مطالعه ای در تويي شو(بخش اول)

alone · 05-12-2010, 08:18 AM

مطالعه ای در تويي شو ( پوش هند) - هنر شناختن حريف

1992-شانگهاي - استاد داداشي در حال تويي شو با يكي از قهرمانان تاي چي

کسانیکه به تمرینات تای چی چوان میپردازند ، همه میدانند که تمرین فرم های تای چی در واقع شکل تمرینات است و تمرین تویی شو ، کاربرد آن (در مبارزه). شاید برایتان این سوال پیش بیاید که آیا تفاوتی بین شکل تمرینات و کاربرد آنها وجود دارد ؟ برای پاسخ به این سوال ابتدا لازمست تعریفی از شکل تمرینات داشته باشیم و بعد ببینیم کاربرد آنها چه چیزی میتواند باشد.

کسانیکه به تمرینات فرم تای چی میپردازند ، هیچ حرکتی بیشتر از " ۱۳ تکنیک اصلی " انجام نمی دهند و آنانکه به کاربرد تای چی (تویی شو) روی می آورند نیز فراتر از " ۱۳ تکنیک اصلی " حرکتی انجام نمی دهند. بدون این ۱۳ تکنیک ، نه چیزی تحت عنوان تای چی چوان وجود دارد نه تویی شو . این ۱۳ تکنیک عبارتند از :

این گنجینه ای است که همه تای چی کاران باید بر آن واقف باشند ولی بطور متوسط چه تعداد از کسانیکه تای چی چوان یا تویی شو کار میکنند به این ۱۳ تکنیک توجه مینمایند ؟ طبيعتا عده اي به اين نكات توجه كرده و عده اي ديگر به تقليد كوركورانه از حركات روي ميآورند. به جرات ميتوان گفت در بين كسانيكه با جديت به تمرين ۱۳ تكنيك اصلي مي پردازند هم عده اي وجود دارند كه تمرينات فرم را انجام ميدهند ولي مفهوم آنرا درك نمي كنند. و يا تمرينات كاربرد تاي چي تمرين ميكنند ولي به كاربرد آن دست پيدا نمي كنند. براين اساس " سرود ۱۳ تكنيك اصلي " ميگويد : " اگر شما با سعي و كوشش فراوان بدنبال مفهوم حركات نباشيد ، آه و افسوس كه تمامي زحمات خود را به هدر داده ايد " .

تمرینات فرم یعنی درک اصل و ریشه کاربرد تویی شو ، و تمرینات تویی شو یعنی استفاده از کاربردهای حاصل از حرکات فرم. بعبارتی میتوان گفت که کل حرکات فرم ، کاربردی بوده و کل کاربرد ، حرکات دارای فرم است. بنابراین آیا تفاوتی بین تمرینات فرم و تویی شو وجود دارد ؟

بله ، یک وجه تمایز باقی میماند. در ادامه سعی خواهم کرد آنچه که نظریه پردازان قدیمی تای چی چوان در خصوص تویی شو گفته اند را برایتان نقل کنم و بعد به نتیجه گیری بپردازم و نهایتاْ حاصل تجربیات شخصی خود را در زمینه تویی شو ارائه نمایم.

تويي شو : مصطفي داوودي پناه - حسين ميرمحمدي

در ادبیات قدیمی تای چی چوان آمده است: " حالتی را که حریف سخت باشد و من نرم، چو (Tsou بمعنی تسلیم شدن و کنار رفتن) مینامند .و حالتی که من هماهنگ با حریف به تعقیب او پرداخته و تحریکش کنم را چان ( Chan بمعنی چسبندگی) گویند.

" سخت بودن " به معنای یک حمله است ولی این سختی نباید سختی عضلانی ویا سفت کردن اندامها باشد بلکه برعکس. در این زمینه اگر بخواهم مثال خوبی بیاورم باید به حملاتی که با خالی کردن یا فشار آوردن همراه است و در تویی شو کاربرد فراوانی دارد ، اشاره کنم.

" نرم بودن " هم به معنای یک حرکت تدافعی است (Shou) ولی این نرمی نباید ناشی از ضعف و سستی باشد بلکه کاملا برعکس. در این زمینه هم یک مثال خوب ، حرکات دفاعی چرخشی یا هل دادن هایی است که در تویی شو بکار می روند. هرچند نرمی و سختی اصطلاحاتی هستند که مفهوم حمله و دفاع را به ذهن متبادر میسازند ولی تای چی کار باید کاملا به مفهوم " یی " ( Yi به معنی قصد ، آگاهی و تمایل درونی ) و حالت حرکت ، واقف باشد.

او نباید هیچگاه از انرژی سخت عضلانی برای حمله استفاده کند. اگر حریف از دفاع و فشار آوردن برای حمله به من استفاده کند ، من هم با حرکت دفاعی چرخشی یا هل دادن او ، حرکتش را خنثی خواهم کرد. این نوع حرکت را اصطلاحاْ " شو " ( Shou یا کنار کشیدن ) مینامند. تعقیب هماهنگ و تحریک کردن حریف ، تفاوت بین ماندن و از دست دادن استقرار را مشخص می سازد. تعقیب هماهنگ به معنای حفظ مرکز ثقل بدن و حفظ حالت و ژست بدن است و تحریک شدن به معنای از دست دادن مرکز ثقل بدن و در نتیجه از دست دادن حالت و ژست بدن میباشد.

مثل استفاده از حرکت خالی کردن یا فشار آوردن برای حمله بطوریکه موجب برهم خوردن تعادل حریف شود. یا به عبارتی " هرگاه حریف حرکت تندی انجام داد ، من باید سریعاْ پاسخ دهم و اگر بنرمی حرکت کرد ، باید بنرمی حرکتش را دنبال کنم ".این واضح ترین جمله ای است که در مورد دفاع میتوان گفت. هنر آموزان نباید تصور کنند ، کسی به این روش تعادل خود را از دست میدهد. نرمی و تندی حرکت ، فقط در تعقیب حرکت حریف است. شما باید این نکته را درک کنید که حمله بستگی به حریف دارد و دفاع بستگی به خود شما ! اگر من بتوانم با سرعت حریف هماهنگ شوم و آنرا تعقیب نمایم آنگاه خواهم توانست بطور طبیعی و براحتی پاسخ هر حرکت او را بدهم بدون اینکه تعادلم از دست برود. این را میتوان نهایت مهارت در مبارزه تای چی دانست.

همچنين گفته ميشود " اگر از ناحيه چپ تحت فشار قرار گرفتيد، سمت چپ را خالي كنيد و اگر فشاري از ناحيه راست دريافت كرديد، سمت راست را خالي نماييد " . بنابراين تاي چي چوان ، تمريني است حول محور مركزي (يا حركتي همانند يك چرخ حول محور خودش).

مطابق اين توصيف ، بدن بمنزله يك چرخ و كمر به منزله محور چرخ در نظر گرفته ميشود. حال كه بدن را در نقش چرخ در نظر گرفتيم، اگر فشاري به سمت چپ آن بيايد، به سمت چپ خواهد چرخيد و اگر فشاري به سمت راست آن وارد شود ، به سمت راست چرخش خواهد نمود. اين يك قانون طبيعي است ولي اگر ميخواهيد اين تمرينات را در سطح عالي تري انجام دهيد بايد دستهايتان آنطور كه مغز احساس ميكند، عمل نمايد. اين نكته را هميشه مد نظر داشته باشيد.

در متون قديمي آمده : " حريف به بالا نگاه ميكند ، بالاتر از آن را مي بيند ، به پايين مي نگرد و فرو رفته تراز آن را احساس مي كند. پيشروي ميكند (ولي) دورتر ميشود و عقب نشيني ميكند (ولي) نزديكتر ديده ميشود ".

مفهوم سه جمله اول اينست كه من بايد نيروي حريف را به سمت ناحيه تهي هدايت كنم. يعني اگر او حمله اي رو به بالا داشت، حركتش را به بالاتر از آن هدايت نمايم. اگر رو به پايين حمله كرد، نيرويش را به پايين تر از آن ببرم و اگر در خط مستقيم حمله كرد او را بيشتر به سمت خود بكشم. در هر حالت حركت پيشروي او را تعقيب نموده و او را به ناحيه تهي هدايت نمايم. نه تقلايي كنم ونه مقاومتي . جمله چهارم از توانايي يك تاي چي كار براي عقب نشيني صحبت ميكند. اگر حريف پيشروي كند و من عقب نشيني، من خودم را به گوشه اي خواهم كشيد.

كسيكه تمرينات فرم تاي چي چوان يا تويي شو را انجام ميدهد بايد توجه داشته باشد كه پيشروي يا عقب نشيني را نبايد در خط مستقيم انجام داد. در توضيح اين تمرين گفته ميشود : " پيشروي و عقب نشيني نيازمند چرخش بدن و تغيير گام هاست" . يعني ، شخص نبايد در يك خط مستقيم پيشروي نموده يا عقب نشيني نمايد.

بعنوان مثال در حركت پيشروي " برس زدن زانو و پيچش " بايد به چپ و راست نگاه كنيد. يا در حركت عقب روي "دور كردن ميمون " بايد به همان شيوه ، بدن را پيچانده و به چپ و راست قدم برداريد. بقيه حركات پيشروي و عقب نشيني هم متكي بر همين اصول هستند زيرا چرخش و تغيير گام ها اين اجازه را به شما ميدهد تا از عقب نشيني بعنوان يك پيشروي استفاده كنيد و نه يك عقب نشيني مطلق. عقب نشيني مطلق ، يك نقص يا ضعف بشمار مي آيد. در متون مشت زني آمده است: " پيشروي ، پيشروي است و عقب نشيني هم پيشروي است ".

در کتاب تاریخچه خدمات (Annals of Services) آمده است : " نه یک دانه پر [پر پرنده] میتواند روی بدن او بنشیند و نه یک مگس " . منظور اینست که تویی شو (پوش هند) را باید با دقت ، هوشیاری و ظرافت خاصی انجام داد بطوریکه حتی اگر یک دانه پر یا چیزی به سبکی یک مگس بر روی بدن شخص بنشیند ، او بتواند براحتی آنرا احساس کند. البته او نباید اجازه دهد که " پر " متوقف شود یا مگس بر روی بدن او استقرار یابد. " پر " نمی تواند متوقف شود چونکه هیچ سطح صاف ، هموار و ثابتی را پیدا نخواهد کرد و به دلیل مشابه ، مگس هم فرصت استقرار نخواهد یافت و از بال زدن نخواهد ایستاد تا بتواند روی بدن شخص بنشیند.

این نهایت توصیفی است میتوان از هشیاری و چالاکی در پوش هند تای چی ارائه کرد و معنای آن اینست که هیچگاه اجازه ندهید که حریف از نیروی شما استفاده کند ( چه آن نیرو را بر شما وارد سازد و چه آنرا از شما قرض بگیرد !). این مهمترین و اساسی ترین تئوری پوش هند است.

در گفته ها آمده است : " مردم مرا نمی شناسند ، من به تنهایی دیگران را میشناسم " . این نهایت قلمرو هنر تویی شو محسوب میشود.

بمنظور استفاده از تکنیکهای تویی شو لازمست تمریناتی را برای افزایش حساسیت (و سطح هوشیاری) خود انجام دهید. در اصطلاح فنی این کار را تینگ جینگ (Ting Jing) یا " گوش دادن به صدای انرژی " می نامند و معنی و مفهوم آن اینست که با استفاده از دو دست ، بخصوص نوک انگشتان خود ، مسیر و آهنگ حرکت حریف را احساس کنید. آنگاه خواهید توانست بر حریف خود پیشدستی کنید و دیگر اهمیتی ندارد که او به کدامین سمت حرکت میکند و اساساْ او دیگر هیچ موقعیتی برای دفاع نخواهد یافت !

چن چین (Chen Chin) یکی از نویسندگان روستای چن جیاگو (استان هنان کشور چین - منطقه ون شیان) ، در مقالات تای چی چوان خود تفسیر جالبی از تویی شو ارائه میکند. او میگوید : " روح من این امکان را به من میدهد از آنچه که در حال وقوع است مطلع شوم و عقل من این امکان را به من میدهد که حمله ام را مخفی نگهدارم ". منظورم از روح ، استفاده از اعصاب دست ها برای لمس حرکتی است که حریف قصد اجرای آنرا دارد. لذا مطابق تدابیر تاکتیکی خودم، حمله را پنهان می نمایم. بااین روش ما به جایی میرسیم که گفته میشود " مردم مرا نمی شناسند ، من به تنهایی دیگران را می شناسم ".

روایت دیگری هست که میگوید : " اگر سبک باشید جوابگوی حملات حریف خواهید بود ولی اگر سنگین باشید آنگاه راکد و بی حرکت خواهید ماند " . در تمرین تویی شو باید به مفهوم این دو جمله با دقت فراوان توجه نمود. شما باید همواره و در هر لحظه از تجارب عملی خود برای درک واقعی این جملات استفاده کنید. اگر این تئوری را ندانید هیچگاه نمی توانید ادعا کنید که تای چی چوان را میشناسید و در واقع برداشت شما فقط یک برداشت سطحی از آن خواهد بود. و اگر سالها در زمینه تویی شو تمرینات ساعیانه نداشته باشید نمی توانید از " کاربرد تکنیکها، متناسب با محیط و شرایط " حرفی به میان آورید. تفسیر این دو جمله بسیار ساده و همه فهم است.

ما قبلا گفتیم که بدن همانند چرخ است و کمر همانند محور آن. اگر چرخی روی زمین قرار داشته باشد، مرکز ثقل آن کجا میتواند باشد؟ اگر دو مرکز ثقل برای چرخ تصور کنیم آیا دیگر امکان حرکتی برای چرخ وجود خواهد داشت؟ در رسالات تای چی چوان آمده است: " نگذاريد هيچ نقص و كاستي ، يا نا همواري در كارتان بوجود آيد " . يعني اگر در كارتان نقص و كاستي و يا ناهمواري و نا همگوني وجود داشته باشد ، شما نمي توانيد چرخش دايره اي داشته باشيد و اگر حركت دايره وار نداشته باشيد در واقع سنگين خواهيد بود. برخي از مردم، سنگين بودن را به معني چسبيدن هر دو پا در يك لحظه به زمين يا برخورد همزمان دو دست تعبير ميكنند و بر اين اساس ، يك دست و يك پا را سبك بودن تلقي مينمايند. اين بدترين تعبيراست و نشان از عدم درك صحيح مطلب دارد. آنچه كه ما بايد درك كنيم اينست كه سبك يا سنگين بودن به معناي نماد بيروني آن نمي باشد بلكه يك مفهوم دروني است.

تاي چي چوان چيزي نيست جز تمرين حول محور يك لولاي مركزي. هرگاه توانستيد جاي اين لولا را (در بدن خودتان) پيدا كنيد آنگاه حس شما كروي و هر نقطه اي از بدنتان سبك خواهد بود ! اگر اين لولا ( مركز ثقل) را پيدا نكنيد، حس شما راكد و بي حركت و تمامي نقاط بدنتان سنگين خواهد بود. در اين صورت نه تنها دستها و پاهاي شما بلكه تك تك انگشتانتان هم سنگين خواهند بود. چن چين در رساله مشتزني خود ميگويد: " وقتي حركت شما در بي آلايش ترين حالت خود باشد، كوچكترين اجزاي بدنتان حركتي دايره وار خواهند داشت ".

هر كره اي ، مركزي دارد و درون كره اي كه مركز آن همين لولاي مركزي باشد ، هيچگونه گير يا وقفه و يا ناهمواري وجود نداشته و اساساً هيچ نقطه سنگيني وجود نخواهد داشت. گفته مي شود : " نزديك شدن ، دور شدن است و دور شدن همان نزديك شدن ". عبارت تاي چي در واقع مركز دايره اي است كه قسمت بيروني آن يانگ (Yang) وقسمت دروني آن يين (Yin) است. يانگ بر نزديك شدن و حمله كردن دلالت دارد و يين بر دور شدن و دفاع كردن. ضمن اينكه نزديك شدن مقدمه اي براي دور شدن است و دور شدن ، پیش درآمد نزديك شدن. لذا ميتوان گفت يين جداي از يانگ نيست و يانگ نمي تواند از يين جدا باشد.

يا بعبارتي يين و يانگ ، متعادل كننده يكديگرند كه به آن " انرژي فراگير " يا دونگ جينگ (Dong Jing) گفته ميشود. يين و يانگ ، دور شدن و نزديك شدن ، سبك بودن و سنگين بودن ، نرمي و سختي ، و تمامي الفاظي كه در اين قالب بكار ميروند همگي اشاره به حركت حمله و دفاع دارند. در هر حمله اي دفاعي نهفته است و در هر دفاعي ، حمله اي مستتر. بنابراين از يك " تعادل متقابل " صحبت به ميان مي آوريم. درك اين اصل يعني درك "انرژي فراگير" . هرگاه انرژي فراگير مبناي تمرين كونگ فوي ما باشد، آنگاه هرچه بیشتر تمرين كنيم ، پالايش بيشتري خواهيم يافت.

اساساً اينكار ،" تسليم كردن خود و تعقيب حریف " است وليكن عده زيادي از تاي چي كار ها به اشتباه از نزديك شدن اجتناب ميكنند و در جستجوي دور دست ها هستند. در پوش هند تاي چي ، ما متناسب با محيط و شرايط پاسخ مي دهيم و استراتژي ما بهيچوجه پيشگويي و تصورات پيشاپيش نمي باشد. اين دقيقاً همان معناي " تسليم خود و تعقيب حريف است" . شايد بتوان گفت فقط وقتي كه ما به مرحله " سرزنده ودو‌ّار ، قدري چالاك " برسيم مي توانيم بدون مانع و مشكل ، از حركت دور شدن و نزديك شدن استفاده نماييم. برخي از تاي چي كاران بر اين عقيده اند كه تسليم خود و تعقيب حريف يعني بررسي روش حمله حریف و اجراي دفاع متناسب. اين يعني " اجتناب از نزديك شدن و جستجوي دور دست ها".

همه اين مثالها مبتني بر نظريه پوش هند وانگ جونگ يوئه (Wang Zong Yue) در روش تاي چي چوان مي باشد. اينها بهترين، ژرف ترين و دقيق ترين اصول تويي شو مي باشند. بدون مطالعه دقيق آنها نمي توان نمايش صحيحي از تويي شو را به اجرا گذاشت. در توضيح حركت سيزدهم آمده است :

" براي اعمال قدرت بايد رها شده ، فرو برويد و در يك مسير متمركز شويد ". براي درك اعمال قدرت بايد به تمرين اعمال قدرت و ديگر روشهاي جينگ (بكار بردن انرژي) در حين اجراي تويي شو، بپردازيد.

آنگاه درخواهيد يافت كه چگونه فرو برويد و چگونه رها شويد. علاوه بر اين، براي داشتن نيروي دروني ، بايد بتوانيد فرو برويد و رها شويد. نيروي شما نبايد سخت و درهم برهم باشد. عبارت " متمركز بودن در يك مسير " بنظر ساده مي آيد ولي اين عبارت در واقع مفاهيم زمان و مكان و جهت را در خود مستتر دارد. اگر حتي يكي از اين مفاهيم، با بقيه هماهنگ نباشد آن وقت حس دروني ِ فرو رفتن و رها شدن بدست نخواهد آمد.

بنابراين در هنگام اجراي تويي شو بايد از يك طرف بدون اينكه دور يا خنثي شويد،آماده دريافت نيروي حريف باشيد و از طرف ديگر بايد مطابق اصول تاي چي چوان ذهنتان را متمركز و آماده اعمال قدرت، نمائيد. هرگاه با اين تمرين آشنا شديد آن وقت قادر خواهيد بود به محض تماس با حريف ، او را تخليه نماييد. نيروي شما در اين شرايط ، ثابت و پايدار خواهد بود.

05-12-2010, 08:18 AM	#1
alone (کاربر باتجربه) تاریخ عضویت: Nov 2010 نوشته ها: 109	مطالعه ای در تويي شو(بخش اول) مطالعه ای در تويي شو ( پوش هند) - هنر شناختن حريف 1992-شانگهاي - استاد داداشي در حال تويي شو با يكي از قهرمانان تاي چي کسانیکه به تمرینات تای چی چوان میپردازند ، همه میدانند که تمرین فرم های تای چی در واقع شکل تمرینات است و تمرین تویی شو ، کاربرد آن (در مبارزه). شاید برایتان این سوال پیش بیاید که آیا تفاوتی بین شکل تمرینات و کاربرد آنها وجود دارد ؟ برای پاسخ به این سوال ابتدا لازمست تعریفی از شکل تمرینات داشته باشیم و بعد ببینیم کاربرد آنها چه چیزی میتواند باشد. کسانیکه به تمرینات فرم تای چی میپردازند ، هیچ حرکتی بیشتر از " ۱۳ تکنیک اصلی " انجام نمی دهند و آنانکه به کاربرد تای چی (تویی شو) روی می آورند نیز فراتر از " ۱۳ تکنیک اصلی " حرکتی انجام نمی دهند. بدون این ۱۳ تکنیک ، نه چیزی تحت عنوان تای چی چوان وجود دارد نه تویی شو . این ۱۳ تکنیک عبارتند از : این گنجینه ای است که همه تای چی کاران باید بر آن واقف باشند ولی بطور متوسط چه تعداد از کسانیکه تای چی چوان یا تویی شو کار میکنند به این ۱۳ تکنیک توجه مینمایند ؟ طبيعتا عده اي به اين نكات توجه كرده و عده اي ديگر به تقليد كوركورانه از حركات روي ميآورند. به جرات ميتوان گفت در بين كسانيكه با جديت به تمرين ۱۳ تكنيك اصلي مي پردازند هم عده اي وجود دارند كه تمرينات فرم را انجام ميدهند ولي مفهوم آنرا درك نمي كنند. و يا تمرينات كاربرد تاي چي تمرين ميكنند ولي به كاربرد آن دست پيدا نمي كنند. براين اساس " سرود ۱۳ تكنيك اصلي " ميگويد : " اگر شما با سعي و كوشش فراوان بدنبال مفهوم حركات نباشيد ، آه و افسوس كه تمامي زحمات خود را به هدر داده ايد " . تمرینات فرم یعنی درک اصل و ریشه کاربرد تویی شو ، و تمرینات تویی شو یعنی استفاده از کاربردهای حاصل از حرکات فرم. بعبارتی میتوان گفت که کل حرکات فرم ، کاربردی بوده و کل کاربرد ، حرکات دارای فرم است. بنابراین آیا تفاوتی بین تمرینات فرم و تویی شو وجود دارد ؟ بله ، یک وجه تمایز باقی میماند. در ادامه سعی خواهم کرد آنچه که نظریه پردازان قدیمی تای چی چوان در خصوص تویی شو گفته اند را برایتان نقل کنم و بعد به نتیجه گیری بپردازم و نهایتاْ حاصل تجربیات شخصی خود را در زمینه تویی شو ارائه نمایم. تويي شو : مصطفي داوودي پناه - حسين ميرمحمدي در ادبیات قدیمی تای چی چوان آمده است: " حالتی را که حریف سخت باشد و من نرم، چو (Tsou بمعنی تسلیم شدن و کنار رفتن) مینامند .و حالتی که من هماهنگ با حریف به تعقیب او پرداخته و تحریکش کنم را چان ( Chan بمعنی چسبندگی) گویند. " سخت بودن " به معنای یک حمله است ولی این سختی نباید سختی عضلانی ویا سفت کردن اندامها باشد بلکه برعکس. در این زمینه اگر بخواهم مثال خوبی بیاورم باید به حملاتی که با خالی کردن یا فشار آوردن همراه است و در تویی شو کاربرد فراوانی دارد ، اشاره کنم. " نرم بودن " هم به معنای یک حرکت تدافعی است (Shou) ولی این نرمی نباید ناشی از ضعف و سستی باشد بلکه کاملا برعکس. در این زمینه هم یک مثال خوب ، حرکات دفاعی چرخشی یا هل دادن هایی است که در تویی شو بکار می روند. هرچند نرمی و سختی اصطلاحاتی هستند که مفهوم حمله و دفاع را به ذهن متبادر میسازند ولی تای چی کار باید کاملا به مفهوم " یی " ( Yi به معنی قصد ، آگاهی و تمایل درونی ) و حالت حرکت ، واقف باشد. او نباید هیچگاه از انرژی سخت عضلانی برای حمله استفاده کند. اگر حریف از دفاع و فشار آوردن برای حمله به من استفاده کند ، من هم با حرکت دفاعی چرخشی یا هل دادن او ، حرکتش را خنثی خواهم کرد. این نوع حرکت را اصطلاحاْ " شو " ( Shou یا کنار کشیدن ) مینامند. تعقیب هماهنگ و تحریک کردن حریف ، تفاوت بین ماندن و از دست دادن استقرار را مشخص می سازد. تعقیب هماهنگ به معنای حفظ مرکز ثقل بدن و حفظ حالت و ژست بدن است و تحریک شدن به معنای از دست دادن مرکز ثقل بدن و در نتیجه از دست دادن حالت و ژست بدن میباشد. مثل استفاده از حرکت خالی کردن یا فشار آوردن برای حمله بطوریکه موجب برهم خوردن تعادل حریف شود. یا به عبارتی " هرگاه حریف حرکت تندی انجام داد ، من باید سریعاْ پاسخ دهم و اگر بنرمی حرکت کرد ، باید بنرمی حرکتش را دنبال کنم ".این واضح ترین جمله ای است که در مورد دفاع میتوان گفت. هنر آموزان نباید تصور کنند ، کسی به این روش تعادل خود را از دست میدهد. نرمی و تندی حرکت ، فقط در تعقیب حرکت حریف است. شما باید این نکته را درک کنید که حمله بستگی به حریف دارد و دفاع بستگی به خود شما ! اگر من بتوانم با سرعت حریف هماهنگ شوم و آنرا تعقیب نمایم آنگاه خواهم توانست بطور طبیعی و براحتی پاسخ هر حرکت او را بدهم بدون اینکه تعادلم از دست برود. این را میتوان نهایت مهارت در مبارزه تای چی دانست. همچنين گفته ميشود " اگر از ناحيه چپ تحت فشار قرار گرفتيد، سمت چپ را خالي كنيد و اگر فشاري از ناحيه راست دريافت كرديد، سمت راست را خالي نماييد " . بنابراين تاي چي چوان ، تمريني است حول محور مركزي (يا حركتي همانند يك چرخ حول محور خودش). مطابق اين توصيف ، بدن بمنزله يك چرخ و كمر به منزله محور چرخ در نظر گرفته ميشود. حال كه بدن را در نقش چرخ در نظر گرفتيم، اگر فشاري به سمت چپ آن بيايد، به سمت چپ خواهد چرخيد و اگر فشاري به سمت راست آن وارد شود ، به سمت راست چرخش خواهد نمود. اين يك قانون طبيعي است ولي اگر ميخواهيد اين تمرينات را در سطح عالي تري انجام دهيد بايد دستهايتان آنطور كه مغز احساس ميكند، عمل نمايد. اين نكته را هميشه مد نظر داشته باشيد. در متون قديمي آمده : " حريف به بالا نگاه ميكند ، بالاتر از آن را مي بيند ، به پايين مي نگرد و فرو رفته تراز آن را احساس مي كند. پيشروي ميكند (ولي) دورتر ميشود و عقب نشيني ميكند (ولي) نزديكتر ديده ميشود ". مفهوم سه جمله اول اينست كه من بايد نيروي حريف را به سمت ناحيه تهي هدايت كنم. يعني اگر او حمله اي رو به بالا داشت، حركتش را به بالاتر از آن هدايت نمايم. اگر رو به پايين حمله كرد، نيرويش را به پايين تر از آن ببرم و اگر در خط مستقيم حمله كرد او را بيشتر به سمت خود بكشم. در هر حالت حركت پيشروي او را تعقيب نموده و او را به ناحيه تهي هدايت نمايم. نه تقلايي كنم ونه مقاومتي . جمله چهارم از توانايي يك تاي چي كار براي عقب نشيني صحبت ميكند. اگر حريف پيشروي كند و من عقب نشيني، من خودم را به گوشه اي خواهم كشيد. كسيكه تمرينات فرم تاي چي چوان يا تويي شو را انجام ميدهد بايد توجه داشته باشد كه پيشروي يا عقب نشيني را نبايد در خط مستقيم انجام داد. در توضيح اين تمرين گفته ميشود : " پيشروي و عقب نشيني نيازمند چرخش بدن و تغيير گام هاست" . يعني ، شخص نبايد در يك خط مستقيم پيشروي نموده يا عقب نشيني نمايد. بعنوان مثال در حركت پيشروي " برس زدن زانو و پيچش " بايد به چپ و راست نگاه كنيد. يا در حركت عقب روي "دور كردن ميمون " بايد به همان شيوه ، بدن را پيچانده و به چپ و راست قدم برداريد. بقيه حركات پيشروي و عقب نشيني هم متكي بر همين اصول هستند زيرا چرخش و تغيير گام ها اين اجازه را به شما ميدهد تا از عقب نشيني بعنوان يك پيشروي استفاده كنيد و نه يك عقب نشيني مطلق. عقب نشيني مطلق ، يك نقص يا ضعف بشمار مي آيد. در متون مشت زني آمده است: " پيشروي ، پيشروي است و عقب نشيني هم پيشروي است ". در کتاب تاریخچه خدمات (Annals of Services) آمده است : " نه یک دانه پر [پر پرنده] میتواند روی بدن او بنشیند و نه یک مگس " . منظور اینست که تویی شو (پوش هند) را باید با دقت ، هوشیاری و ظرافت خاصی انجام داد بطوریکه حتی اگر یک دانه پر یا چیزی به سبکی یک مگس بر روی بدن شخص بنشیند ، او بتواند براحتی آنرا احساس کند. البته او نباید اجازه دهد که " پر " متوقف شود یا مگس بر روی بدن او استقرار یابد. " پر " نمی تواند متوقف شود چونکه هیچ سطح صاف ، هموار و ثابتی را پیدا نخواهد کرد و به دلیل مشابه ، مگس هم فرصت استقرار نخواهد یافت و از بال زدن نخواهد ایستاد تا بتواند روی بدن شخص بنشیند. این نهایت توصیفی است میتوان از هشیاری و چالاکی در پوش هند تای چی ارائه کرد و معنای آن اینست که هیچگاه اجازه ندهید که حریف از نیروی شما استفاده کند ( چه آن نیرو را بر شما وارد سازد و چه آنرا از شما قرض بگیرد !). این مهمترین و اساسی ترین تئوری پوش هند است. در گفته ها آمده است : " مردم مرا نمی شناسند ، من به تنهایی دیگران را میشناسم " . این نهایت قلمرو هنر تویی شو محسوب میشود. بمنظور استفاده از تکنیکهای تویی شو لازمست تمریناتی را برای افزایش حساسیت (و سطح هوشیاری) خود انجام دهید. در اصطلاح فنی این کار را تینگ جینگ (Ting Jing) یا " گوش دادن به صدای انرژی " می نامند و معنی و مفهوم آن اینست که با استفاده از دو دست ، بخصوص نوک انگشتان خود ، مسیر و آهنگ حرکت حریف را احساس کنید. آنگاه خواهید توانست بر حریف خود پیشدستی کنید و دیگر اهمیتی ندارد که او به کدامین سمت حرکت میکند و اساساْ او دیگر هیچ موقعیتی برای دفاع نخواهد یافت ! چن چین (Chen Chin) یکی از نویسندگان روستای چن جیاگو (استان هنان کشور چین - منطقه ون شیان) ، در مقالات تای چی چوان خود تفسیر جالبی از تویی شو ارائه میکند. او میگوید : " روح من این امکان را به من میدهد از آنچه که در حال وقوع است مطلع شوم و عقل من این امکان را به من میدهد که حمله ام را مخفی نگهدارم ". منظورم از روح ، استفاده از اعصاب دست ها برای لمس حرکتی است که حریف قصد اجرای آنرا دارد. لذا مطابق تدابیر تاکتیکی خودم، حمله را پنهان می نمایم. بااین روش ما به جایی میرسیم که گفته میشود " مردم مرا نمی شناسند ، من به تنهایی دیگران را می شناسم ". روایت دیگری هست که میگوید : " اگر سبک باشید جوابگوی حملات حریف خواهید بود ولی اگر سنگین باشید آنگاه راکد و بی حرکت خواهید ماند " . در تمرین تویی شو باید به مفهوم این دو جمله با دقت فراوان توجه نمود. شما باید همواره و در هر لحظه از تجارب عملی خود برای درک واقعی این جملات استفاده کنید. اگر این تئوری را ندانید هیچگاه نمی توانید ادعا کنید که تای چی چوان را میشناسید و در واقع برداشت شما فقط یک برداشت سطحی از آن خواهد بود. و اگر سالها در زمینه تویی شو تمرینات ساعیانه نداشته باشید نمی توانید از " کاربرد تکنیکها، متناسب با محیط و شرایط " حرفی به میان آورید. تفسیر این دو جمله بسیار ساده و همه فهم است. ما قبلا گفتیم که بدن همانند چرخ است و کمر همانند محور آن. اگر چرخی روی زمین قرار داشته باشد، مرکز ثقل آن کجا میتواند باشد؟ اگر دو مرکز ثقل برای چرخ تصور کنیم آیا دیگر امکان حرکتی برای چرخ وجود خواهد داشت؟ در رسالات تای چی چوان آمده است: " نگذاريد هيچ نقص و كاستي ، يا نا همواري در كارتان بوجود آيد " . يعني اگر در كارتان نقص و كاستي و يا ناهمواري و نا همگوني وجود داشته باشد ، شما نمي توانيد چرخش دايره اي داشته باشيد و اگر حركت دايره وار نداشته باشيد در واقع سنگين خواهيد بود. برخي از مردم، سنگين بودن را به معني چسبيدن هر دو پا در يك لحظه به زمين يا برخورد همزمان دو دست تعبير ميكنند و بر اين اساس ، يك دست و يك پا را سبك بودن تلقي مينمايند. اين بدترين تعبيراست و نشان از عدم درك صحيح مطلب دارد. آنچه كه ما بايد درك كنيم اينست كه سبك يا سنگين بودن به معناي نماد بيروني آن نمي باشد بلكه يك مفهوم دروني است. تاي چي چوان چيزي نيست جز تمرين حول محور يك لولاي مركزي. هرگاه توانستيد جاي اين لولا را (در بدن خودتان) پيدا كنيد آنگاه حس شما كروي و هر نقطه اي از بدنتان سبك خواهد بود ! اگر اين لولا ( مركز ثقل) را پيدا نكنيد، حس شما راكد و بي حركت و تمامي نقاط بدنتان سنگين خواهد بود. در اين صورت نه تنها دستها و پاهاي شما بلكه تك تك انگشتانتان هم سنگين خواهند بود. چن چين در رساله مشتزني خود ميگويد: " وقتي حركت شما در بي آلايش ترين حالت خود باشد، كوچكترين اجزاي بدنتان حركتي دايره وار خواهند داشت ". هر كره اي ، مركزي دارد و درون كره اي كه مركز آن همين لولاي مركزي باشد ، هيچگونه گير يا وقفه و يا ناهمواري وجود نداشته و اساساً هيچ نقطه سنگيني وجود نخواهد داشت. گفته مي شود : " نزديك شدن ، دور شدن است و دور شدن همان نزديك شدن ". عبارت تاي چي در واقع مركز دايره اي است كه قسمت بيروني آن يانگ (Yang) وقسمت دروني آن يين (Yin) است. يانگ بر نزديك شدن و حمله كردن دلالت دارد و يين بر دور شدن و دفاع كردن. ضمن اينكه نزديك شدن مقدمه اي براي دور شدن است و دور شدن ، پیش درآمد نزديك شدن. لذا ميتوان گفت يين جداي از يانگ نيست و يانگ نمي تواند از يين جدا باشد. يا بعبارتي يين و يانگ ، متعادل كننده يكديگرند كه به آن " انرژي فراگير " يا دونگ جينگ (Dong Jing) گفته ميشود. يين و يانگ ، دور شدن و نزديك شدن ، سبك بودن و سنگين بودن ، نرمي و سختي ، و تمامي الفاظي كه در اين قالب بكار ميروند همگي اشاره به حركت حمله و دفاع دارند. در هر حمله اي دفاعي نهفته است و در هر دفاعي ، حمله اي مستتر. بنابراين از يك " تعادل متقابل " صحبت به ميان مي آوريم. درك اين اصل يعني درك "انرژي فراگير" . هرگاه انرژي فراگير مبناي تمرين كونگ فوي ما باشد، آنگاه هرچه بیشتر تمرين كنيم ، پالايش بيشتري خواهيم يافت. اساساً اينكار ،" تسليم كردن خود و تعقيب حریف " است وليكن عده زيادي از تاي چي كار ها به اشتباه از نزديك شدن اجتناب ميكنند و در جستجوي دور دست ها هستند. در پوش هند تاي چي ، ما متناسب با محيط و شرايط پاسخ مي دهيم و استراتژي ما بهيچوجه پيشگويي و تصورات پيشاپيش نمي باشد. اين دقيقاً همان معناي " تسليم خود و تعقيب حريف است" . شايد بتوان گفت فقط وقتي كه ما به مرحله " سرزنده ودو‌ّار ، قدري چالاك " برسيم مي توانيم بدون مانع و مشكل ، از حركت دور شدن و نزديك شدن استفاده نماييم. برخي از تاي چي كاران بر اين عقيده اند كه تسليم خود و تعقيب حريف يعني بررسي روش حمله حریف و اجراي دفاع متناسب. اين يعني " اجتناب از نزديك شدن و جستجوي دور دست ها". همه اين مثالها مبتني بر نظريه پوش هند وانگ جونگ يوئه (Wang Zong Yue) در روش تاي چي چوان مي باشد. اينها بهترين، ژرف ترين و دقيق ترين اصول تويي شو مي باشند. بدون مطالعه دقيق آنها نمي توان نمايش صحيحي از تويي شو را به اجرا گذاشت. در توضيح حركت سيزدهم آمده است : " براي اعمال قدرت بايد رها شده ، فرو برويد و در يك مسير متمركز شويد ". براي درك اعمال قدرت بايد به تمرين اعمال قدرت و ديگر روشهاي جينگ (بكار بردن انرژي) در حين اجراي تويي شو، بپردازيد. آنگاه درخواهيد يافت كه چگونه فرو برويد و چگونه رها شويد. علاوه بر اين، براي داشتن نيروي دروني ، بايد بتوانيد فرو برويد و رها شويد. نيروي شما نبايد سخت و درهم برهم باشد. عبارت " متمركز بودن در يك مسير " بنظر ساده مي آيد ولي اين عبارت در واقع مفاهيم زمان و مكان و جهت را در خود مستتر دارد. اگر حتي يكي از اين مفاهيم، با بقيه هماهنگ نباشد آن وقت حس دروني ِ فرو رفتن و رها شدن بدست نخواهد آمد. بنابراين در هنگام اجراي تويي شو بايد از يك طرف بدون اينكه دور يا خنثي شويد،آماده دريافت نيروي حريف باشيد و از طرف ديگر بايد مطابق اصول تاي چي چوان ذهنتان را متمركز و آماده اعمال قدرت، نمائيد. هرگاه با اين تمرين آشنا شديد آن وقت قادر خواهيد بود به محض تماس با حريف ، او را تخليه نماييد. نيروي شما در اين شرايط ، ثابت و پايدار خواهد بود.

کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان)