمود و موفق شد اندازه کمرش را تا ۹۵ سانتی متر کاهش دهد. یک سال بعد دور کمر او تا ۸۵ سانتی متر کاهش یافت.

● مراحل گرم کردن و سرد کردن

توصیه می شود جلسات تمرین با مرحله گرم کردن شروع و با مرحله سرد کردن خاتمه یابد. لذا هر جلسهٔ تمرین علاوه بر خصوصیات خاص آنکه با توجه به نیاز تعیین می گردد مانند: سیستم انرژی غالب، نوع فعالیت، شدت، مدت و ... باید شامل یک مرحله گرم کردن اولیه و یک مرحله سرد کردن پایانی باشد. گرم کردن و سرد کردن نقش مهمی در پیشگیری از بروز آسیب های ورزشی دارد.

● تمرینات مقداتی با گرم کردن

هر چند در خصوص انجام و سودمندی مرحلهٔ گرم کردن اختلاف نظر وجود دارد عقیدهٔ عمومی بر این است که این مرحله بدن را از نظر جسمی و روحی برای انجام فعالیت شدید آماده می کند. از گرم کردن جهت پیشگیری از آسیب های ورزشی استفاده می شود، گرچه اطلاعات محدودی جهت اثبات این امر وجود دارد اما عقیده بر این است که گرم کردن بدن از بروز ضرب دیدگی ها و پارگی تارهای عضلانی از محل اتصال تاندونی آنها پیشگیری نموده یا از میزان این آسیب ها می کاهد:

بیش از همه، عضلات مخالف دچار پارگی می شوند. عدم توانائی این عضلات در شل شدن سریع، به اضافه قوه انقباضی عظیم عضلات موافق که به اندازهٔ حرکت قسمت متحرک افزوده می شوند، عضلات مخالف را در معرض ضرب دیدگی شدید و ناگهانی قرار می دهند که در نتیجه می توانند باعث پارگی خود تارهای عضلانی و نیز پارگی از محل اتصال تاندونی آنها بشود، فرآیند گرم کردن صحیح بدن می تواند از سختی و دردناک شدن عضله جلوگیری کرده و یا میزان آن را کاهش دهد.

● اهداف فیزیولوژیک گرم کردن بدن

اهداف اصلی این کار افزایش دمای عمومی بدن و عضلات عمقیق است تا قدرت کشانی در بافت های کلاژنی بالا رفته و امکان انعطاف پذیری بیشتری را به بدن بدهد. با این کار احتمال پارگی های عضلانی و پیچ خوردگی های رباطی کاهش یافته و به پیشگیری از دردهای عضلانی نیز کمک خواهد شد. هنگامی که دمای سلول ها افزایش یابد همگام با آن در فرآیندهای متابولیکی داخل سلول ها نیز ازدیاد سرعت متقابل روی خواهد داد، زیرا اینگونه فرآیندها وابسته به حرارت و دمای سلولی می باشند.

در برابر یک درجه افزایش دمای داخلی، تقریباً معادل ۱۳% ازدیاد سرعت متابولیسم ایجاد می شود. در دماهای بالاتر آزاد شدن اکسیژن از هموگلوبین و میوگلوبین ها با سرعت و میزان بیشتری میسر شده و میزان جریان خون بالا می رود و چسبندگی عضلانی کاهش می یابد که این پدیده باعث بهبود اکسیژن رسانی در خلال فعالیت خواهد شد. سرعت انتقال تکانه های عصبی نیز افزایش می یابد. به کارگیری دستجات عضلانی قبل از به کارگیری آنها در فعالیت های قدرتی به بهبود عملکرد شخص منجر خواهد شد.

اگر در یک واحد حرکتی ابتدا بار کاری نسبتاً بالائی اعمال شده و سپس فعالیت اصلی به عضله تحمیل شود، احتمالاً انگیزش بیشتری حاصل خواهد شد که در مجموع نتیجه آن، افزایش ظرفیت فعالیت بدنی در شخص ورزشکار است.

برای اینکه فرآیند گرم کردن، بدن را به حالت آماده دربیاورد حداقل پانزده تا سی دقیقه وقت لازم است که در این مدت دمای بدن افزایش می یابد و تغییرات ذیل در فیزیولوژی بدن ایجاد می شود: افزایش دسترسی عضلات به شبکه های مویرگی به منظور آمادگی برای فعالیت بیشتر و فراهم نمودن قند خون و آدرنالین موردنیاز. مدت زمان لازم برای اینکه بدن به طور رضایت بخشی گرم شود برحسب وضعیت فرد متغیر است و با بالا رفتن سن افزایش می یابد.

فرآیند گرم کردن برحسب نوع رقابت نیز فرق می کند. به ورزشکاران توصیه می شود که در چارچوب فعالیت هائی خود را گرم کنند که شباهت به مسابقه داشته و قرار است آنها در آن رقابت نمایند. بنابراین شخصی که دوندهٔ دو سرعت است باید مقداری به صورت آهسته بدود، چند بار استارت زده و باالأخره بعضی از نرمش های کششی و تمرینات عمومی بدن را اجراء کند.

بازیکن بینس بال ابتدا باید نرمش های عموم یبدن را انجام دهد، چند بار چوب بیس بال را در هوا حرکت داده و پرتاب های مقدماتی را اجراء نماید و در این ضمن متناوباً حرکات کششی را نیز انجام دهد. به نظر می رسد به کارگیری اصل اضافه بار و حرکات تقلیدی برای آن دسته از مسابقاتی که نیاز به هماهنگی عصبی عضلانی دارند بسیار حائزاهمیت باشد. در روزهائی که هوا سرد است مدت زمان فرآیند گرم کردن بدن باید افزایش بیابد و هنگام انجام فعالیت ها لباس گرم پوشیده شود. حرکات کششی در مراحل گرم کردن و سرد کردن از اهمیت خاصی برخوردار است.

12-12-2010, 10:30 AM	#1
mehran1360 (کاربر باتجربه) تاریخ عضویت: Nov 2010 نوشته ها: 138	اصول و مبانی آمادگی جسمانی اصول و مبانی تمرین و آمادگی جسمانی ● اصول و مبانی تمرین آماده سازی صحیح بدنی علاوه بر اینکه باعث توانائی انجام بهتر فعالیت ورزشی و کسب نتایج مطلوب در رقابت ها می گردد. از صدمات و آسیب های جسمانی نیز جلوگیری می نماید. عدم تمرینات کافی و آماده سازی غلط بدنی که باعث عدم هماهنگی لازم عصبی عضلانی، کمی انعطاف پذیری، عدم وجود قدرت و مقاومت کافی در عضلات، تاندون ها و رباط ها و ... می گردد، باعث افزایش میزان آسیب های جسمانی خواهد شد. آمادگی بدنی یا ورزشی را می توان به طرق مختلف طبقه بندی نمود. در زیر عناصر آمادگی جسمانی، تعریف و کاربرد این عوامل در پیشگیری از آسیب دیدگی را ارائه می دهد. ● عناصر آمادگی جسمانی و اصول تمرینی مربوطه ▪ اجزاء تناسب بدنی/ ویژگی / اضافه بار فزاینده / شدت/ مدت/ تکرار ـ استقامت قلبی تنفسی / دوچرخه سواری، دو آهسته، طناب زدن، شنا، پیاده روی/ افزایش سرعت تا میزان مجاز ضربان قلب، حفظ ضربان قلب در (EBZ)/ افزایش تدریجی مدت تمرین، ۱۵ دقیقه حداثل زمان موردنیاز برای کسب اثرات تمرین/ حداقل یک روز در میان. ـ ترکیب بدنی/ دوچرخه سواری، دو آهسته، شنا، پیاده روی/ افزایش سرعت تا میزان مجاز قلب، حفظ ضربان قلب در EBZ/ افزایش تدریجی مدت تمرین، ۳۰ دقیقه حداقل زمان موردنیاز برای کسب اثرات تمرین/ حداقل یک روز در میان، ۵ روز در هفته اگر صرف کاهش ذخایر چربی و یا وزن باشد. ـ نیروی عضلانی/ تمرین با وزنه/ هالتر زدن در دوره های ۶ تکراری، افزایش وزنه پس از تکمیل دوره های ۱۰ تکراری/ افزایش به وسیله تکرار دوره های ۶ ۱۰ تکراری / حداقل یک روز در میان ـ استقامت عضلانی/ ورزش های سوئدی تمرین با وزنه/ افزایش دشواری تمرینات، هالتر زدن در دوره های ۱۵ ۲۵ تکراری، افزایش وزنه بعد از تکمیل دوره های ۲۵ تکراری/ افزایش یا تکرار بیشتر هر دوره تمرین، افزایش تکرار دوره های ۱۵ ۲۵ مرتبه ای/ حداقل یک روز در میان حداقل یک روز در میان ـ انعطاف پذیری / ورزش های سوئدی، یوگا/ استفاده از نیروی متوسط جهت کشیدن رباط ها و مفاصل/ افزایش مدت تمرین برای هر حرکت از ۱۰ ثانیه به ۶۰ ثانیه/ حداقل یک روز در میان ▪ Exercise Bene fit zone=Maximum Heart Rate. ● اصول ده گانه آمادگی جسمانی جهت پیشگیری از آسیب های ورزشی اصول ده گانه ذیل را می توان در آماده سازی بدن در رشته های مختلف ورزشی جهت پیشگیری از آسیب دیدگی ها به کار برد. ۱) گرم کردن و سرد کردن ۲) افزایش تدریجی: روزانه مقدار کمی به فعالیت خود بیافزائید (رسیدن به بالاترین سطح آمادگی به شش تا هشت هفته وقت نیاز دارد). ۳) زمانبندی: از فعالیت بیش از اندازه پرهیز کنید. بسته به رشته ورزشی دوره های تمرین باید از یک ساعت تا یک ساعت و چهل و پنج دقیقه طول بکشد (فرد خسته مستعد پذیرش صدمات بدنی است). ۴) شدت عمل: به جای میزان فعالیت بر شدت آن تأکید کنید. ۵) میزان ظرفیت: از خود، آن مقدار فعالیت بدنی انتظار داشته باشید که محدودیت های فیزیولوژیک شما اجازه می دهد و یا حفظ ایمنی و سلامتیتان قابل انجام است. ۶) قدرت بدنی: باعث افزایش مقاومت عضو در مقابل نیروهای وارده به آن می گردد. افزایش قدرت به معنی ایجاد استقامت و سرعت بیشتر نیز می باشد. ۷) انگیزش: از عوامل اولیه در آماده سازی بدنی در رشته های مختلف ورزشی محسوب می گردد. برای ایجاد انگیزش بیشتر ورزشکار می توان از تمرینات دایره ای (تمرینات با وزنه یا بدون وزنه که در آنها از یک تمرین به تمرین دیگر می پردازند. بدون اینکه استراحت کنند) و ورزش های ایزومتریک استفاده نمود. ۸) اختصاصی بودن: برنامه های ورزشی باید تمرینات لازم برای ایجاد قدرت بدنی آرامش و نسل شدن عضلات و قابلیت انعطاف پذیری را دربرداشته باشد. ۹) آرام سازی و شل کردن عضلات: آموزش تمرینات ویژه که باعث آرامش و شل شدن عضلات شده و به رفع خستگی و فشارهای موجود کمک کند ضروری است. ۱۰) شیوه معمول: هم در فصل مسابقات و هم در فصل تعطیلی باید یک شیوهٔ معمول و مشخص ورزشی روزانه برقرار گردد. ● اصول و مبانی آمادگی جسمانی این مبانی به طور کلی در اصل SAID مخفف و گرفته شده از حروف اول کلمات Specific Adaptation to Imposed Demands خلاصه شده است. اصل Said با سازگاری ویژه نسبت به نیازهای تحمیل شده بیان می کند که وقتی بدن تحت فشارهای مختلف قرار می گیرد سعی کند با نیازهای تحمیل شده سازگاری و انطباق پیدا کند. در اینجا دو اصل مهم اضافه بار که نشانگر تغییر میزان فشار و ویژگی که نشانگر نوع فشار و سیستم خاص تمرینی می باشد را مورد دقت قرار می دهیم. ● اصل اضافه بار* می گویند میلو بزرگترین قهرمان قرن ششم قبل از میلاد هر روز گوساله ای را به دوش می کشید و حمل می کرد تا به گاوپرواری تبدیل شد. وی با استفاده از این روش آنقدر قوی شد که در طول ۲۴ سال هرگز شکست نخورد و ۶ بار پیاپی مقام قهرمانی المپیک را کسب کرد. این داستان بیانگر اصل اضافه بار است. یعنی برای بهبود آمادگی جسمانی باید سیستم درگیر را به صورت فزاینده و تدریجی تحت فشار اضافه قرار داد. این فشار اضافه می تواند با افزایش عوامل ذیل ایجاد گردد. ۱) مقاومت ۲) تکرار تمرین ۳) شدت تمرین ۴) مدت تمرین مثلاً جهت افزایش قدرت عضلانی باید تمرین یا مقاومت نزدیک به حداکثر (مثل کشیدن یا هل دادن یک نیروی مقام) که به تدریج افزایش داده می شود انجام شود. به سازگاری بدن در مقابل فشار افزایش یافته، اثر تمرین گفته می شود. به طور مثال اثر تمرین در برنامهٔ توسعه ترکیب بدن ازدیاد قطر و وزن عضلات و کاهش میزان و چربی و .. می باشد. افزایش فشار ایجاد شده باید به حدی باشد که بدن بتواند خود را با آن سازگار نماید. لذا باید اضافه بار به صورت آهسته و تدریجی اعمال گردد. افزایش سریع فشار باعث آسیب دیدگی و یا یأس و سرخوردگی خواهد شد. علایم ذیل نشانگر آن است که احتمالاً اضافه بار خیلی شدید است. ضربان سریع قلب که هنگام فعالیت ایجاد می شود ۵ الی ۱۰ دقیقه پس از تمرینات همچنان ادامه یابد. خستگی و سستی تا ۲۴ ساعت پس از توقف تمرینات ادامه یابد. ایجاد گرفتگی و درد عضلانی ● اصل ویژگی تمرین آماده سازی و تمرین دهی باید مطابق با نیازمندی های ویژهٔ رشته ورزشی جهت گیری شود. این نیازها شامل دستگاه یا دستگاه های انرژی درگیر در ورزش موردنظر، الگوهای حرکتی، رسته های عضلانی ای که بیشتر درگیر هستند و ... می باشد. برنامهٔ تمرینی باید مطابق اهداف موردنیاز طراحی شود، چرا که فقط آن گروه از اندام های بدن که به طور مستقیم تحت تأثیر تمرین قرار می گیرند، از فواید تمرین برخوردار می شوند. مثلاً تمرینات لازم برای ازدیاد قدرت بازوها با تمرینات لازم برای افزایش کارآئی قلبی عروقی بسیار متفاوت است. اگر طراحی تمرین جهت دستیابی به هدف موردنظر نامناسب باشد مزیتی نخواهد شد. مثلاً فرد چاقی با قد ۱۷۰ سانتی متر، دور کمری به اندازه ۱۰۰ سانتی متر داشت، جهت کاهش دور کمرش به پیشنهاد دوستش تمرین دراز و نشست را صبح و ظهر و شب برای مدت سه ماه انجام داد. با وجود آنکه روزی صد مرتبه حرکت را تمرین می کرد، اما پس از این مدت تغییری در اندازه های بدنش حاصل نشد و سرانجام تسیلم شد. یک ماه بعد در نشریه ای خواند که فعالیت هوازی مانند دویدن و دوچرخه سواری در جهت کاهش وزن بسیار مؤثر است. به این ترتیب او دوچرخه سواری را با روزی یک ساعت و پنج روز در هفته آغاز نمود. همچنین رژیم غذائیش را تنظیم نمود و موفق شد اندازه کمرش را تا ۹۵ سانتی متر کاهش دهد. یک سال بعد دور کمر او تا ۸۵ سانتی متر کاهش یافت. ● مراحل گرم کردن و سرد کردن توصیه می شود جلسات تمرین با مرحله گرم کردن شروع و با مرحله سرد کردن خاتمه یابد. لذا هر جلسهٔ تمرین علاوه بر خصوصیات خاص آنکه با توجه به نیاز تعیین می گردد مانند: سیستم انرژی غالب، نوع فعالیت، شدت، مدت و ... باید شامل یک مرحله گرم کردن اولیه و یک مرحله سرد کردن پایانی باشد. گرم کردن و سرد کردن نقش مهمی در پیشگیری از بروز آسیب های ورزشی دارد. ● تمرینات مقداتی با گرم کردن هر چند در خصوص انجام و سودمندی مرحلهٔ گرم کردن اختلاف نظر وجود دارد عقیدهٔ عمومی بر این است که این مرحله بدن را از نظر جسمی و روحی برای انجام فعالیت شدید آماده می کند. از گرم کردن جهت پیشگیری از آسیب های ورزشی استفاده می شود، گرچه اطلاعات محدودی جهت اثبات این امر وجود دارد اما عقیده بر این است که گرم کردن بدن از بروز ضرب دیدگی ها و پارگی تارهای عضلانی از محل اتصال تاندونی آنها پیشگیری نموده یا از میزان این آسیب ها می کاهد: بیش از همه، عضلات مخالف دچار پارگی می شوند. عدم توانائی این عضلات در شل شدن سریع، به اضافه قوه انقباضی عظیم عضلات موافق که به اندازهٔ حرکت قسمت متحرک افزوده می شوند، عضلات مخالف را در معرض ضرب دیدگی شدید و ناگهانی قرار می دهند که در نتیجه می توانند باعث پارگی خود تارهای عضلانی و نیز پارگی از محل اتصال تاندونی آنها بشود، فرآیند گرم کردن صحیح بدن می تواند از سختی و دردناک شدن عضله جلوگیری کرده و یا میزان آن را کاهش دهد. ● اهداف فیزیولوژیک گرم کردن بدن اهداف اصلی این کار افزایش دمای عمومی بدن و عضلات عمقیق است تا قدرت کشانی در بافت های کلاژنی بالا رفته و امکان انعطاف پذیری بیشتری را به بدن بدهد. با این کار احتمال پارگی های عضلانی و پیچ خوردگی های رباطی کاهش یافته و به پیشگیری از دردهای عضلانی نیز کمک خواهد شد. هنگامی که دمای سلول ها افزایش یابد همگام با آن در فرآیندهای متابولیکی داخل سلول ها نیز ازدیاد سرعت متقابل روی خواهد داد، زیرا اینگونه فرآیندها وابسته به حرارت و دمای سلولی می باشند. در برابر یک درجه افزایش دمای داخلی، تقریباً معادل ۱۳% ازدیاد سرعت متابولیسم ایجاد می شود. در دماهای بالاتر آزاد شدن اکسیژن از هموگلوبین و میوگلوبین ها با سرعت و میزان بیشتری میسر شده و میزان جریان خون بالا می رود و چسبندگی عضلانی کاهش می یابد که این پدیده باعث بهبود اکسیژن رسانی در خلال فعالیت خواهد شد. سرعت انتقال تکانه های عصبی نیز افزایش می یابد. به کارگیری دستجات عضلانی قبل از به کارگیری آنها در فعالیت های قدرتی به بهبود عملکرد شخص منجر خواهد شد. اگر در یک واحد حرکتی ابتدا بار کاری نسبتاً بالائی اعمال شده و سپس فعالیت اصلی به عضله تحمیل شود، احتمالاً انگیزش بیشتری حاصل خواهد شد که در مجموع نتیجه آن، افزایش ظرفیت فعالیت بدنی در شخص ورزشکار است. برای اینکه فرآیند گرم کردن، بدن را به حالت آماده دربیاورد حداقل پانزده تا سی دقیقه وقت لازم است که در این مدت دمای بدن افزایش می یابد و تغییرات ذیل در فیزیولوژی بدن ایجاد می شود: افزایش دسترسی عضلات به شبکه های مویرگی به منظور آمادگی برای فعالیت بیشتر و فراهم نمودن قند خون و آدرنالین موردنیاز. مدت زمان لازم برای اینکه بدن به طور رضایت بخشی گرم شود برحسب وضعیت فرد متغیر است و با بالا رفتن سن افزایش می یابد. فرآیند گرم کردن برحسب نوع رقابت نیز فرق می کند. به ورزشکاران توصیه می شود که در چارچوب فعالیت هائی خود را گرم کنند که شباهت به مسابقه داشته و قرار است آنها در آن رقابت نمایند. بنابراین شخصی که دوندهٔ دو سرعت است باید مقداری به صورت آهسته بدود، چند بار استارت زده و باالأخره بعضی از نرمش های کششی و تمرینات عمومی بدن را اجراء کند. بازیکن بینس بال ابتدا باید نرمش های عموم یبدن را انجام دهد، چند بار چوب بیس بال را در هوا حرکت داده و پرتاب های مقدماتی را اجراء نماید و در این ضمن متناوباً حرکات کششی را نیز انجام دهد. به نظر می رسد به کارگیری اصل اضافه بار و حرکات تقلیدی برای آن دسته از مسابقاتی که نیاز به هماهنگی عصبی عضلانی دارند بسیار حائزاهمیت باشد. در روزهائی که هوا سرد است مدت زمان فرآیند گرم کردن بدن باید افزایش بیابد و هنگام انجام فعالیت ها لباس گرم پوشیده شود. حرکات کششی در مراحل گرم کردن و سرد کردن از اهمیت خاصی برخوردار است.

کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان)