مصاحبه اختصاصی با کانچو شیرزاد

bahar · 21-11-2010, 07:43 AM

با تولد کیوکوشین ، کاراته معنای جدیدی به خود گرفت

فلسفه و پیدایش کیوکوشین در دنیا چگونه و بر چه مبنایی بوده است؟

شیرزاد: پایه گذار کیوکوشین در جهان ماسوتاتسو اویامای فقید بودند. ایشان در سال 1923 میلادی در کشور کره متولد شدند و از 10 سالگی به کشور ژاپن عزیمت کرده و در این کشور سکنا گزیدند.اویامای بزرگ از کودکی به ورزش رزمی پرداخته و نزد اساتید بسیاری از جمله فناگوشی گیچین بنیانگذار کاراته مدرن، گوگن یاماگوچی بنیانگذار سبک گوجوریو کار کرده اند.

استاد اویاما در سن 40 سالگی و در سال 1963 پس از اینکه نزد استادان زیادی کار کرد، به سبب نوگرایی و اینکه همواره در پی چیزهای تازه در کاراته بود، راه تازه ای را در پیش گرفت . از آنجا که استادانش چیز تازه ای نداشتند بهه او بیاموزند و او کلاسها را از حالت عادی خارج می کرد، به او پیشنهاد کردند افکار و ایده های خوش را دنبال کند و آنچه را که در نظر دارد خود در ورزشهای ر زمی پیاده نماید. از این رو استاد در سال 1963 به نگارش کتابهایی تحت نام کاراته چیست؟، این کاراته است و کاراته پیشرفته، همت گمارد. وی در همین ایام به جنگل و کوهستان روی آورد و سالها در این مکانها زندگی و تفحص کرد. با مبارزات و تلاش حیوانات و پرندگان در جنگل و کوهستان آشنا شده و روی زندگی آنها مطالعه می کرد. اویاما در سال 64 میلادی سبک کیوکوشین را ابداع نمود و به شاگردان خود معرفی کرد.

طی سالهای 64 تا 75 میلادی ضمن نوشتن کتابهای فوق، به اکثرکشورهای 5 قاره جهان سفر نموده و سبک کیوکوشین را به جهانیان معرفی کرد و با اکثر رزمی کاران به نام آن زمان مبارزه و آنها را شکست داد. در طی این 11 سال، اویاما سبک را در سراسر جهان ترویج نمود و شاکردان بسیاری در نقاط مختلف دنیا پرورش داد تا سر انجام در سال 1975 میلادی اولین دوره مسابقات جهانی کیوکوشین را که بیش از 30 کشور در آن حضور داشتند در توکیو ژاپن برگزار کرد. این مسابقات در جهان به عنوان مسابقات بزرگان کاراته معرفی شد. عنوانهای اول تا چهارم این مسابقات را کاراته کاهای ژاپن از آن خود کردند.

از چهره های شاخص کیوکوشین در آن زمان به نام چه کسانی می توانید اشاره کنید؟

شیرزاد: از پیشکسوتان آن دوران می توان نام اساتیدی چون شیگورو اویاما برادر استاد اویاما، بابی لو، هولندر، استاد آرنیل و ناکامورا که از جمله داوران اولین دوره مسابقات جهانی بودند اشاره کرد. قهرمانان نام آن دوره نیز ساتو ، اویاما ، آزوما، کالینز و ویلی ویلیامز از چهره های شاخص کیوکوشین بودند.

جایگاه فعلی کیوکوشین ایران در جهان را چگونه ارزیابی می کنید؟

شیرزاد: به عقیده بنده ایران در کیوکوشین در حال حاضر جزو 5 کشور برتر این رشته در جهان می باشد . به نظر من کیوکوشین ایران لیاقتی بیش از این دارد و این شایستگی را دارد که یکی از دو قدرت برتر دنیا باشد. اما برای رسیدن به این هدف به یک کادر مدیریتی فنی و اداری قوی که از افرادی متخصص و متعهد تشکیل شده باشد نیاز مند است.

‌تحلیل و نظر شما در مورد انشعاب و شاخه شاخه شدن کیوکوشین و همچنین تعدد سبکها چیست ؟

شیرزاد: با رسیدن به نام کیوکوشین اولین موردی که در ذهنها بعد از معنای زیبا و غنی آن ( نهایت حقیقت) نقش می بندد، نام مؤسس و بنیانگذار سبک یعنی سوسای ماسوتاتسو اویاما می باشد.

بعد از تولد این سبک قدرتمند و منحصر به فرد در جهان توسط او، کاراته معنای جدید و در اذهان شکل تازه ای به خود گرفت و در جهت پرورش روح و تن آدمی به وسیله تعالیم معجزه آسای خود مسیری جدید را پیش رو دید. اویاما با این سبک رهروان را بسوی حقیقت دست نیافتنی هنر رزمی رهنمون کرد.

درخت تنومند کیوکوشین ریشه ریشه دواند و ثمراتش همچون شاگردانی ممتاز و بی مثال که توسط مردی استثنائی به بار نشسته بودند،‌باعث افتخار او و کاراته در هنرهای رزمی در عالم شدند. اما افسوس که بعد از وداع سوسای اویاما پدر کاراته آزاد جهان با این دنیای فانی چندی نگذشت که با اسامی جدیدی روبرو شدیم که خود را به عنوان سبک جدیدی در کاراته آزاد معرفی کردند. با کنجکاویو بررسی بیشتر مشاهده شد که اکثر این سبکها توسط بزرگان و پیشکسوتان کیوکوشین تولید و تأسیس شده اند. افرادی که روزی خود را شاگرد و همراه استاد خود، یعنی سوسای اویاما می دانستند! روند تولد سبک به مرور بیشتر وبیشتر شد تا جایی که تعداد آنها از مرز صد هم گذشت! غافل از اینکه همگی آنها با وجود داشتن اصل و ریشه واحد ( کیوکوشین) و چشم اندازی یکسان ( رسیدن به حقیقت) با فراموش کردن پیشینه خود، به طور نامحسوس از هم دور شده و به جای رسیدن به اتحادی قوی به سمت انحطاطی تأسف بار حرکت کردند.

حال سؤالهایی پیش می آید که در زیر مطرح می شوند:

آیا تمام آن زحمات، ممارستها و صبوری های خانواده بزرگ کیوکوشین به رهبری سوسای اویاما ظرف مدت این نیم قرن نمی بایست سیری صعودی طی می کرد؟

آیا زمینه به وجود آمدن یک سبک باید از اختلاف نظر و سلیقه نشأت بگیرد و نتیجه آن سر گردانی و گمراهی علاقمندان به هنرهای رزمی باشد و یا بر عکس، داشتن نگاهی متفاوت از طرف یک پیشکسوت هنر رزمی به مصداق صحیح کلمه آن و وجود تفاوتهای بارز بین او و اساتیدش باشد؟ به عنوان مثال خود سوسای اویاما، که این تفاوتها و خلاقیت های او تا جایی پیش رفت که از طرف خود اساتیدش به او پیشنهاد شد که به سمت راهی نو و مسیری جدید برود. آیا برای ابداع و تولد یک سبک وجود یک پیشکسوت هنرهای رزمی لازم نیست؟ و واقعاً‌ آیا ملاک صحیح تشخیص یک پیشکسوت فقط داشتن کسوت او به حساب می آید و یا گزینه های دیگری نیز لازم است؟

آیا بهتر این نبود که به جای تأکید و اصرار برداشتن سبکی مثلاً نو و داشتن یک نگاه تک بعدی به هنر رزمی، کمی بیشتر به عواقب نافرجام تولید و تأسیس بی رویه سبکها در کاراته آزاد فکر کنیم و حداقل امروز این جریان را در همان مرز صد متوقف کنیم؟

تنها راه موفقیت داشتن اتحاد و همبستگی واقعی است? داشتن این آگاهی و توجه که همگی دارای یک ریشته یعنی همان کیوکوشین هستیم و اعتراف کنیم که همگی شاخه های همان درخت تنومندیم، با اسمی مختلف و نه سبک های متفاوت!

چه بهتر که این درخت پیر و تنومند به جای داشتن شاخه های باریک و ضعیف فراوان، دارای شاخه های کمتر اما قویتر باشد.

کیوکوشین فقط یکی است. سوسای اویاما سبکی را بنا نهاد و در مسیر پر زحمت شناساندن و بارور کردن این سبک پر قدرت هدفی جز ثبات و پیشرفت آن نداشت . ما به عنوان رهروان کیوکوشین باید به پدر کاراته خود" سوسای اویاما" وفادار بوده و تلاش کنیم راه او را بپیماییم. به این ترتیب است که می شود به اتحادی نا گسستنی و ایجاد ارتش قدرتمند کاراته آزاد رسید.

ما به عنوان شاخه های کیوکوشین غیر از اجرای اصولی آن باید به یکپارچگی و اصیل ماندن آن نیز اهمیت دهیم . چه بهتر که تمام این شاخه ها برای حفظ ارزشهای والای این سبک و عملی شدن اهداف بزرگ سوسای، زیر چتر حمایت یک سازمان با اسمی واحد به فعالیت بپردازند. باز کردن آغوش مهر و حمایت برای یکدیگر چیزی جز آرامش و اعتبار و همبستگی برایمان به ارمغان نخواهد آورد و همین اتحاد است که به منزله پلی است، برای گذر از آن به سوی میدانهای بزرگ و پر افتخار جهانی و تحقق پیدا کردن رؤیای زیبای سوسای اویاما برای حضور کیوکوشین کاراته و به نوعی کاراته آزاد در المپیک، همچون بسیاری دیگر از رشته های رزمی جهان.

مهمترین برنامه های شما در شین ذن کاراته چیست؟

شیرزاد: اشتباه نکنید، دغدغه من سبک شین ذن یا شیرزاد کیوکوشین نیست، بلکه قلب من برای کیوکوشین واحد و نه شاخه شاخه شده می تپد و در اصل اعتلای کیوکوشین برایم مهم است.

در واقع من به این می اندیشم و آرزو دارم آنچه را که از سوی اویامای فقید در راه اعتلای کیوکوشین در جهان خواسته، نیز در ایران به آن برسیم و کیوکوشین را در کشورمان به آن سمت بسط و گسترش دهیم و علاقمندان را به این روش تمرین بهتر و صحیح تر آشنا کنیم.

به نظر شما تشکیل سبکهای آزاد در فدراسیون کاراته، تا چه حد توانسته اتحاد و انسجام بین سبکهای مختلف را فراهم سازد؟

شیرزاد: در این رابطه وظیفه می دانم از حاج آقا کتیرایی ریاست محترم فدراسیون کاراته تشکر نمایم که اجازه دادند چنین سازمانی که تا پیش از این وجود خارجی نداشت، در فدراسیون شکل گیرد تا بدین ترتیب باعث اتحاد و انسجام بین سبکهای آزاد گردد، اما آرزوی من این است که روزی بتوانم فدراسیونی به نام فدراسیون سبکهای آزاد کاراته داشته باشیم.

به نظر من وجود سازمان سبک های آزاد کاراته تا حدود زیادی انسجام سبکها را حفظ کرده است.

وضعیت کاراته ایران را به طور کلی چگونه ارزیابی می کنید و برای بهتر شدن اوضاع چه پیشنهادی دارید؟

شیرزاد: کاراته ایران به طور کلی به دو بخش کنترلی و آزاد تقسیم شده است که در هردو سیستم در دنیا در شرایط بسیار خوب و مطلوبی فعالیت داشته و ارزیابی می شود.

از آنجا که خود بنده ابتدا با سبک کنترلی شروع کرده و مدارج ترقی رادر این رشته تا عضویت در تیم ملی پیموده ام و عنوانهای بین المللی نیز به دست آورده ام و پس از 14 سال فعالیت در این سبک سپس کیوکوشین را به کشور آورده و در کیوکوشین تا کنون به فعالیت ادامه داده ام، این اجازه را به خود می دهم تا در هر دو مورد به عنوان متخصص اظهارنظر نمایم. به نظر بنده هر دو روش کار در حد عالی مورد تأیید اینجانب است و فقط به این نیاز است که در جهت قضاوت در مورد دو سیستم به طور تخصصی به آنها نگریسته شود. در آن صورت هیچ گاه دوسیستم کنترلی و آزاد همدیگر را نفی نکرده و اتحاد و انسجام این دو با هم نیز بیشتر و محکم تر خواهد شد.

بنده به عنوان پیشکسوت در هر دو سیستم که سالهای عمر خود را صرف فعالیت در سبکهای کنترلی و آزاد کرده است، از تمام دوستان در دو سیستم در هر رده و مقامی که هستند درخواست می کنم از این پس در نفی و رد یکدیگر تلاش نکنند. به نظر من این از وظایف مهم مربیان است که در این راستا به شاگردان خود گوشزد کنند و ریشه این اخلاق بد را بخشکانند. در صورت اتحاد و همبستگی این دو سیستم است که کاراته کشور در هر دو رده در راه پیشرفت و گسترش بیشترگامهای محکم تری بر خواهد داشت.

ارزیابی شما در مورد عملکرد آقای کتیرایی در فدراسیون کارته چیست؟

شیرزاد: در مورد حاج آقا کتیرایی، مدیریت ایشان در فدراسیون و کارهایی که در این مدت در رأس فدراسیون انجام داده اند ، هر چه بگوییم فکر می کنم باز هم تنوانیم حق مطلب را در مورد ایشان اداء کنیم. به نظر بنده حاج آقا کتیرایی در این مدت تمام کمبود ها و نقصانی که طی سالها بر کاراته کشور تحمیل شده و مانع از پیشرفت کاراته کشور شده است را یکی پس از دیگری از پیش پا برداشته و راه را برای پیشرفت همواره کرده است.

استفاده از افراد متخصص و متعهد و فرا خوان پیشکسوتان که سالها از کاراته دور بوده اند و اینک با مدیریت و درایت ایشان در حال بازگشت به خانه و رشته مورد علاقه خود می باشند از کارهای بزرگ و مهمی است که حاج آقا کتیرایی انجام داده اند.

کاراته کاها و بخصوص پیشکسوتان باید بدانند فدراسیون خانه آنهاست و باید به خانه خود بازگردند، چون کارتاه کاهای جوان نیازمند راهنمایی ها و تجارب آنها هستند.

سخن ناگفته پایانی اگر دارید بفرمایید؟

شیرزاد: آرزوی قلبی ام رشد کارته در کشور است، به نظر من این امر تحقق نمی یابد مگر آنکه به سبکها قانوناً قدرت داده شود و از فعالیت های قانونی آنها جلوگیری نگردد. فدراسیون قاطعانه از آنها حمایت کند که این دو مورد، بسیاری از کار شکنی ها در برابر سبکها را عقیم می سازد. و اسرانجام رسانه های جمعی و مطبوعات به طور گسترده آنها را به جامعه و مردم معرفی کنند.

با آرزوی سلامتی و موفقیت برای کلیه عزیزانی که در جست و جوی حقیقت هنرهای رزمی می باشند.

21-11-2010, 07:43 AM	#1
bahar (کاربر طلایی) تاریخ عضویت: Oct 2010 نوشته ها: 1,078	مصاحبه اختصاصی با کانچو شیرزاد با تولد کیوکوشین ، کاراته معنای جدیدی به خود گرفت فلسفه و پیدایش کیوکوشین در دنیا چگونه و بر چه مبنایی بوده است؟ شیرزاد: پایه گذار کیوکوشین در جهان ماسوتاتسو اویامای فقید بودند. ایشان در سال 1923 میلادی در کشور کره متولد شدند و از 10 سالگی به کشور ژاپن عزیمت کرده و در این کشور سکنا گزیدند.اویامای بزرگ از کودکی به ورزش رزمی پرداخته و نزد اساتید بسیاری از جمله فناگوشی گیچین بنیانگذار کاراته مدرن، گوگن یاماگوچی بنیانگذار سبک گوجوریو کار کرده اند. استاد اویاما در سن 40 سالگی و در سال 1963 پس از اینکه نزد استادان زیادی کار کرد، به سبب نوگرایی و اینکه همواره در پی چیزهای تازه در کاراته بود، راه تازه ای را در پیش گرفت . از آنجا که استادانش چیز تازه ای نداشتند بهه او بیاموزند و او کلاسها را از حالت عادی خارج می کرد، به او پیشنهاد کردند افکار و ایده های خوش را دنبال کند و آنچه را که در نظر دارد خود در ورزشهای ر زمی پیاده نماید. از این رو استاد در سال 1963 به نگارش کتابهایی تحت نام کاراته چیست؟، این کاراته است و کاراته پیشرفته، همت گمارد. وی در همین ایام به جنگل و کوهستان روی آورد و سالها در این مکانها زندگی و تفحص کرد. با مبارزات و تلاش حیوانات و پرندگان در جنگل و کوهستان آشنا شده و روی زندگی آنها مطالعه می کرد. اویاما در سال 64 میلادی سبک کیوکوشین را ابداع نمود و به شاگردان خود معرفی کرد. طی سالهای 64 تا 75 میلادی ضمن نوشتن کتابهای فوق، به اکثرکشورهای 5 قاره جهان سفر نموده و سبک کیوکوشین را به جهانیان معرفی کرد و با اکثر رزمی کاران به نام آن زمان مبارزه و آنها را شکست داد. در طی این 11 سال، اویاما سبک را در سراسر جهان ترویج نمود و شاکردان بسیاری در نقاط مختلف دنیا پرورش داد تا سر انجام در سال 1975 میلادی اولین دوره مسابقات جهانی کیوکوشین را که بیش از 30 کشور در آن حضور داشتند در توکیو ژاپن برگزار کرد. این مسابقات در جهان به عنوان مسابقات بزرگان کاراته معرفی شد. عنوانهای اول تا چهارم این مسابقات را کاراته کاهای ژاپن از آن خود کردند. از چهره های شاخص کیوکوشین در آن زمان به نام چه کسانی می توانید اشاره کنید؟ شیرزاد: از پیشکسوتان آن دوران می توان نام اساتیدی چون شیگورو اویاما برادر استاد اویاما، بابی لو، هولندر، استاد آرنیل و ناکامورا که از جمله داوران اولین دوره مسابقات جهانی بودند اشاره کرد. قهرمانان نام آن دوره نیز ساتو ، اویاما ، آزوما، کالینز و ویلی ویلیامز از چهره های شاخص کیوکوشین بودند. جایگاه فعلی کیوکوشین ایران در جهان را چگونه ارزیابی می کنید؟ شیرزاد: به عقیده بنده ایران در کیوکوشین در حال حاضر جزو 5 کشور برتر این رشته در جهان می باشد . به نظر من کیوکوشین ایران لیاقتی بیش از این دارد و این شایستگی را دارد که یکی از دو قدرت برتر دنیا باشد. اما برای رسیدن به این هدف به یک کادر مدیریتی فنی و اداری قوی که از افرادی متخصص و متعهد تشکیل شده باشد نیاز مند است. ‌تحلیل و نظر شما در مورد انشعاب و شاخه شاخه شدن کیوکوشین و همچنین تعدد سبکها چیست ؟ شیرزاد: با رسیدن به نام کیوکوشین اولین موردی که در ذهنها بعد از معنای زیبا و غنی آن ( نهایت حقیقت) نقش می بندد، نام مؤسس و بنیانگذار سبک یعنی سوسای ماسوتاتسو اویاما می باشد. بعد از تولد این سبک قدرتمند و منحصر به فرد در جهان توسط او، کاراته معنای جدید و در اذهان شکل تازه ای به خود گرفت و در جهت پرورش روح و تن آدمی به وسیله تعالیم معجزه آسای خود مسیری جدید را پیش رو دید. اویاما با این سبک رهروان را بسوی حقیقت دست نیافتنی هنر رزمی رهنمون کرد. درخت تنومند کیوکوشین ریشه ریشه دواند و ثمراتش همچون شاگردانی ممتاز و بی مثال که توسط مردی استثنائی به بار نشسته بودند،‌باعث افتخار او و کاراته در هنرهای رزمی در عالم شدند. اما افسوس که بعد از وداع سوسای اویاما پدر کاراته آزاد جهان با این دنیای فانی چندی نگذشت که با اسامی جدیدی روبرو شدیم که خود را به عنوان سبک جدیدی در کاراته آزاد معرفی کردند. با کنجکاویو بررسی بیشتر مشاهده شد که اکثر این سبکها توسط بزرگان و پیشکسوتان کیوکوشین تولید و تأسیس شده اند. افرادی که روزی خود را شاگرد و همراه استاد خود، یعنی سوسای اویاما می دانستند! روند تولد سبک به مرور بیشتر وبیشتر شد تا جایی که تعداد آنها از مرز صد هم گذشت! غافل از اینکه همگی آنها با وجود داشتن اصل و ریشه واحد ( کیوکوشین) و چشم اندازی یکسان ( رسیدن به حقیقت) با فراموش کردن پیشینه خود، به طور نامحسوس از هم دور شده و به جای رسیدن به اتحادی قوی به سمت انحطاطی تأسف بار حرکت کردند. حال سؤالهایی پیش می آید که در زیر مطرح می شوند: آیا تمام آن زحمات، ممارستها و صبوری های خانواده بزرگ کیوکوشین به رهبری سوسای اویاما ظرف مدت این نیم قرن نمی بایست سیری صعودی طی می کرد؟ آیا زمینه به وجود آمدن یک سبک باید از اختلاف نظر و سلیقه نشأت بگیرد و نتیجه آن سر گردانی و گمراهی علاقمندان به هنرهای رزمی باشد و یا بر عکس، داشتن نگاهی متفاوت از طرف یک پیشکسوت هنر رزمی به مصداق صحیح کلمه آن و وجود تفاوتهای بارز بین او و اساتیدش باشد؟ به عنوان مثال خود سوسای اویاما، که این تفاوتها و خلاقیت های او تا جایی پیش رفت که از طرف خود اساتیدش به او پیشنهاد شد که به سمت راهی نو و مسیری جدید برود. آیا برای ابداع و تولد یک سبک وجود یک پیشکسوت هنرهای رزمی لازم نیست؟ و واقعاً‌ آیا ملاک صحیح تشخیص یک پیشکسوت فقط داشتن کسوت او به حساب می آید و یا گزینه های دیگری نیز لازم است؟ آیا بهتر این نبود که به جای تأکید و اصرار برداشتن سبکی مثلاً نو و داشتن یک نگاه تک بعدی به هنر رزمی، کمی بیشتر به عواقب نافرجام تولید و تأسیس بی رویه سبکها در کاراته آزاد فکر کنیم و حداقل امروز این جریان را در همان مرز صد متوقف کنیم؟ تنها راه موفقیت داشتن اتحاد و همبستگی واقعی است? داشتن این آگاهی و توجه که همگی دارای یک ریشته یعنی همان کیوکوشین هستیم و اعتراف کنیم که همگی شاخه های همان درخت تنومندیم، با اسمی مختلف و نه سبک های متفاوت! چه بهتر که این درخت پیر و تنومند به جای داشتن شاخه های باریک و ضعیف فراوان، دارای شاخه های کمتر اما قویتر باشد. کیوکوشین فقط یکی است. سوسای اویاما سبکی را بنا نهاد و در مسیر پر زحمت شناساندن و بارور کردن این سبک پر قدرت هدفی جز ثبات و پیشرفت آن نداشت . ما به عنوان رهروان کیوکوشین باید به پدر کاراته خود" سوسای اویاما" وفادار بوده و تلاش کنیم راه او را بپیماییم. به این ترتیب است که می شود به اتحادی نا گسستنی و ایجاد ارتش قدرتمند کاراته آزاد رسید. ما به عنوان شاخه های کیوکوشین غیر از اجرای اصولی آن باید به یکپارچگی و اصیل ماندن آن نیز اهمیت دهیم . چه بهتر که تمام این شاخه ها برای حفظ ارزشهای والای این سبک و عملی شدن اهداف بزرگ سوسای، زیر چتر حمایت یک سازمان با اسمی واحد به فعالیت بپردازند. باز کردن آغوش مهر و حمایت برای یکدیگر چیزی جز آرامش و اعتبار و همبستگی برایمان به ارمغان نخواهد آورد و همین اتحاد است که به منزله پلی است، برای گذر از آن به سوی میدانهای بزرگ و پر افتخار جهانی و تحقق پیدا کردن رؤیای زیبای سوسای اویاما برای حضور کیوکوشین کاراته و به نوعی کاراته آزاد در المپیک، همچون بسیاری دیگر از رشته های رزمی جهان. مهمترین برنامه های شما در شین ذن کاراته چیست؟ شیرزاد: اشتباه نکنید، دغدغه من سبک شین ذن یا شیرزاد کیوکوشین نیست، بلکه قلب من برای کیوکوشین واحد و نه شاخه شاخه شده می تپد و در اصل اعتلای کیوکوشین برایم مهم است. در واقع من به این می اندیشم و آرزو دارم آنچه را که از سوی اویامای فقید در راه اعتلای کیوکوشین در جهان خواسته، نیز در ایران به آن برسیم و کیوکوشین را در کشورمان به آن سمت بسط و گسترش دهیم و علاقمندان را به این روش تمرین بهتر و صحیح تر آشنا کنیم. به نظر شما تشکیل سبکهای آزاد در فدراسیون کاراته، تا چه حد توانسته اتحاد و انسجام بین سبکهای مختلف را فراهم سازد؟ شیرزاد: در این رابطه وظیفه می دانم از حاج آقا کتیرایی ریاست محترم فدراسیون کاراته تشکر نمایم که اجازه دادند چنین سازمانی که تا پیش از این وجود خارجی نداشت، در فدراسیون شکل گیرد تا بدین ترتیب باعث اتحاد و انسجام بین سبکهای آزاد گردد، اما آرزوی من این است که روزی بتوانم فدراسیونی به نام فدراسیون سبکهای آزاد کاراته داشته باشیم. به نظر من وجود سازمان سبک های آزاد کاراته تا حدود زیادی انسجام سبکها را حفظ کرده است. وضعیت کاراته ایران را به طور کلی چگونه ارزیابی می کنید و برای بهتر شدن اوضاع چه پیشنهادی دارید؟ شیرزاد: کاراته ایران به طور کلی به دو بخش کنترلی و آزاد تقسیم شده است که در هردو سیستم در دنیا در شرایط بسیار خوب و مطلوبی فعالیت داشته و ارزیابی می شود. از آنجا که خود بنده ابتدا با سبک کنترلی شروع کرده و مدارج ترقی رادر این رشته تا عضویت در تیم ملی پیموده ام و عنوانهای بین المللی نیز به دست آورده ام و پس از 14 سال فعالیت در این سبک سپس کیوکوشین را به کشور آورده و در کیوکوشین تا کنون به فعالیت ادامه داده ام، این اجازه را به خود می دهم تا در هر دو مورد به عنوان متخصص اظهارنظر نمایم. به نظر بنده هر دو روش کار در حد عالی مورد تأیید اینجانب است و فقط به این نیاز است که در جهت قضاوت در مورد دو سیستم به طور تخصصی به آنها نگریسته شود. در آن صورت هیچ گاه دوسیستم کنترلی و آزاد همدیگر را نفی نکرده و اتحاد و انسجام این دو با هم نیز بیشتر و محکم تر خواهد شد. بنده به عنوان پیشکسوت در هر دو سیستم که سالهای عمر خود را صرف فعالیت در سبکهای کنترلی و آزاد کرده است، از تمام دوستان در دو سیستم در هر رده و مقامی که هستند درخواست می کنم از این پس در نفی و رد یکدیگر تلاش نکنند. به نظر من این از وظایف مهم مربیان است که در این راستا به شاگردان خود گوشزد کنند و ریشه این اخلاق بد را بخشکانند. در صورت اتحاد و همبستگی این دو سیستم است که کاراته کشور در هر دو رده در راه پیشرفت و گسترش بیشترگامهای محکم تری بر خواهد داشت. ارزیابی شما در مورد عملکرد آقای کتیرایی در فدراسیون کارته چیست؟ شیرزاد: در مورد حاج آقا کتیرایی، مدیریت ایشان در فدراسیون و کارهایی که در این مدت در رأس فدراسیون انجام داده اند ، هر چه بگوییم فکر می کنم باز هم تنوانیم حق مطلب را در مورد ایشان اداء کنیم. به نظر بنده حاج آقا کتیرایی در این مدت تمام کمبود ها و نقصانی که طی سالها بر کاراته کشور تحمیل شده و مانع از پیشرفت کاراته کشور شده است را یکی پس از دیگری از پیش پا برداشته و راه را برای پیشرفت همواره کرده است. استفاده از افراد متخصص و متعهد و فرا خوان پیشکسوتان که سالها از کاراته دور بوده اند و اینک با مدیریت و درایت ایشان در حال بازگشت به خانه و رشته مورد علاقه خود می باشند از کارهای بزرگ و مهمی است که حاج آقا کتیرایی انجام داده اند. کاراته کاها و بخصوص پیشکسوتان باید بدانند فدراسیون خانه آنهاست و باید به خانه خود بازگردند، چون کارتاه کاهای جوان نیازمند راهنمایی ها و تجارب آنها هستند. سخن ناگفته پایانی اگر دارید بفرمایید؟ شیرزاد: آرزوی قلبی ام رشد کارته در کشور است، به نظر من این امر تحقق نمی یابد مگر آنکه به سبکها قانوناً قدرت داده شود و از فعالیت های قانونی آنها جلوگیری نگردد. فدراسیون قاطعانه از آنها حمایت کند که این دو مورد، بسیاری از کار شکنی ها در برابر سبکها را عقیم می سازد. و اسرانجام رسانه های جمعی و مطبوعات به طور گسترده آنها را به جامعه و مردم معرفی کنند. با آرزوی سلامتی و موفقیت برای کلیه عزیزانی که در جست و جوی حقیقت هنرهای رزمی می باشند.

کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان)