bahar

اول رکابها را بین دوتا چهار سوراخ کوتاهتر کنید و سپس تمرین را با یورتمه در سه مرحله آغاز کنید.





مرحله اول- سوار درحالت یورتمه کمی به جلو متمایل شده و روی کاوالتی با یک یا هر دو دست یال اسب را می گیرد (دست جلو را رها می کند)

مرحله دوم- دراین مرحله سوار ابتدا یک دست خود را (روی کاوالتی) درامتداد دهان اسب گرفته و به تدریج درمراحل بعدی دست جلو را رها کرده و هر دو دست را در امتداد دهان اسب میکشد. دراین حالت سوار باید به آرامی یاد بگیرد که روی رکاب ایستادهبا حداکثر بهره گیری از زانوها وبدون اتکاء به دستجلو تعادل خودرا حفظ کند.البته به هنگامیکه تعادل سوار به هم می خورد نباید از دست جلو استفاده کند بلکه مجاز است تا یال اسب را بگیرد و پس از برقراری مجددتعادل آنرا رها کند وزمانیکه آموخت در حالت ایستاده بطور کامل تعادل را حفظ کند وبا حرکت اسب به جلو حرکت کند مرحله سوم تمرین شروع میشود.


مرحله سوم- این حالت از تمرین با دستهای بسته شده روی سینه اجرا می شود وسوار می آموزد که کاملاً مستقل از دستها سواری کند. اگر درحالیکه بدن سوار درحالت عمود بر زمین قرار گرفته و دستهای خود را روی سینه به هم قفل کرده تا با حرکات بدن تکان نخورند از روی کاوالتی عبور کند می توان گفت که به هدف نزدیک شده است و میتواند صحیح بنشیند و حرکات یورتمه و چهارنعل درحالت پرش را انجام دهد.حال زمانی است که سوار باید حالتهای باسکولی اسب را به هنگام پرش احساس کند و این نیاز به تمرین در حالت نشسته و عبور با یورتمه از روی کاوالتی دارد.


این تمرین برای سوارکارانی که نشست آنها قوی شده و حالت فنری پیدا کرده است ومی توانند حرکات اسب را درک واحساس کنند مفید است تا در افزایش ادراک و توسعه احساس به آنها کمک کرده وسوار بتواند درک کند چه زمانی اسب پشت خود را نرم کرده وقابل رانده شدن است و چه زمانی پشت خود را سفت کرده و سوار را پرت می کند. حرکت نکردن سوار با اسب در حین اجرای این حرکت موجب سفت و غیرحساس شدن پشت اسب و درنتیجه ضایع شدن اسب می شود بنابراین لازم است درحالت یورتمه نشسته دقت وتوجه بیشتری مبذول شود تا این مشکلات پیش نیاید
من پیشنهاد می کنم که این تمرین را سوارکاران جوان با اسب با تجربه انجام دهندو سوارکاران با تجربه ای که اسب خود را برای پاساژ تعلیم می دهند هم میتوانند از این تمرین بهره مند شوند.


یورتمه حرکتی است دومرحله ای که درآن دست و پای هم قطر با هم از روی زمین بلند می‌شوند وبه همین دلیل بهترین آهنگ حرکت را دارد و سوار راحت تر تعادل خود را حفظ می کند و چهار نوع یورتمه شناخته شده که عبارتند از کار، جمع، کشیده ومتوسط.


تمرین را با یورتمه کار شروع میکنیم. دراین حالت پاها درست در جای دست قرار می‌گیرند. اسب با حفظ آهنگ آزادانه به جلو حرکت می کند و اگر پشتش نرم نباشد و نیروی تولید شده از قسمت عقب به جلو پیوسته جریان نداشته باشد، امکان این نوع حرکت به روش صحیح وجود ندارد. درحالت حرکت صحیح دراثر تحرک دست و پای مخالف روی کاوالتی عضلات پشت اسب قوی شده وقدرت آن افزایش می یابد. اسب دراین حالت که سوار روی آن نشسته است سر و گردن را پایین می اندازد و حرکت می کند و هرچه حالت کشیدگی و پایین بودن سر و گردن بیشتر باشد کمان پشت او قوس بیشتری برداشته و نرم تر می شود.


دراین حالت اگر روی کاوالتی او را وادار کنیم که به دهنه شود، بهترین عمل رابرای نرمش عضلات پشت او انجام داد‌ه‌ایم. البته این کار چندان ساده نیست واحتیاج به تفکر و دقت دارد. اسبهای تنبل در اثر فشار ساق این حرکت را به راحتی انجام می دهند. اغلب اسبها با دیدن کاوالتی سریعتر حرکت کرده و یا چهارنعل می روند و دراینجا لازم است که با یک نیم توقف آهنگ حرکت را حفظ کرده با دادن وگرفتن دست جلو نگذاریم اسب سرخود را بالا آورده ویا آبخوری را بین دندانهای خود بگیرد، چون اگر دراین حالت (روی کاوالتی) اسب سرخود را بالا بیاورد بلافاصله عضلات پشت خود را منقبض کرده تعادلش به هم می خورد و دراثر اشتباه ویا لغزش خود را زخمی می کند. اگر با نیم توقف اسب به حالت عادی برنگشت بلافاصله تمرین را قطع کرده و با یک کاوالتی از نو شروع کنید ولی اگر اسبی حساس است بالا بودن سر آن هم خیلی جزیی اشکالی بوجود نمی آورد.


اغلب اسبها به هنگام عبور از کاوالتی و یا پرش سرخود را بالا می‌گیرندتاجلوی خود را خوب ببینند ولی بلافاصله پس از عبور دوباره حالت دلخواه که همان کمانی شکل باشد به خود می گیرند. دراین حالت بزرگترین اشتباه سوار این است که تلاش کند تا سراسب پایین بیاورد چون اسب عکس العمل نشان داده واعتمادش سلب میشود. بعبارت دیگر اگر اسبی آرواره‌ها و گردنش خشک وسفت است ممکن است پشت او بسیار حساس باشد یا اینکه اصولاً از آبخوری بدش بیاید.


با اینگونه اسبها قبل از شروع تمرین با کاوالتی باید مقداری کار کرد تا آبخوری را قبول کنند. این تمرینات روی دوایر بزرگ و کوچک وزیگزاک وهشت لاتین ومارپیچ است تا اسب از سوار اطاعت کند و سپس به آنها یاد می دهند که چگونه سر و گردن را کشیده وبا آهنگ منظم روی کاوالتی حرکت کنند. البته می توان قبل از کاوالتی هم دایره زد و یا با گردشهای متناوب اسب را مطیع و یا قبل از اولین کاوالتی ایست کرد ویکی دو قدم به عقب رفت و دوباره حرکت را شروع کرد. توجه دارید که این راهها عمومیت ندارند و هر سواری بسته به خصوصیات جسمانی واخلاقی اسبش با تکیه بر تجربه وآموخته ها در طول تمرینات راه حل این مشکلات را پیدا خواهد کرد.


هر سوارکاری پس از اینکه موفق شد با اسبش رابطه برقرار کند و از این رابطه حداکثر بهره برداری را کرد، متوجه خواهد شد که موفقیت فقط درگرو صرف وقت است و شگفتی او زمانی به اوج می‌رسد که ببیند چگونه اسبش نسبت به او احساس مسئولیت کرده ودرکمال خونسردی از فرامین او اطاعت می کند.


اگر درسواری با مشکلاتی برمی خورید بلافاصله به مراحلی یا نکاتی از آن غفلت کرده‌اید مراجعه کنید و زمانی که ناراحتی مهمی در اسب مشاهده کردید بلافاصله تمرین را قطع کنید. اهم مسایل و نکاتی که به هنگام تمرین باکاوالتی باید درنظر گرفته شوند عبارتند از:


یک – مستقیم برانید
دو – آهنگ منظم، آرام و با تحرک داشته باشید.
سه – دستها درحالیکه پایین هستند تماس ملایمی با دهان اسب داشته و کمک کنند تا اسب گردن را پایین بیاورد.
چهار – قسمت فوقانی بدن سوارکار بخصوص به هنگام یورتمه نشسته با اسب حرکت کند.
پنج -بعد از کاوالتی حرکات به همان صورت شروع روی کاوالتی بوده و حالت خزیدن به خود نگیرد.
شش – دست جلو را هرگز کوتاه نگیرید، یعنی در صورتیکه نمی توانید آن را تنظیم کنید اگر بلند بگیرید به مراتب بهتر از این است که کوتاه گرفته شود چون اسب نباید احساس کند که تحت فشار، کاری انجام می دهد.
هفت – نوازش روی شانه ها وکپل را فراموش نکنید که همواره رضایت اسب را فراهم می کند.
هشت – پس از خاتمه یک تمرین درحالت یورتمه، حرکت می تواند به همان صورت ادامه پیدا کند و یا به تمرین دیگری تبدیل شود.


قبلاً در همین فصل بحث راجع به یورتمه نشسته و جمع را دیدیم و خلاصه گفته شود: این حرکت با گامهای بلند وکوتاه که تقریباً حالت مدور دارند درحالیکه اسب سروگردن را کمی بالا می گیرد نشان داده می شود.


دریورتمه متوسط گامها پرتحرک تر، بلندتر و کشیده تر هستند که در نتیجه فضای بیشتری درهوا و زمین اشغال کرده واسب ناچار می شود خود را بیشتر کشیده و به جلو برود. فواصل کاوالتی دراین تمرین بین صد و سی تا صدو پنجاه سانتیمتر متغیرند و اسب روی کاوالتی درحالیکه دست جلو تماس دایم ولی قاطعی با دهان برقرار می کند رانده می شود.



دراین تمرین دو یا سه شلنگ به کاوالتی مانده سوار فشار بیشتری روی اسب متمرکز می کند تا تحرک اسب بیشتر شده و گامها را بکشد نکته مهم این است که آهنگ حرکت به طور منظم ویکنواخت افزایش یابد تا به حد مناسب از کشیدگی دلخواه دست یافت.اگر اسب خیلی آزاد گذاشته شود ممکن است به جای تنظیم حرکات، عجله کرده و نظم حرکاتش به هم بخورد. اگر دست جلو را خیلی جمع کنیم و به یک باره روی کاوالتی آن را شل کنیم اسب به چهار نعل می افتد. نکته مهم دراین تمرین این است که سوارکار به اهمیت نظم ویکنواختی حرکات و کشیدگی شلنگ های اسب پی برده باشد.
یکی از مهم ترین فوائد این تمرین، آشنایی چشم اسب وسوار برای تخمین فواصل است که در آینده به هنگام مسابقات پرش وصحرایی تاثیر به سزایی درموفقیت آنان دارد.


درنتیجه تمرین منظم یورتمه متوسط، قدرت تحرک اسب افزون تر شده و اورا برای تمرین یورتمه کشیده آماده می کند. البته من خودم یورتمه کشیده را روی کاوالتی تمرین نمی کنم چون هم اسب لذت بیشتری می برد و هم از خطر مجروح شدن او روی کاوالتی احتراز شده است.


من برای اینکه اسب برای حرکت پاساژ تعلیم ببیند پیشنهاد می کنم از کاوالتی با فاصله کم (بین صد و بیست تا صئ و سی سانتیمتر) وارتفاع سی و پنج سانتیمتر استفاده شود که این تمرین شامل سوارکاران و اسبهایی که پیشرفته هستند می شود. این پیشنهاد ممکن است با مخالفت هایی روبرو شود و عده ای از سوارکاران که به اسبشان پاساژ تعلیم می دهند در موفق بودن این روش تردید کنند و از تعلیم اسب با کاوالتی برای درساژ خودداری کنند.



ولی من به آنها می گویم هدف اصلی از درساژ زیباتر و قوی تر کردن اسب از طریق اصلاح حرکات طبیعی او به وسیله تمرینات ورزیدگی منظم می باشد، نه اینکه فقط به حرکاتی از قبیل سربه دیوار، شانه به داخل، حرکت بر روی دو محور و امثال آنها تکیه شود و نقش کاوالتی در رسیدن به این هدف انکار ناپذیر است.


بسیار اتفاق افتاده که سوار غفلت کرده وبه اسب خود اجازه نداده سر را پایین انداخته و از استراحت کردن ونرم شدن عضلات پشت خود لذت ببرد و اگر درانتهای یک مسابقه درساژ اسبی را دیدید که افتان و خیزان قادر نیست حتی یک مانع کوچک هم بپرد تعجب نکنید چون حتماً تمرینات منظم روی کاوالتی نداشته است. درهر حال نباید اسب را برای اولین مرتبه به منظور تمرین پاساژ به روز کاوالتی برد. اسب باید اول بیاموزد که چگونه آزادانه به جلو حرکت کند و به هنگام دیدن کاوالتی به هیجان نیاید و سپس تمرینات پیشرفته خود را روی کاوالتی شروع کند، این حالت در مورد اغلب سوارکارانی که تمرینات منظم و مبتنی بر پایه واساس نداشته‌اند هم مصداق دارد. من هم درابتدا تمرینهای پاساژ را روی کاوالتی انجام ندادم چون فکر می کردم که ممکن است جراحاتی دردست و پای اسب به وجود بیاورد ولی بعدها به بی اساس بودن این فکر پی بردم.


توصیه می کنم که هر تمرین را با حداکثر دقت انجام دهید و فراموش نکنید درخلال تمرینات استراحت بدهید. به هرحال این تمرینات راهگشای حرکت به طرف هدف است و تنظیم و تحرک حرکات پای اسب را تضمین می کند یک سوار ماهر در طول تمرینات هر مشکلی را به فوریت دریافته و راه غلبه برآن را پیدا می کند. هنگامیکه در تمرینات تعدادکاوالتی شما به ۴ افزایش یافت آنها را بیشتر نکنید و با همان تعداد به تمرین ادامه دهید.اگر می خواهید اسب توجه بیشتری بکند، می توانید فواصل کاوالتی را به دوبرابر افزایش داده یک یا دو کاوالتی رااز بین آنها بردارید. فاصله دوم مطلقاً نباید کمتر از اولی باشد زیرااسب آهنگ حرکات را از دست داده و نظم آن به هم می خورد، فاصله صد و سی سانتیمتر برای حرکت معمولی اسب با جثه معمولی مناسب ترین است واگر این فاصله را به دو برابر افزایش می دهید حتماً باید دویست و شصت سانتیمتر باشد. یکی از مهمترین وظائف سوار تولید تحرک کافی و حفظ آهنگ ونواخت حرکات می باشد. ارتفاع را هرگز از سی سانتیمتر بالاتر نبرید چون اسب فکر می کند دامی در راه او گسترده‌اید تادست و پایش مجروح شود و اعتمادش از سوار سلب می شود و بزرگترین ضایعه به وجود می آید.


سوارکاران پرش حساسیت بیشتری روی این موارد دارند بخصوص به هنگام تمرین روی موانعی که مغایر ضوابط و معیارهای از پیش تعیین شده، می باشد.


آموزش یورتمه روی کاوالتی بلافاصله بعد از آموزش قدم قرار می گیرد. و مدت تمرین مطابق با معیارها و توقعات تنظیم می شود. ولی معمولاً بین پانزده تابیست دقیقه تمرین درحالت یورتمه با استراحت هایی که در بین هر یک از مراحل درنظر گرفته می شود کافی است و این مدت به تدریج افزایش یافته و پس از اینکه مطمئن شدید اسب به وضعیت دلخواه رسیده به سی تا سی و پنج دقیقه می‌رسد.