سانچین و تنشو

[bahar]

سانچین و تنشو

سانچین و تنشو جزء دو کاتای اساسی و پایه‌ای بر گرفته شده از مکتب و شیوه ناهاته می‌باشند. این کاتاها شامل دو مجموعه از حرکات مشخص بوده که به صورت آهسته اجرا می‌گردند و به صورت چی‌گونگ در کاراته‌دو طبقه‌بندی می‌شوند. تمرین و اجرای سانچین و تنشو نیازمند به درک صحیح کاتاها و حرکات مربوط به آنها و همچنین تمرکز فکری و تنظیم و کنترل تنفس می‌باشد. تمرین این کاتاها موجب ایجاد جریان پیوسته کی در بدن انسان می‌گردد که بسیار برای مکانیسم و ساختار بدن مفید و موثر می‌باشد. مسلماً کاراته‌کاها از سانچین و تنشو به عنوان گنجینه‌های با ارزش و ذی‌قیمت کاراته‌دو یاد می‌کنند.

یی، چی، جین

اجرای سانچین و تنشو، صرفاً مجموعه‌ای از حرکات منفعلانه و بدون اختیار اعضای مختلف بدن نیست، بلکه در این حرکات دو اصل کلیدی وجود دارد که یی و چی را شامل می‌شود. بنا به گفته بسیاری از اساتید؛ کی وابسته به یـی و جین نیز وابسته به کـی می‌باشد. این به آن معنا‌ست که انرژی حیاتی در پی هدف ذهن و قدرت ذاتی نیز در پی انرژی حیاتی ایجاد می‌گردد. چنین نتیجه گرفته می‌شود که یی، چی و جین دارای ارتباط درونی بسیار نزدیکی نسبت به یکدیگر هستند.

یی شامل هدف ذهنی و فکری و فرآیند درک و فهم در مغز ما می‌باشد. در تمرین سانچین و تنشو، ما تنها بدنمان را از نظر فیزیکی حرکت نمی‌دهیم بلکه باید قبل از اجرای حرکات فیزیکی کاتا، درک و فهم درستی از مفاهیم حرکات و همچنین نحوه اجرای آن در ذهن داشته باشیم. پس باید برای حرکت دادن بدن از فکر و ذهن استفاده کنیم. ماهیچه‌های درگیر در این حرکات آن طور که لازم است جهت افزایش قدرت، منقبض می‌گردند. در تمرین این کاتاها، ما می‌توانیم در ذهن خود یک سنایو‌یی ساخته که در آن یک حریف خیالی ایفای نقش می‌کند و اینطور تصور می‌کنیم که بطور موثری به حریف حمله و یا وی را متوقف می‌کنیم، سپس این فرآیند ذهنی را به حرکات و اعمال فیزیکی تبدیل می‌کنیم. در طول این تبدیل ذهنی پی خواهیم برد که چگونه از نظر فیزیکی قسمت پایین تنه خود را جهت پشتیبانی و حمایت از حرکات و اعمال قسمت بالا تنه، بطور محکم و جدی پایین بیاوریم. در حقیقت این عمل به عنوان درک و تشخیص درست و صحیح از کاتاها (سانچین و تنشو) می‌باشد و تنها به این شیوه است که بطور منظم و پایدار از بدن خارج می‌شود. بنابراین تمرکز ذهنی موجب ایجاد حرکت فیزیکی می‌گردد.

چی بعنوان نوعی از انرژی حیاتی بدن انسان است که زندگی ما را تحت فرمان و کنترل خود دارد. با این وجود این نیرو به هوایی که ما تنفس می‌کنیم مرتبط نمی‌باشد. چی، احساس جریان سیال هوا درون بدن می‌باشد که در امتداد شبکه‌ای از کانال‌های مرتبط با ارگانهای داخلی و ارسال کننده پیام‌های مرتبط با عملکرد‌های فیزیولوژی بدن قرار دارد. چی، تنها از طریق یی، بدست می‌آید و بصورت جین، در تمامی بدن ارسال می‌گردد. زمانی که چی، در حرکات بدنی سیال می‌شود، اجرای حرکات آرام و پر از قدرت ذاتی می‌شوند. درک و فهم وجود و تمرین چی، برای افراد مبتدی بسیار مشکل به نظر می‌رسد با این وجود آنها می‌توانند تلاش کنند تا نیروی چی را درون حرکات و اعمال ساده خود تجربه کنند. با تمرین نوکیته، ابتدا کف دستهایمان را به آرامی در محل کمر قرار می‌دهیم، سپس آرنج‌مان را به آرامی به سمت جلو باز می‌کنیم، با استفاده از تفکر و ذهن خود، کف دست و انگشتانمان را به آرامی به سمت جلو هدایت می‌کنیم به تصور اینکه به حریفی حمله می‌کنیم. در ضمن این حرکت به گونه‌ای است که بنظر می‌رسد جریان هوا از بازوی‌مان بطرف نوک انگشتهایمان خارج می‌گردد. اگر ما این حرکت را بطور صحیح و دقیق انجام دهیم، قادر به درک احساس قدرت ذاتی درون انگشتانمان خواهیم بود و در نتیجه خم کردن انگشتان سخت و مشکل خواهد بود. اگر این تمرین مداوم انجام داده شود، شخص می‌تواند استفاده درست و مفیدی از نیروی چی، در ضربات حمله‌ای و دفاعی کاراته‌دو داشته باشد.

جین بعنوان قدرت ذاتی در تفکر در نظر گرفته می‌شود که حاصل ترکیب نیروی یی و چی می‌باشد. نباید این اشتباه حاصل شود که جین، قدرت و توان بدنی تولید شده بواسطه تمرکز فیبرهای ماهیچه‌ای است. خلاصه کلام اینکه جین از درون و از طریق یی و چی ایجاد می‌شود و سرانجام بعنوان انرژی حرکتی منتشر و انتقال می‌یابد و این در حالی است که قدرت و توان بدنی بعنوان مظهر و نشانه نیروی دینامیکی محسوب می‌گردد. مدت زمان اجرای تمرین‌های مربوط به جین، نسبتا طویل می‌باشد و در ضمن قدرت حاصل شده سبک و تیز می‌باشد. در مقابل قدرت بدن، سنگین، شدید و قوی می‌باشد ولی با این حال زمان کوتاهتری جهت تخلیه انرژی لازم می‌باشد. اگر سانچین و تنشو بطور صحیح و دقیق تمرین شود، جین که مظهر لطافت و انعطاف‌پذیری می‌باشد، بصورت پیوسته و طبیعی آزاد می‌گردد. هنگامی که جین با قدرت بدنی در یک حمله یا دفاع ترکیب شود، به فولادی قوی، محکم، آسیب‌ناپذیر و شکست‌ناپذیر تبدیل خواهد شد.

شیوه تنفس

شیوه تنفس در سانچین و تنشو معمولا متفاوت از شیوه تنفس عادی است. در کاتاها به کمک انقباض عضلات شکم تنفس صورت میگیرد. در تنفس شکمی، دیافراگم بطور وسیعی بالا و پایین می‌رود، بنابراین حجم و گنجایش حیاتی تنفس درونی، متقابلاً افزایش می‌یابد. در هنگام عمل دم، فشار درون قسمت تحتانی شکم افزایش یافته و حجم شکم وسیع می‌گردد و تشکیل یک شکل دایره‌ای را می‌دهد، بنابراین دیافراگم بالا می‌آید و ماهیچه‌های شکم شل می‌شوند. بطور مکرر احساس خواهیم کرد که جریان هوا به درون ناحیه "دان تیان" در قسمت پایین شکم هدایت می‌شود. در این لحظه انرژی داخلی ما برای تخلیه، ذخیره می‌شود. در هنگام عمل بازدم، فشار درون قسمت پایینی شکم کاهش یافته و منقبض می‌گردد، بنابراین دیافراگم فرو می‌رود و ماهیچه‌های شکم سفت و حجیم می‌شوند. بلافاصله به نظر می‌رسد که جریان هوای مجددی به درون منطقه "دان تیان" سرازیر می‌گردد، در این لحظه انرژی ذخیره شده می‌تواند تخلیه گردد.
افراد مبتدی ممکن است دریابند که مهارت در تکنیکهای تنفس شکمی مشکل و دشوار می‌باشد. چنین وضعیتی برای افراد مبتدی آسان‌تر است که به راحتی روی تختخواب دراز بکشند و بدن خود را در حالت آرامش قرار دهند و تنفس شکمی را تمرین و سعی کنند، شیوه تنفسی شکمی را احساس نمایند. شیوه صحیح تنفس بایستی با گام و آهنگ حرکت بدن هماهنگ باشد. بنا به گفته بسیاری از اساتید عمل بازدم سطحی و عمل دم عمیق می‌باشد. تاثیر سطحی و غیره سطحی بودن تنفس بعنوان احساس طبیعی بدن محسوب می‌گردد و این اعمال نتیجه تنفس کنترل شده توسط ذهن می‌باشد. اصول اساس این اعمال شامل موارد زیر می‌باشد:
هنگام ذخیره انرژی، عمل دم را انجام داده دستها را به طرف خود کشیده، بازوها را باز کرده و بدن را بالا می‌آوریم. این همان چیزی است که اساتید از آن به عنوان تنفس بر طبق الگوهای حرکتی یاد می‌کنند.
در تمرین سانچین و تنشو می‌بایست از راه بینی نفس بکشیم و از راه دهان آنرا خارج کنیم. همچنین می‌توان از راه بینی نفس را به بیرون داد ولی هرگز از راه دهان نباید نفس کشید. تنفس در این حالت باید نسبت به نفس کشیدن معمولی، طولانی‌تر و عمیق‌تر باشد برای رسیدن به آرامش و لطافت روح می‌بایستی مرحله تنفس بصورت آرام و نرم صورت بگیرد، با این وجود نباید نفس را بیش از حد حبس کنیم. علاوه بر این در هر مرحله از تنفس باید تمام نفس را خالی کرده و سپس هوای تازه را تنفس کنیم. بعد از تمرین طولانی این شیوه، گنجایش و حجم شش‌ها افزایش خواهد یافت و زمان چرخه تنفس طولانی خواهد شد. در این مرحله، حرکات کاتاهای اجراء شده، نرم و لطیف و پر از "جین" خواهد شد.

ایستادن و حرکات

سانچین‌داچی، وضعیت و استقرار اصلی در کاتاهای سانچین و تنشو می‌باشد. هرچه وضعیت استقرار قوی‌تر و محکم‌تر باشد، شخص به آسانی قادر به اجرای جین، از طریق یی و چی خواهد بود. هنگام استقرار در وضعیت سانچین‌داچی، بدن باید راست و قائم، زانوها خم و وزن، متعادل و متمرکز باشد و انگشتان پا باید به محکمی روی زمین استقرار یابند به گونه‌ای که درون زمین ریشه دارند. قسمت پایین تنه باید حمایت صحیح و موثری را از قسمت بالا تنه به عمل آورد که این فرآیند از طریق انقباض عضلات یا مطابق با اهداف حرکات بالا‌تنه صورت می‌گیرد. برای مثال در هنگام اجرای ضربه چودان زوکی، بایستی تصور کنیم که به سختی و محکمی به حریف ضربه می‌زنیم. با خلق و ایجاد چنین سناریویی در ذهن، استقرار با انقباض عضلات پا به منظور تاثیرگذاری در ضربه، بطور طبیعی تغییر پیدا می‌کند. درجه انقباض در پای عقب بیشتر از پای جلویی است، که این مقاومت بوجود آمده در پای عقب بسیار موثر و کار آمد می‌باشد.
هیچگاه عضلات خود را بیش از اندازه منقبض نکنید چرا که موجب سختی و سفتی استقرار می‌گردد. این شیوه صحیح انجام "یی" جهت انقباض صحیح و درست عضلانی در اجرای تکنیکها است. افراد مبتدی می‌توانند برای تمرین این استقرار در کنار یک دیوار بایستند و دستهای خود را به روی دیوار قرار دهند و به آرامی به دیوار فشار دهند. با اجرای این تمرین، شخص قادر خواهد بود که مقاومت ایجاد شده در پای خود و درجه انقباض عضلات بین پای عقب و پای جلوی خود را احساس کند. در اجرای این تمرین باید مرکز ثقل بدن را تحت کنترل در آورد و بدن در حالتی آرام و وضعیت بدن نسبت به زمین عمود باشد. هرگز به سمت جلو خم نشوید. هنگام جابجایی در استقرار سانچین داچی، حرکت بایستی بصورت سریع و با ثبات و سر نیز مستقیم رو به جلو باشد. در حرکت و جابجایی به جلو، وزن بدن باید به تدریج ابتدا روی پای جلو منتقل شود و سپس پای عقب به آرامی در یک مسیر بیضی شکل به جلو حرکت ‌کند، در این حرکت پا باید تا حد امکان به زمین نزدیک باشد. در انتها، وزن بدن را به مرکز پاها انتقال دهید. انتقال وزن بدن در حرکتهای مربوط به این استقرار، همان چیزی است که اساتید آنرا تمایز بین حرکت سطحی و غیر سطحی می‌نامند. نرمی و استمرار بعنوان دو فاکتور مهم و کلیدی در اجرای حرکات مربوط به این استقرار محسوب می‌گردند. اصل مربوط به حرکت به سمت جلو، برای حرکت به عقب و طرفین نیز قابل اجراء است.

وضعیت و تکنیک‌های بالا تنه

در تمرین سانچین و تنشو، باید سر را مستقیم نگه داریم و کتف‌ها و آرنج‌هایمان را به حالت آرام و ریلکس در آوریم. به کمک تمرکز نیروی "یی" و جریان سیال "چی"، شخص قادر خواهد بود که بطور دقیق حرکات بدن را با تنفس شکمی هماهنگ سازد. باید بطور هدفمندانه عضلات بازوها و دستها را کنترل کرد و به آنها اجازه داد تا به آرامی و نرمی در مسیری صحیح و درست حرکت کنند. هرگز فشار اضافی به عضلات خود وارد نکنید چرا که موجب قدرت بدنی اضافی گشته و در نتیجه لرزش نامطلوب بدن را به دنبال دارد. بعلاوه تمامی حرکات بایستی به تدریج شروع و خاتمه یابند، سرعت حرکات باید یکنواخت و خط سیر حرکت باید ملایم و نرم باشد. تمرین حرکات بدن بصورت آرام، به هنرجو این امکان را می‌دهد تا توجه بیشتری به ریزترین جزئیات حرکت معطوف دارد. در نتیجه، استقرارها محکمتر و جابجایی‌ها و حرکات با ثبات‌تر و حس هماهنگی بهتر و مطلوب‌تر خواهد شد. با تمرین همزمان نیروی یی و چی کوچکترین تارهای عضلانی تقویت خواهند شد، بنابراین نیروی جین بطور تدریجی ایجاد خواهد گشت. بعد از اجرای تمرین طولانی و مداوم، می‌توان از انرژی حیاتی بوجود آمده از سانچین و تنشو برای ایجاد و تولید قدرت نفوذی و قوی در تکنیکهای حرکتی آرام و سریع کاراته‌دو استفاده کرد.

راهنمای تمرین

یادگیری سانچین و تنشو آسان است ولی مهارت و استادی در آنها مشکل و دشوار. با این حال هنوز تمرین این کاتاها به شیوه صحیح و درست، بی‌نهایت در ساختن پایه و اساس تکنیک‌های حمله‌ای و دفاعی در کاراته‌دو مفید و حائز اهمیت است و منفعت و مزایای بزرگ و موثری را برای ساختار بدن هنرجو حاصل می‌کند. بنابراین بعد از آموختن حرکات پایه‌ای و روش تنفس در سانچین و تنشو، بایستی این کاتاها را بدون وقفه و با سخت‌کوشی تمام جهت دستیابی به اهداف نهایی آنها تمرین کرد. مسلماً هر چه بیشتر تمرین کنیم، قابلیت‌ها و توانایی‌مان بیشتر خواهد شد.
آموزش کاراته‌دو همیشه شامل اجرای یک سری تمرین‌های سخت و دشوار کاتا و کومیته می‌باشد. اگر این شیوه تمرینی ادامه پیدا کند موجب ایجاد عدم تعادل بین ذهن و جسم نمی‌گردد. برای مثال رفتارهای عصبی ناشی از استرس‌های طولانی مدت ذهن است و تمرین و آموزش سخت و دشوار موجب لرزش و فشار عضلانی نامطلوب می‌گردد. تمرین سانچین و تنشو به هنرجو کمک می‌کند تا این عدم تعادل و توازن را از بین ببرد. بنابراین حائز اهمیت است که هنرجو این کاتاها را بصورت روزانه و یا حداقل یک روز در میان به منظور دستیابی به تعادل بین ذهن و جسم در کاراته‌دو تمرین کند. هنرجو بایستی هر یک از این کاتاها را سه الی پنج بار در هر جلسه تمرین کند. تمرین دو دفعه اول جهت گرم کردن بدن و دیگر دفعات تمرین کاتاها جهت آموزش و یادگیری واقعی ذهن و جسم می‌باشد.

در تمرین سانچین و تنشو، بسیار مهم می‌باشد که ذهن خود را متمرکز کرده و از افکار پریشان کننده جلوگیری و نگرشی ذهنی همراه با آرامش و آسودگی داشت. افراد مبتدی باید ابتدا استقرار پایه‌ای، وضعیت بدنی و حرکات کاتاها را فرا گرفته و سپس تکنیک‌های تنفسی و مفاهیم صحیح و درست حرکت را یاد بگیرند. در این مرحله از یادگیری، باید بدن را در حالتی از آرامش قرار داد و از فشار اضافی به ماهیچه‌ها خودداری کرد. در فرایند یادگیری، شیوه‌های تمرینی بایستی بطور مداوم بررسی شود و اشتباهات موجود باید فوراً بر طرف شوند. در طول دوره یادگیری، الگو صحیح اجرای حرکات کاتا، ساخته می‌شود و بعد از تمرین مستمر یی و چی، نیروی جین در حرکات کاتاها نمود پیدا می‌کند. بنا به گفته بسیاری از اساتید؛ قدرت بدنی ناشی است از قدرت عضلات، رباط‌ها و استخوان‌ها و این در حالیست که نیروی چی، سیال در کانال‌های شبکه‌ای مرتبط با ارگانهای داخلی است. تمرین سانچین و تنشو به هنرجویان کمک می‌کند تا جریان فعال چی در بدن خود را تحریک کنند و در نتیجه میزان متابولیسم و قدرت بدنی آنها افزایش می‌یابد. از آنجائیکه شبکه خورشیدی افراد مبتدی هنوز به حد تکامل خود نرسیده است، ممکن است که در ابتدای یادگیری تنفس شکمی مربوط به سانچین و تنشو، علائم سرگیجه و یا حتی نشانه‌های ضعف بدنی را تجربه کنند. در چنین وضعیتی کاملاً آرام و خونسرد باشید و تنها چند نفس معمولی بکشید که بدنبال آن آرامش طبیعی دوباره باز می‌گردد.

زمانی که مبتدیان با حرکات کاتاها و تمرین‌های ذهنی خود آشنا شدند، بایستی بطور تدریجی تنفس شکمی خود را سازگار و هماهنگ با حرکات کنند. مبتدیان با تمرین مستمر و بی‌وقفه کاتاها، شبکه خورشیدی خود را به سرحد کمال می‌رسانند و به دنبال آن تنفس شکمی راحتری جهت تمرین کاتاها خواهند داشت. در این مرحله، هنرجویان پی خواهند برد که تمرین سانچین و تنشو به آنها حس شادابی و طراوات می‌بخشد.

حفظ سلامتی و تصفیه روح

دان‌تیان، ناحیه کوچکی از بدن انسان است که دقیقاً زیرناف قرار دارد. این ناحیه منبع اصلی تولید انرژی حیاتی است که مایه حیات زندگی انسانها است. بسیاری از اساتید کهنسال چینی بر این باورند که دان‌تیان در حکم یک منبع تغذیه و آرام‌بخش می‌باشد. هماهنگی ذهن، تنفس و حرکات در تمرین سانچین و تنشو موجب فعال شدن دان‌تیان می‌گردد، در نتیجه موجب تجدید قدرت جسمی و روحی می‌گردد و توانایی بدن در مقابله با بیماری‌ها و حفظ سلامت و بهداشت بدنی مطلوب را تضمین می‌نماید. تنفس آرام و نرم سیستم تنفسی را تقویت می‌کند و عملکرد ششها را بهبود بخشیده و میزان متابولیسم را افزایش می‌دهد. علاوه براین، تمرین سانچین و تنشو، کارکرد گوناگون سیستم عصبی مرکزی را افزایش می‌دهد، در نتیجه توانایی هماهنگی بین جسم و روح را ارتقاء می‌بخشد. جدا از این منابع، حرکات بالا و پایین دیافراگم منجر به ماساژ ملایم و نرم ارگانهای موجود در شکم می‌شود. همچنین موجب بهبود گردش خون، افزایش کارآیی سیستم هاضمه و کارکردهای ارگانها می‌گردد. این موارد منافع موجود در حفظ سلامتی است که بواسطه تمرین سانچین و تنشو محق می‌گردند. جدا از این منافع، تمرین سانچین و تنشو همچنین ساختار روحی شخص را تصفیه می‌کند، که دلیل آن تمرین مستمر کاتاها بصورت آهسته و همراه با تمرکز ذهن می‌باشد و هنرجویان بعد از مدتی قادر به آرام‌‌سازی و رسیدن به حس آسودگی و راحتی خواهند شد. این تمرین‌ها موجب می‌گردد تا هنرجویان ذهن خود را از اندیشه‌های صلح‌جویانه پـُر، شرایط روحی خود را ارتقاء، حس انگیزش شخصی خود را افزایش و توانایی کنترل خود را توسعه و گسترش دهند.

وجه تشابه با چی‌گـُنگ چینی

چی‌گـُنگ چینی قدمتی هزار ساله دارد و به عنوان گنجینه با ارزشی از حفظ سلامتی در پزشکی چینی محسوب می‌گردد. اصول چی‌گـُنگ بسیار وسیع و گسترده می‌باشد. هر چند که شیوه‌ها و شکل‌های گوناگونی از چی‌گـُنگ وجود دارد ولی اصل مشترک بین همه شیوه‌ها و شکل‌ها، هماهنگی ذهن، تنفس و حرکات از طریق تمرین‌های ویژه و مخصوص می‌باشد. در حقیقت سانچین و تنشو کاتاهایی هستند که منشأ آنها برگرفته از چی‌گـُنگ سنتی چین بوده و بنابراین، تشابه بسیاری بین آنها وجود دارد.

اهداف آموزش چی‌گـُنگ، سانچین و تنشو مشابه می‌باشند. آنها تأکید زیادی بر افزایش مکانیسم بدن و آرام‌سازی ساختار روحی دارند. در هنگام تمرین، هنرجو از ذهن خود برای حرکت بدن استفاده می‌کند و همزمان آرامش و آگاهی خود را توسعه و گسترش می‌دهد. علاوه بر این استقرار نیز محکم و با ثبات خواهد شد. همچنین تنفس، آرام و نرم و مطابق با الگوهای حرکات ساده بدن بصورت آهسته خواهد بود. بالا تنه طبیعی و انعطاف‌پذیر می‌باشد و حرکت و جابجایی نیز بر اساس نیروی یی خواهد بود. بنابراین به هنرجو کمک می‌کند که جریان لطیف و آرامی از چی در بدن وی ایجاد شود که به سمت ناحیه دان‌تیان هدایت می‌گردد و در نتیجه موجب استحکام و تقویت حرکات می‌شود. این موارد به عنوان اصول آموزش چی‌گـُنگ همراه با سانچین و تنشو می‌باشد. از آنجائیکه سانچین و تنشو از تئوری و نظریه مشابه چی‌گـُنگ ناشی می‌شود در نتیجه پیروی از اصول ذکر شده در بالا، برای تمرین کاتاهای سانچین و تنشو در نهایت موجب تقویت جسم، اصلاح نگرش ذهنی و حفظ سلامتی هنرجو خواهد شد.

سانچین

کاتای سانچین توسط استاد کانریو هیگائونــا به ژاپن آورده شد، او استاد سن‌سی کنوا مابونی، بنیانگذار شیتوریو کاراته‌دو بود. هیگائونـا در طول اقامتش در چین در جستجوی شیوه‌های کونگ‌فوی چینی، کاتای سانچین را آموخت.
همچنین سانچین به سان‌شین هم معروف است که معنی آن "شروع حرکت و سه گام به جلو" می‌باشد.سانچین‌داچی به عنوان استقرار اصلی و مهم و سازگار با این کاتا بوده که در نتیجه بدین نام یعنی "سانچین" شناخته می‌شود.
تکنیک‌های دفاعی و حمله‌ای تشکیل دهنده سانچین شامل؛ چودان‌تسوکی و یوکو اوکه می‌باشد. همچنین وا اوکه و ماواشی‌اوکه نیز در این کاتا کاربرد دارند. هدف از ادغام این تکنیک‌ها در کاتا، قادر ساختن هنرجو در درک و فهم تئوری یی و ایجاد نیروی چی است که هنرجو از طریق انجام تمرین‌های مستمر و مداوم تکنیک‌های ساده و پایه‌ای کاراته‌دو، حرکات و ضربات بدن خود را محکم و تقویت می‌کند. با این وجود تنها در سایه تمرین صحیح و بی‌وقفه است که هنرجو می‌تواند از نظر جسمی و روحی پیشرفت کند.

علاوه بر پیشرفت روحی و جسمی ذکر شده در بالا، هنرجو با تمرین سانچین می‌تواند قدرت اجرای تسوکی و اوکه را بالا ببرد زیرا در تمرین سانچین، هنرجو از تمرکز ذهن و تنفس شکمی در حرکات کاتا استفاده می‌کند. با این روش تمرین، هنرجو می‌تواند بطور طبیعی کتف‌ها و آرنج‌های خود را در حالتی از آرامش و استراحت قرار داده که در پی آن انرژی درونی خود را به شکل آرام و انعطاف‌پذیری ذخیره کند. این امر به هنرجو کمک می‌کند تا سرعت اجرای تکنیک‌ها را افزایش دهد. زمانی که نیروی چی از طریق کاربرد یی فعال می‌گردد، نیروی جین ایجاد می‌شود. ترکیب صحیح و درست نیروی جین و قدرت‌بدنی، پیدایش قدرت واقعی و نفوذکننده و حتی مخرب را در پی دارد.

تنشو

منشأ اصلی تنشو به کونگ‌فوی شائولین "لیوکی‌شو" بر می‌گردد که بعدها تنشو نام گرفت. در ابتدا تنشو، "لیوکی‌شود" نام داشت. از آنجائیکه شیوه این کاتا شامل حرکات با دست باز و چرخش کف دست می‌باشد، در نتیجه به تدریج تنشو نام گرفت که به معنی "گردش دستان" می‌باشد.
تکنیک‌های مهم و اصلی به کار رفته در این کاتا شامل؛ شوتِی تسوکی، شوتو اوکه، سوتو کاکه‌ته، اوچی کاکه‌ته، یوکو اوکه، کو اوکه، سوکو اوکه، وا اوکه، و ماواشی اوکه می‌باشد. در این کاتا، شکل‌های گوناگون تکنیک‌های دست باز برای حمله و دفاع اجرا می‌شود که بطور ماهرانه‌ای از چرخش مچ‌ها و کف‌ دست‌ها استفاده می‌شود. آموزش و یادگیری این کاتا موجب افزایش حرکات مطلوب تکنیک‌های دست باز می‌گردد که در نتیجه انعطاف‌پذیری و نرمی مچ‌ها و کف‌های دست را بالا می‌برد. بعد از تمرین مداوم و مستمر تنشو، نیروی جین بطور مؤثری در امتداد مسیر صحیح حرکات در کاربردهای دست آزاد بوجود می‌آید.
تمرین تنشو نه تنها موجب ارتقاء سلامتی شخص می‌گردد، بلکه قدرت آنی ایجاد شده توسط حرکات تکنیک‌های دست باز را نیز افزایش می‌دهد، چرا که تمرین چرخش مچ‌ها به هنرجویان کمک می‌کند تا نیروی چرخشی سریع و قدرتمندی ایجاد کنند. ترکیب این نیروی چرخشی همراه با نیروی جین موجب ایجاد قدرت زیادی حتی در فاصله کوتاه می‌گردد. علاوه بر این، چرخش مچ‌ها به چابکی در شکل مجموعه‌ای از حرکات و جابجایی‌های انفرادی، هماهنگ خواهد شد و تکرار مستمر آنها موجب اجرای مطلوب آنها می‌گردد و زمان اجرای آنها را نیز کمتر می‌کند.