اصول تكنيكهای اصلی و پايه در شيتوريو كاراته

[bahar]

اصول تكنيكهای اصلی و پايه در شيتوريو كاراته

تكنيكهای اصلی دفاع، مشت زدن، ضربه و لگد زدن، آغاز كاراته وهمچنين هدف نهايی آن هستند. اگرچه ممكن است برای فراگيری آنها فقط چند ماه كافی باشد ولی يادگيری استادانه آنها و غلبه كامل بر آنها، احتياج به حتی بيشتر از يك عمر را دارد. هنر آموز بايد به صورت مداوم و با تمركز زياد، تمرين كند و تمام سعی خود را در كاربرد صحيح تك‌تك اين حركات به كار ‌برد.
اين به تنهايی كافی نيست مگر اينكه تكنيك‌ها به صورت علمی بررسی شده و تمرينات به صورت سيستماتيك و با برنامه‌ريزی صحيح اجرا شوند. برای داشتن تمرينات مؤثر، لازم است كه در جلسه‌های تمرينی، اصول صحيح فيزيكی و روانی در مد نظر قرار گيرند.

ممكن است اين مسأله مورد تعجب عده‌ای قرار گيرد كه تكنيك‌هايی كه به وسيله هنرجويان كاراته، از زمانهای بسيار قديم، در طی تمرينات مكرر و طولانی مدت به وجود آمده و اجرا گرديده است و با موازين و اصول علم مدرن مطابقت می‌کنند. هرچه بيشتر در مورد اين تكنيكها مطالعه می‌شود، صحت اين مسأله بيشتر ثابت می‌شود. اين بدين معنا نيست كه درحال حاضر معضلی در اين زمينه وجود ندارد، بلكه مسأله اين است كه اين معضلات احتياج به تحقيق وبررسی بيشتر دارند. همچنانكه تجزيه و تحليل تكنيك‌ها بر حسب اصول علمی پيش می‌‌رود، احتمال به وجود آمدن تغييراتی از جنبه تصفيه كاراته، وجود دارد.

برای اينكه بهترين بهره‌برداری از جلسات تمرينی بدست آيد، لازم است كه هنرجويان نكات اساسی زير را به خوبی درك كنند.

فرم (کاتاچی)

فرم صحيح همواره رابطه بسيار نزديك با اصول فيزيكی و روانی دارد. از آنجا كه حركات بايد بسيار سريع و در زمان بسيار كوتاه اجرا شوند، جهت داشتن فرم صحيح بايد تعادل خوب، درجه بالايی از ايستايی و استقامت و ترتيب حركات هر يك از اعضای بدن، در برداشته باشد. اين مسأله بخصوص در مورد كاراته، بسيار صدق می‌‌كند چراكه ضربه‌های مشت و لگد در اين هنر جنبه حياتی دارند. نياز به داشتن تعادل خوب، به طور اخص در هنگام اجرای لگد، بسيار مهم است چرا كه معمولا‏ بدن روی يك پا قرار می‌گیرد. هنگام دريافت يك ضربه فشار وارد شونده، ايستايی و استقامت تمام مفاصل دستها و بازوها، جنبه حياتی پيدا می‌كند.

هنگام اجرای تكنيك‌های مختلف و در نتيجه تغيير موقعيّت بدن، مركز ثقل بدن در جهات چپ، راست، جلو وعقب، تغيير پيدا می‌کند. اين مسأله نمی‌تواند عملی باشد، مگر اينكه اعصاب و عضلات بدن به خوبی تعليم ديده باشند. لازم به تذكر مجدد است كه ايستادن روی يك پا برای مدت طولانی،امكای دريافت حمله را زياد می‌کند. بنابراين تعادل بدن بايد به طور مداوم از يك پا به پای ديگر انتقال داده شود. هنرجوی كاراته بايد هميشه آماده حمله بعدی باشد و هيچگاه امكان دريافت حمله را برای حريف فراهم نكند.

تنفس (کیوکو)

تنفس، ارتباط نزديك با تكنيك دارد. در تكنيك‌های تركيبی هنگام دفاع بايد عمل دم، هنگام تمركز روی اجرای يك حمله يا ضربه بايد عمل بازدم و هنگامی كه تكنيك‌ها با موفقيت اجرا می‌شوند بايد عمل دم و بازدم، صورت گيرند. تنفس نبايد يكنواخت باشد و بايد بر حسب تغيير موقعيت، تغيير كند. هنگام دم، ريه‌ها را پر از هوا كنيد ولی هنگام بازدم تمام هوا را از ريه‌ها خارج نكنيد. اجازه دهيد كه 20 درصد از هوا داخل ريه‌ها باقی بماند. خروج كامل هوا از ريه‌ها، بدن را شل می‌کند. در اين حالت شخص قادر نخواهد بود حتی يك ضربه ضعيف را دفاع كند و يا برای حركت بعدی آماده شود.

حداكثر قدرت و نيرو عبارت است از تمركز قدرت تمام قسمتهای بدن روی هدف، نه فقط قدرت دستها و پاها. به همين اندازه مهم است كه هنگام اجرای تكنيك، نيروهای غير ضروری را حذف كرد كه در نتيجه نيروی بيشتری در قسمتهايی از بدن كه در آن لحظه مورد استفاده بيشتر قرار می‌گيرند، به وجود ‌‌آيد. در اصل قدرت و نيرو بايد در آغاز صفر باشد، بلافاصله به صد برسد، و به سرعت به حد صفر برگردد. آزاد سازی نيروی غيرضروری، به معنای آزادسازی هشياری نيست. بايد همواره هشيار بود و آماده برای حركت بعدی.

تقويت نيرو و قدرت عضلانی

درك تئوری و اصول اجرای تكنيك‌ها، بدون داشتن عضلات تعليم ديده و قوی، بی استفاده خواهد بود. تقويت عضلات احتياج به تمرين مداوم دارد. همچنين دانستن اينكه كدام عضله در كدام تكنيك بكار می‌رود، از اهميت بسيار زيادی برخوردار است. به عبارتی هر قدر عضلات غير ضروری در اجرای يك تكنيك، كمتر مورد استفاده قرار گيرند، انرژی كمتری به هدر می‌رود. چنانچه عملكرد عضلات به صورت كامل و هماهنگ انجام گيرد، تكنيك‌ها به صورت بسيار قوی و مؤثر اجرا می‌شوند.

ريتم و زمان بندی

در هر ورزشی، اجرای حركات مربوطه در حد حرفه‌ای و پيشرفته، به صورت ريتميك انجام می‌‌شوند. اين مساله در مورد كاراته هم صدق می‌‌كند. زمان‌بندی در تكنيكهای مختلف نمی‌تواند با اصول موسيقی توضيح داده شود ولی از اهميت زيادی برخوردار است. سه عامل اساسی در اين رابطه عبارتند از: استفاده صحيح از قدرت و نيرو، سرعت و آهستگی در اجرای تكنيك‌ها، و انقباض و انبساط عضلات. اجرای تكنيك‌ها به وسيله يك استاد كاراته تنها با قدرت و سرعت نيست، بلكه دارای ريتم و زيبايی نيز می‌‌باشد. به دست آوردن درك و احساس زمان بندی و ريتم يك روش عالی برای پيشرفت در اين هنر است.

هی‌کی‌ته (دست عقب‌کش)

عقب كشيدن دست باعث چرخش باسن می‌شود. هنگام اجرای يك تكنيك، حركت دست عقب كش "دست عکس‌العمل" بايد بسيار قوی و به سرعت و به صورت مؤثر و كافی انجام گيرد. در غير اين صورت تكنيك به حداكثر تاثير خود نمی‌رسد. نكته مهم ديگر اين است كه هر دو دست بايد دقيقاً در آن واحد و همزمان حركت كنند.

اگر قرار است كه تكنيك با دست راست انجام شود، دست چپ مستقيماً به طرف عقب كشيده می‌شود. هنگامی كه ضربه قرار است در حالت كمانی زده شود، دست عقب‌كش نيز با قوسی كمانی به طرف عقب كشيده می‌شود. به عبارت ديگر اگر تكنيك در يك خط مستقيم اجرا می‌شود، دست ديگر به صورت مستقيم به عقب كشيده می‌شود و اگر ضربه در مسير كمانی زده می‌شود، دست عکس‌العمل نيز در مسير كمانی به عقب كشيده می‌شود. بايد گفت كه تكنيك‌هايی كه به صورت عالی اجرا می‌‌شوند، در دستهای عکس‌العمل، حركاتی بسيار قوی و سريع به وجود می‌آيند.