[نادیا]

تاریخچه پهلوانی و زورخانه

ورزش وانجام حركات پهلوانی جز فعالیتهای اصلی روزمره ایرانیان در دوران باستان بوده است. جامعه آن زمان ارزش خاصی برای ورزشكارانی قائل می شد كه برای قدرت بدنی وشجاعت روحی كه دراختیار داشتند، شكرگزاربوده اند.

پهلوانان درصورت نیاز ازخانواده و سرزمین خود در برابر دشمنان دفاع می كردند. این پهلوانان با تشویق زائدالوصف همگان برای ورزش، قهرمانی وقدرت خودروبرو می شدند.

طبق آموزش مذهبی آنها، مردان زورخانه در نیایش خود ابتدا زیبایی بهشت را می ستودند وسپس قدرت بدنی و فكری خود را از خداوند خواستار می شدند.

آنها اعتقاد راسخ به بدن سالم و نیرومند داشتند. ایرانیان باستان به فعالیتهای ورزشی خود، كه بر الگوی سلاحهای جنگی شان تاثیر گذاربوده است، روح معنوی می دادند.

حتی در حین مجیزخوانی (استعاره های مذهبی) درزمان نیایش در معابد خود گرزی دردستان خود نگه می داشتند همانند اسقف بریتانیایی، كه روی كمربند خودشمشیر می آویختند،'اوستا'. كتاب مقدس مذهبی قدیم ایران تاحدزیادی مشوق قهرمانان وورزشكاران بوده است وازآنان تجلیل و ستایش بعمل می آورد، درست همانند آنكه مردان بزرگ درمقابل خدایان خود عبادت می نمودند.

نسل قدیمی تر می بایست هماهنگی هایی در زمینه حكایات باستانی و یا اشعار حماسی ای بوجود آورد كه مقرر است برای جوانان از روی كتابهای برجامانده ویا آنهایی كه از نسلهای پیشین خود آموخته بودند، خوانده شود. این سنت تا امروز باقی مانده وقرون زیادی را تجربه نموده است. امروزه حتی مشهوداست كه بین قبایل ودرقهوه خانه هاداستان گویی با همان شور وذوق مشابه قرنهای پیش، اجرا می شود.

با توجه به این حقیقت كه در زبان فارسی ایران باستان بیش از 30 لغت در ارتباط با مفاهیم قهرمان و پهلوان وجود دارد ، میزان علاقه وافرایرانیان به قهرمانان وپهلوانان مسلم وآشكارا می گردد.

جوانان زیر24 سال آموزش تكمیلی مرتبط با ورزش را درزمان خود فرا می گیرند، این ورزشها عبارتند از: دو، سواركاری، چوگان، پرتاب دارت، كشتی، بوكس، تیروكمان، شمشیربازی و... . این فنون تحت شرایط بسیارسخت آموزش داده می شد تا بتوانند در زمان نیازشرایط سخت ، ناسازگاری ها ومشكلات ناشی از جنگ از قبیل گرسنگی، تشنگی، كوفتگی ،گرما، سرما و ... را تحمل نمایند.