لوئيزفيروز سوارکار معروف

[bahar]

لوئيزفيروز

ده سال پيش، وقتی سوارکاری و در باشگاه شکی شروع کرده بودم، يه روز يه خانم شصت ساله و سرحال آمريکائی با لهجه نسبتا خوب تهرونی به من نزديک شد و گفت : زياد زحمت نکش، از تو سوارکار در نمی ياد . اگه باشگاه اسب سواری مکتب شکی رفته باشيد ( الان درست کنار پل اتوبان يادگار روی پارک وی قرار داره) فضای بسيار سبز و دلچسبی داره، ساختمون های آخرهای دوران قاجار ، با همون سبک خمار و نمور

بعد سواری، خسته بهمراه بوی عرق تن اسبا، خودمو کشيدم تو کافه ترياش که يه قهوه بزنم. خانم لوئيز فيروز، همسرمرحوم فيروز، يکی از بنيانگذارهای اسب سواری کلاسيک در ايرون، تنها داشت با چائيش حال می کرد. سال 1952به همراه همسرش آقای فيروز از امريکا به ايرون اومد و حتی بعد فوت شوهر ورزشکارش حاضر به برگشتن به امريکا نشد.... عاشق اسبچه های خزر بود ، اون با ترکيب چند نژاد اسب ايرونی ، به نژاد خالص و خاصی از اسب رسيده بود که با داشتن تمام خواص اسب های بزرگ ، لاغر و کوتاه و جمع و جور بود، بهترين اسب واسه آموزش سواری به بچه ها
اين نژاد يه نژاد اصيل ايرونی بود ، به نام اسبچه های خزر ( با pony فرق داره ها ) ، که بصورت نا خالص ، در ترکمن صحرا و اطراف گرگان و اينچه قرون زندگی می کرد ، لوئيز ، چهل و پنج سال از عمرش و صرف خالص سازی اين اسب کرد ، وآخرش موفق شد

بعد انقلاب رفته بود ، استان گلستان ، شهر کلاله ، نزديکای ترکمن صحرا ، مرکز پرورش اسب راه انداخته بود ، بخاطر اسبچه های خزر ، شهر کلاله ، با دو سه تا مسافر خونه تميزش ، قطب توريستی شده بود ، محققين اروپائی و آمريکائی لول می خوردن اونجا


پنج روز پيش تو يه درمونگاه ، در سن هفتاد و چهار سالگی ، در گوشه ای از اين خاک که عاشقش بود ، گنبد کاووس ، تو رويای صدای سم اسب های کوچولو ، چشمان آبی و درخشانش ، واسه هميشه بسته شد