مشکلات اسکیت بازان

[شقایق]

مشکلات اسکیت بازان

کمبود فضاهای سرپوشیده برای فصول سرد و بارانی و نیز برای بانوان و حتی کمبود پیستهای سرباز. در بسیاری از کشورها کنار خیابان ها یک مسیر مخصوص دوچرخهسواری و اسکیت وجود دارد

که اسکیتبازان با ایمنی و اطمینان قابل ملاحظهای در این مسیرها به تفریح و تمرین میپردازند که متأسفانه به جز جاهای بسیار محدودی در شهرهای ما وجود ندارد.

از دیگر مشکلات این رشته مانند رشتهها مشابه مشکلات فرهنگی در جامعة ما میباشد برای مثال یک فرد حتی میانسال خجالت میکشد که در یک پارک و یا باشگاه عمومی اسکیت بازی کند چه برسد به آن که در یک خیابان مناسب بخواهد با اسکیت حرکت کند

و حال آن که اینجانب شخصاً شاهد بازی اسکوتر توسط یک پیرزن حدوداً 60 ساله و در یک مکان عمومی جهت خرید بوده ام و بسیاری از مردم در بعضی ممالک از اسکیت به عنوان وسیلة نقلیه جهت رفتن به محیط آموزشی و حتی اداری در سطح وسیع استفاده میکنند

و نیز مشاهده شده عدة زیادی با کت و شلوار و کیف سامسونت و اسکیت به محل کار خود میروند و حال آنکه در کشور ما عدهای برای دویدن ساده علیرقم علاقهای که دارند خجالت میکشند و البته مشکلات زنان چند برابر مردان است.

در اینجا بیمناسبت نیست در کشور آلمان در محدودة خاصی از شهر یک روز را مردم فقط با وسایلی همچون اسکیت و دوچرخه و اسکوتر و ...

به سرکار میروند و کسی اجازة رفت و آمد با ماشین شخصی را در آن محدوده ندارد و نهایتاً از متروها و اتوبوسها استفاده میکنند.

از دیگر مسائل این رشته کیفیت زمینها و پیستهای اسکیت میباشد. زمین بازی استاندارد اسکیت نمایشی و سطح 1 و 2 مقدماتی سیمان نرم کاملاً صاف میباشد

و حال آن که اکثر پیستهای اسکیت آسفالت است و این خود باعث آسیب و در زمین خوردنها زخم و پارگی لباس میشود. اینجانب به تجربه متوجه شدهام

که زمینهای پارکت در باشگاههای سرپوشیده در زمین خوردنها بیشتر جلوی آسیبها را میگیرد و برای افراد مبتدی مفیدتر است.

یکی دیگر از مشکلات این رشته هزینه های بالا برای تهیة اسکیت و وسایل ایمنی جانبی و بالا بردن هزینههای آموزش در همة رشتههای تخصصی است.