گرفتگی گوش هنگام پرواز با پاراگلایدر

[devil-man]

آيـا گـرفتـن گوشهـا خطـرنـاك اسـت ؟

گوش گرفتن يعني چه ؟

بايد بگوئيم كه گرفتن گوشها يك مانور پائين آمدن سريع در پاراگلايدر است ، كه بوسيله كشيدن آويزهاي خارجي بند A براي جمع كردن گوشه هاي بال انجام ميگيرد . بدين ترتيب بال را از حالت طبيعي خود خارج كرده و باعث افزايش نرخ نزول ميشويم ، زيرا طول بال و مساحت قابل پرواز تنزل پيدا كرده است .

سرعت هوايي ما نيز كاهش يافته كه مقاومت قسمت جمع شده يكي از دلايل آن است . اين مانور بخصوص براي ماندن در زير يك ابر بدون وارد شدن به آن ولي با يك مقدار سرش و يا پائين آمدن سريع تا يك ارتفاع بخصوص استفاده ميشود . عمومي بودن و معروفيت گرفتن گوشها بخاطر سادگي انجام و ظاهراً بي خطر بودن آن است . ولي بايد بخاطر داشته باشيم كه يك پارگلايدر با گوشهاي گرفته ديگر به نحوي كه براي پرواز در نظر گرفته شده پرواز نميكند .

يكي از بزرگترين خطراتي كه گرفتن گوشها دارد اينست كه با كاهش سرعت سرش ، پاراگلايدر را به سرعت واماندگي نزديك ميكنيم و حداقل سرعت پرواز با اين عمل تغيير كرده و ميزان آن بستگي به تنظيم كارخانه و وزن بالي دارد . اگر هر عامل ديگري مثل ترمز زدن ، كم شدن ناگهاني باد ، توربولانس و غيره به گوشها اضافه شود ، باعث كاهش سرعت بال ما نسبت به هوا شده و بطور حتم يك واماندگي خواهيم داشت .


گوشـك

بايد بين گوشك و گوش ( گوش كوچك و بزرگ ) تفاوت قائل شويم . گوشك بوسيله كشيدن يك آويز از هر طرف بدست ميايد و در اكثر بالهاي كلاس يك به تنهايي باز ميشود و حتي در بسياري براي جلوگيري از باز شدن بلافاصله آن نياز به نگه داشتن آويزها داريم . گوشكها نرخ نزول و سرعت را بسختي كاهش ميدهند .


گــوش

اكثر بالهاي امروزي سه آويز در هر بند A دارند يا بند مخصوصي براي گوش گرفتن در نظر گرفته اند . با گرفتن دو آويز از هر طرف يا كشيدن بند A دوم ، خلبان تقريباً از وسط بال و با چند سلول باز آويزان است . گــوشها بطور قابل توجهي نرخ نزول و سرعت را كاهش داده و شما را به سرعت واماندگي كه يكي از اولين عوامل حوادث است نزديك ميكند . بهمين دليل توصيه ميشود كه گوشها را با گاز ( اسپيد ) استفاده كنيد .

تمامي خلبانان بايد قادر به انجام اين مانور بطور صحيح باشند چراكه يك مانور ساده است كه به راحتي و امنيت خلباني كمك ميكند ، ولي قبل از استفاده بي تفاوت آن بايد بعضي چيزها را بخاطر داشته باشيم .


ظرافت و پيشرفت در خلباني

تغييرات مشخصه هاي پرواز بال با گرفتن گوشها ( گوش بزرگ ) براي خلبان بسيار واضح است ولي با گوشهاي كوچك و خلبانان كم تجربه ممكن است اين تغييرات توسط خلبان دريافت نشود . لذا تمرين كردن و شناخت بالتان الزامي است . مثلاً چگونه سرعت بال نسبت به پرواز عادي كاهش ميابد ؟ آيا بدون ترمز باز ميشود ؟ براي باز كردن آنها چه مقدار بايد پمپ كرد ؟ و غيره .
در انجام آن به نرمي عمل كنيد و از كشيدن شديد و ناگهاني آويزها و ترمزها خودداري نمائيد . براي حفظ امنيت ضروريست كه اعمالتان آهسته و قدم به قدم باشد .


اشتباهات ؟

اولين اشتباهي كه بيشتر از همه اتفاق ميافتد كشيدن آويزهاي هر دو طرف با قدرت زياد و . . . بوجود آوردن يك جمع شدگي جلو است . معمولاً جمع شدگي جلوي بال با يك ترمز خشك بسرعت باز ميشود ولي اين چيزي نيست كه كسي بخاطر دوست داشتن انجام بدهد . بايد آويزها را مصمم ولي بدون زياده روي در قدرت بكشيم . باز كردن آنها هم مسئله ديگريست كه بايد در نظر بگيريم . پمپ كردن ترمزها بايد باعث وارد شدن هوا به قسمت جمع شده براي باز كردن آن شود ، ولي بدون فراموش كردن اين نكته كه با سرعتي كمتر از سرعت عادي پرواز ميكنيم . لذا نميتوان طوري پمپ كرد كه باز هم سرعتمان كمتر شود .

متناسب با شرايط ( باد روبروي كافي ، گرادينتها ، توربولانسها و غيره ) ميتوانيم اول يك طرف و بعد طرف ديگر را باز كنيم و سريع پمپ كنيم تا بال خود بتنهايي قبل از پمپ كردن طرف ديگر به جبران آن بپردازد . خلبانان مبتدي بايد اينكار را اغلب تكرار كنند تا به مرور زمان ظرافت و نرمي لازم را بدست آورند . از طرف ديگر با پيشرفت پاراگلايدرها دسترسي به آنها آسانتر و راحتتر شده است بطوريكه امروزه هر كسي قادر به پرواز است و اين باعث يك اطمينان غير واقعي در خلبانان ميشود كه بخاطر داشتن يك بال آرام تمام اشتباهاتشان بخشوده ميشود .

همين مسئله باعث يكي از اشتباهات مكرر است كه شاهد آن هستيم و آن خلباني بيش از حد يا سو‌ء استفاده از ترمزها توسط خلبانان متوسط است . يك باز كردن شديد گوشها يعني كشيدن ترمزها بيش از حد لزوم ( در زمان و مقدار ) كه ميتواند باعث وارد شدن بال به واماندگي باشد ، مخصوصاً اگر توربولانس و گرادينت شديد داشته باشيم . پائين آمدن با گوش تا چند متري زمين امكانپذير است . البته وقتي شرايط براي اينكار مهيا باشد : باد يكنواخت ، منطقه ايي با گرادينت كم و بدون امكان توربولانس و خلباني كه رفتار بالش را بشناسد و تجربه كافي داشته باشد .

بهترين توصيه براي باز كردن گوشها در ارتفاع كافي براي جبران هرگونه حادثه ( حدود شصت متر ) و پمپ كردن كوتاه است . روشي ديگر براي باز كردن گوشها تغيير وزن از طرفي به طرف ديگر است كه بدين ترتيب بال براحتي و بدون نياز به ترمز باز خواهد شد . براي اينكار ميبايست خلباني فعال داشته ( قبلاً در مورد خلباني فعال نوشته ايم ) و صندلي شما نيز بايد براي آن مناسب باشد يعني اجازه خلباني با وزن را بدهد و شما را محدود نكند .


چيزي كه خوبه ، خوب انجام شده

بنظر ميرسد اين اواخر مد شده كه براي فرود در يك محل كوچك از گوش استفاده كنيم . كاريكه خلبانان مبتدي با خيال راحت به آن مبادرت ميكنند در حاليكه ميبايست يك تقرب پرواز خوب انجام دهند و اين تنها با بارها پرواز براپائين يا سرش بدست ميايد . پيشرفت و يادگيري صحيح تقرب ، لازمه يك پرواز خوب است . يعني S زدن و يا انجام چرخهايي به شكل 8 و حتي انجام وينگ اورهاي كوچك قبل از سعي در فرود آمدن با گوشهاي بسته زيرا در پرواز با گوشهاي گرفته خلبان نميتواند از ترمزها استفاده كند و كنترل كمتري نسبت به مسير و جهت بال دارد مگر آنكه بدرستي از وزن بدن خود استفاده كند چيزي كه خلبانان مبتدي بايد بسيار تمرين كنند . در نزديكي زمين خطرات ديگري نيز هست كه بايد مد نظر داشته باشيم .


لطفاً نزديك زمين نه

گوش گرفتن نزديك زمين فقط در مواقع اضطراري بخصوصي انجام ميگيرد . تغيير زاويه حمله بال با گرفتن گوشها در نزديك زمين بسيار خطرناك است به دو دليل :

اولاً اين زمانيست كه ميتوانيد توربولانس بيشتري پيدا كنيد و يا خود را در محاصره گرادينت ( باد كمتري پائين باشد ) ببينيد ، كه هر كدام شما را به نقطه ورود به واماندگي بسيار نزديك ميكند و هنگام باز كردن گوشها خود را در يك موقعيت اضطراري قرار دهيد .

ثانياً در صورت بروز يك حالت اضطراري فرصت و زمان كمي براي جبران آن داريد . تا هنگاميكه تجربه كافي براي جبران سريع و امن يك حالت اضطراري را نداريم ، گرفتن گوشها يك بي احتياطي محسوب ميشود .


حداقل ارتفاع براي تمرين و گرفتن گوشها چقدر است ؟

براي گرفتن گوشها و ديگر مانورهاي اوليه امنيت همچون جمع شدگيها و بند بي توصيه ميشود كه آنرا تحت نظر يك مربي با تجربه و با حداقل دويست يا سيصد متر ارتفاع از زمين و دور از ديواره انجام دهيد . در اوايل اين مانورهاي ساده خلبان را عصبي كرده و ميتواند وي را به اشتباه انداخته و باعث فوق كنترل و عواقبي همچون جمع شدگيها شود . در اين مواقع يك پاراگلايدر كلاس يك يا يك و دو با چرخشي بين 180 تا 360 درجه و حتي بدون دخالت خلبان ولي با از دست دادن چندين متر ارتفاع به پرواز بازميگردد . بديهي است كه يك اشتباه همچون اشتباه ياد شده در ارتفاع سي متري زمين ميتواند نتايج فجيعي داشته باشد .


گوشهاي بزرگ ؟؟؟

وقتيكه به اندازه كافي تجربه كسب كرديد كه آنهم نتيجه ساعتها پرواز و گرفتن بسيار زياد گوشكهاست ، سعي در گرفتن گوشهاي بزرگ ميكنيم . البته اوايل با ارتفاع كافي و توجه بسيار به افت سرعتمان ، چون علاوه بر نرخ نزول زياد ، اين مانور ما را بطور خطرناكي به واماندگي نزديك ميكند و يك تغيير ناگهاني باد ميتواند بسيار خطرناك باشد . بهمين دليل استفاده از گاز ( اسپيد سيستم ) توصيه ميشود . بعد از گرفتن گوشها ميتوانيم پدال گاز را فشار دهيم كه ما را از واماندگي دور ميسازد . يكبار ديگر سرعت معني امنيت ميدهد . تكنيك گرفتن گوشهاي بزرگ در پروازهاي فرامنطقه اي و مسابقات ، عادي و حتي لازم است .

زير ابرها معمولاً توربولانس و جريانهاي صعودي بسياري وجود دارد . بهمين دليل سريع رفتن بسيار مشكل ميشود زيرا بطور مداوم نياز به ترمز كردن داريم . در اين شرايط امكان ناوبري در زير خيابانهاي ابر با تنظيم جريان صعودي و حركت با حداكثر سرعت وجود دارد آنهم با گرفتن گوشهايي بزرگ و فشار پدال تا آخر . لازم به يادآوريست كه اين تكنيك مربوط به خلبانان بسيار با تجربه است .


موقعيتهاي اضطراري

در مواقعي ممكن است به فرود اضطراري نياز پيدا كنيد . در اين مواقع باز كردن گوشها در هنگام ترمز ( فلر ) براي فرود بهترين روش است . همينطور هنگاميكه باد بسيار شديد و يا توربولانس زيادي داريم . بردن بال با گوشهاي گرفته مقداري ثبات ميدهد و مشكل بنظر ميرسد كه جمع شود ( تقريباً جمع شده است ) . در اين مواقع ميتوانيد تا زمين با گوشها بيائيد چراكه سرعت عمودي زياد نيست .


توصيه هــا

ـ نزديك زمين گوش نگيريد
ـ به نرمي و ظرافت و بدون خشونت آنها را باز كنيد
ـ هنگام گرفتن گوشها با بدن خلباني ميكنند
ـ گوشهاي بزرگ امنتر هستند اگر از اسپيد استفاده كنيد ( اول گوشها را بگيريد و بعد پدال را فشار دهيد ، براي باز كردن پدال را رها كنيد )
ـ خلباني با بدن را تمرين كنيد
اين عمل براي باز كردن گوشها بدون استفاده از ترمزها بسيار موثر است . وزن را بترتيب به يكطرف و طرف ديگر بياندازيد . ممكن است كمي آهسته تر از پمپ كردن باشد ولي بسيار موثر و مطمئن تر است .